“فاصله گذاری هوشمند” فرش قرمز پهن کردن زیر پای کرونا است!

چهار روز پیش حسن روحانی بعد از جفنگیاتی از قبیل اینکه غرب باید مقابله با کرونا را از جمهوری اسلامی یاد بگیرد، “فاصله گذاری هوشمند” حکومتش را اعلام کرد.

طبق این طرح بخش مهمی از کارگران و کارمندان سرکار برمی گردند و فعالیتهای اقتصادی زیادی شروع می شوند چون ظاهرا جمهوری اسلامی خیلی در فکر کسب و کار مردم و زندگی کارگران است ولی بخشهایی از مردم همچنان در خانه می مانند چون ظاهرا جمهوری اسلامی خیلی به فکر مبارزه با کرونا است! با طرح کذایی حکومت، کجای “اقتصاد” راه می افتد؟ عملا بر سرمبارزه با کرونا چه می آید؟ کجای این طرح “هوشمند” است؟

“هوشمندی” طرح گویا در این است که دولت “مسئول” جمهوری اسلامی “هوشمندانه” چرتکه می اندازد و کارهایی را ضروری وکارهایی را غیر ضروری اعلام می کند و به این ترتیب باز هم البته “هوشمندانه” هم اقتصاد مملکت می چرخد، هم کارگران گرسنه نمی مانند و با کرونا هم مبارزه می شود!

دنیایی از حقه بازی سیاسی نظام حاکم در این طرح نهفته است. این طرح عملا اعلام رسمی رفع مسئولیت کامل حکومت برای مقابله با ویروسی است که خودش نقش فعال در شیوعش داشته است. رفع مسئولیت رسمی از تامین نیازهای کارگران و اکثریت مردم است. اعزام آگاهانه (“هوشمند”) اکثریت مردم محروم به کشتارگاه کرونا است. جمهوری اسلامی با این کار همدستی اش با کرونا در کشتار مردم را رسمیت بیشتری داده است! خود مقامات حکومتی گفته اند که اجرای این طرح عملا مقابله با کرونا را به خود مردم می سپارد و اگر “مردم همکاری نکنند کاری از دست دولت بر نمی آید”! همکاری مردم یعنی چه؟ یعنی اینکه حکومت اسلامی بدون کوچکترین حمایت مالی، جمعیت عظیم فاقد امکانات معیشت را روانه اردوگاه کار میکند و از آنها میخواهد اگر میخواهند مریض نشوند و جانشان را از دست ندهند “فاصله” را رعایت کنند!

ترافیک سنگین تهران و انبوه جمعیتی که همان روزاول اجرای “فاصله گذاری هوشمند” در اتوبوس ها و متروها کیپ هم به سر کار می رفتند به روشنی نشان داد که این طرح، طرح اعزام دسته جمعی کارگران به کشتارگاه است. با این طرح، کارگران مجبور شده اند از میان دو مرگ یکی را انتخاب کنند: مرگ از گرسنگی یا مرگ از کرونا. رئیس جمهور صاحبان سرمایه باید در مقابل آن کودک کار خیابانی شرم کند که در مصاحبه با “جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان” گفت: “فکر کنم گرسنگی بدتر از کروناست. کرونا از هر چند نفر یکی را می‌کشد اما گرسنگی، همه را می‌کشد.”

اما چرا در وسط کشتار کرونا، چنین طرح جنایتکارانه ای از زیر عبای روحانی بیرون آمده است؟

پاسخ هم اقتصادی است و هم مهمتر از آن سیاسی است. قبل از هر چیز رهبر معظم ارتجاع سا ل 99 را سال “جهش تولید” نامگذاری کرده است. یعنی سالی که علیرغم بلایی که حکام اسلامی بر سر اقتصاد جامعه آورده اند هنوز جمهوری اسلامی باید برای جهش پول و ثروت سرمایه داران و آیت الله های میلیاردش فکری بکند. جمهوری اسلامی همچنین پول میخواهد تا حسن نصرالله و بشار اسد و حشد الشعبی و زینبیون و فاطمیون و انواع باندهای ریز و درشت اسلامی و شیعی و مسلح و تروریست را سرپا نگه دارد. اگر کارگران در خانه بمانند از کجا باید نان سفره شان را تهیه کنند؟ روشن است که در این صورت حکومت موظف است کیسه چپاولش را شل کند و مثل خیلی از کشورها معیشت و زندگی کارگران و بیکار شده ها را تامین کند. چند ماه از شیوع کرونا گذشته است و هنوز روحانی در باره یک میلیون تومان (پول چند روز زنده ماندن؟) آنهم به صورت “قرض الحسنه” که قرار است با 12 درصد بهره برگردانده شود حرافی میکند!

حسن روحانی این ابتکار حکومت را “کمک به کارگران روزمزد” اعلام کرده است و گفته است “برای مقابله با کرونا جان به نان نیاز دارد”. و البته بزعم رئیس جمهوری که شغلش پاسداری از سرمایه است، کارگران برای نان باید جان بدهند! می بینید که دک و پوز این طرح “هوشمندانه” به خون آغشته است. به خون همه انسانهایی که به خاطر نیاز جان ناگزیر شده اند به کار برگردند.  حسن روحانی برای اینکه عمق کثافت و رذالت نهفته در “فاصله گذاری هوشمند” را بپوشاند چشم در چشم مردم می دوزد و می پرسد”… برای کارگری که کار نکند، مزدی ندارد و پولی برای تأمین غذای شب ندارد، برای او چه باید بکنیم”؟

پاسخ کارگران در مقابل این خزعبلات روشن است: مزدهایی را برگردانید که چهل و یک سال تمام از جیب کارگران زده اید؛ نان هایی را برگردانید که از سفره کارگران کش رفته اید؛ ثروتهای نجومی حاصل کار و زحمت کارگران را که زیر عبای خامنه ای در “ستاد اجرایی فرمان امام” سر به بالای 90 میلیارد دلار زده است را به دست کارگران و اقشار محروم و تهیدست برگردانید؛ درهای گاو صندوق های دراندشت تولیت آستان قدس رضوی و بنیاد مستضعفین را باز کنید که با چهار دهه دزدی و غارت معاش کارگران پر کرده اید؛ همه پولهایی را برگردانید که برای پروار کردن ده ها دوجین نهاد و سازمان و دوایر دینی و مفتخوران این نهادها بالا کشیده اید.                                                                                   

حسن روحانی در شورای امنیت ملی گفته است: “اگر مشاغل و اصناف را تعطیل کنیم، چند وقت دیگر با اعتراضات خیابانی ۳۰ میلیون گرسنه روبرو خواهیم شد.” قطعا این طور است. و این یعنی جمهوری اسلامی به خاطربقای سیاسی اش تصمیم گرفته است کارگران را به دم تیغ کرونا بسپارد. اما وقتی کرونا کارش را تمام کرد، پرونده جدیدی تحت عنوان کشتار به کمک کرونا به لیسست جنایات شما حکام اسلامی اضافه خواهد شد و آنگاه جمعیتی حتی عظیم تر به سراغتان خواهند آمد. شما نه راه پیش دارید و نه راه پس! ***

محسن ابراهیمی

انترناسیونال 864