روزنه rowzane خبری – تحلیلی
ویروس کرونا دست در دست ویروس دیگری بنام جمهوری اسلامی برای مردم مشکلات متعدد ایجاد کرده است. مسئله فقط خطر ابتلا به این بیماری و تهدید مرگ نیست. مسئله فقط بر سر این نیست که در مسابقه میان این دو ویروس خطرناک کدام بیشتر از مردم می کُشد. مسئله در عین حال این است که بخش زیادی از مردمی که به این بیماری مبتلا نشده اند و شغل و یا درآمد ثابتی ندارند در این شرایط سخت و ناامن چطور زندگی خود را بچرخانند؟ این بخش از مردم اگر از کرنا نمیرند از گرسنگی خواهند مرد و این زنگ خطری برای جامعه است.
بعنوان مثال در شهر قم که مرکز شیوع کرونا در ایران است حدود ۲۲ هزار کارگر ساختمانی وجود دارد که بطور فصلی کار می کنند. این کارگران معمولا با تجمع در میادین شهر بدنبال پیدا کردن کار هستند و حالا که کرونا دراین شهر فراگیر شده است بر مشکل یافتن کار و تامین معاش این بخش از جامعه افزوده شده است. کارگران فصلی و ساختمانی، کسانی که از طریق دستفروشی و طبق داری به امرار معاش مشغولند علاوه بر مشکل کرونا در تامین همان حداقل معاشی که پیشتر برایشان ممکن بود دچار مشکلات زیادی شده اند. خطر مرگ در اثر کرونا و همچنین گرسنگی آنها را تهدید می کند.
ما باید بخواهیم که معاش این بخش از شهروندان شریف جامعه فورا تامین شود. کسانی که با کار و زحمت خود ثروت های افسانه ای تولید کرده اند و حالا در تنگنای مواجهه با کرونا و گرسنگی قرار دارند نباید به حال خود رها شوند. دولت موظف است با تخصیص بودجه و امکانات لازم به کمک این شهروندان بشتابد و زندگی و معاش آنها که در اثر کسترش کرونا و حاکمیت اسلامی سرمایه داران به این وضع دچار شده اند را تامین کند. علاوه بر تامین معاش که می تواند به شکل بیمه بیکاری مکفی به آنها انجام بگیرد، دولت موظف به تامین تسهیلات ارزان زندگی برای این مردم است. نباید اجازه داد که کرونای جمهوری اسلامی با بی قیدی و بی مبالاتی زندگی و جان مردم را با خطر مواجه سازد. جا دارد که در این شرایط حساس مردم به کمک هم آیند و حکومت مرگ و تباهی جمهوری اسلامی را برای تامین سلامت و معاش مردم مورد تعرض خود قرار دهند. باید با مبارزه متحد حکومتی که با چنگ انداختن بر ثروت و امکانات جامعه همه چیز را از ما دریغ کرده است به زیر کشید و سرنوشت خود را در دست بگیریم.
