اخبار و گزارشات هفتگی از وضعیت زنان

اخبار و گزارشات هفتگی از وضعیت زنان

۱۷اردیبهشت  ۹۸ /  ۶ مه ۲۰۲۰

تهیه و تنظیم، عزیزه لطفی

پرونده‌ سازی جدید در زندان؛ امتناع چند باره اتنا دائمی از حضور در بیدادگاه رژیم هار اسلامی…

آتنا دائمی فعال سیاسی محبوس در زندان اوین روز شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۹، یک بار دیگر از بابت پرونده‌ ای که مجددا در دوران حبس علیه وی گشوده شده، به صورت شفاهی به شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران احضار شد.

اما آتنا دائمی به دلیل شیوع ویروس کرونا در کشور، عدم رعایت فاصله زمانی قانونی بین تاریخ ابلاغ و تاریخ دادگاه و همچنین عدم دسترسی به وکیل از حضور، در جلسه دادگاه خودداری کرد.

وی پیشتر در تاریخ ۳۰ فروردین و ۲۱ اسفندماه ۹۸ نیز به دلایل مشابه از مراجعه به دادگاه خودداری کرده بود. آتنا دائمی در دیماه ۹۸ به مدت ۱۵ روز از بند زنان زندان اوین به شکنجه گاه اداره اطلاعات سپاه موسوم به بند ۲ الف زندان اوین منتقل شد.

این انتقال در پی تحصن هشت تن از زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین به مناسبت چهلمین روز و در همراهی با خانواده‌ های داغدار اعتراضات سراسری آبان ماه صورت گرفته بود.

پروین محمدی آزاد شد

پروین محمدی نائب رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران در ادامه پیگیری تمدید مرخصی زندان خود به اجرای احکام دادگاه کرج مراجعه کرد که نامه ای مبنی بر آزادی از زندان به ایشان تحویل شد تا به زندان ارائه دهد.

پروین محمدی سال گذشته توسط دادگاه انقلاب کرج به یکسال زندان محکوم شده بود که با گذراندن یک سوم از دوران حبس خویش در حال حاضر در مرخصی به سر میبرد.اتحادیه آزاد کارگران ایران آزادی پروین محمدی را به ایشان و خانواده وی شادباش گفته و خواهان آزادی دیگر کارگران زندانی است. اتحادیه آزاد کارگران ایران

علی جلالیان پدر زینب جلالیان در پاسخ به تماس شبکه‌ی حقوق بشر کوردستان

 روز ۱۰ اردیهشت‌ ماه از طریق تماس یکی از همبندی‌های زینب مطلع شدیم که نیروهای امنیتی بدون اطلاع قبلی زینب را از زندان خوی برده‌اند. ما فورا از ماکو که محل زندگی ماست به خوی رفتیم و از مسئولان زندان سراغ دخترم را گرفتیم که پاسخ درستی به ما ندادند. یعنی تایید کردند که نیروهای امنیتی او را برده‌اند اما نگفتند کجا! هر چند احتمال دادند که شاید او را برای رسیدگی به پرونده‌ جدیدی به تهران برده باشند.”

وی در ادامه گفته است: “تا اینکه بالاخره دیشب زینب در حالی که در یک اتومبیل در حال حرکت بود با ما تماس گرفت و گفت از دیروز با چشم‌بند و دستبند از زندان خوی به زندان‌های اورمیه و کرماشان منتقل شده، اما به دلیل خودداری این زندان‌ها از تحویل گرفتن او، نیروهای امنیتی در حال انتقالش به تهران هستند. در حین این گفت‌وگو تلفن قطع شد و دیگر تماس نگرفت.”

پدر این زندانی سیاسی با ابراز نگرانی شدید در ادامه گفت: “همه چیز غیرعادی است. چرا باید زینب را به طور ناگهانی از زندان خوی ببرند؟ چرا باید بدون برنامه‌ریزی به زندان‌های ارومیه و کرماشان منتقلش کنند؟ چرا باید تماس تلفنی که با ما داشت را بدون هیچ توضیح روشنی قطع کنند؟ چه پیامی می‌خواستند به ما بدهند؟! من نگران این هستم که سناریوی خطرناکی در انتظار دخترم باشد. من شدیدا نگران جان دخترم هستم که به گفته خودش دو روز است در یک اتومبیل از این شهر به آن شهر برده می‌شود.”

یادداشت ندا ناجی از بازداشت‌شدگان روزکارگر در سال ۹۸

پارسال این ساعت دیگر به وزرا برده بودندمان. فکر می­‌کردیم تا دو سه روز آینده و با تعیین قرار آزاد خواهیم شد. فکر می­‌کردیم اتفاق عجیبی نیفتاده و دست از سرمان بر خواهند داشت. همه­‌مان به تجمع روز کارگر رفته بودیم. تجمعی که حتی نرسیدیم شعار بدهیم. همه­‌چیز آنقدر سریع اتفاق افتاد که از همان چند دقیقه فقط تصویر پلاکاردهایی با مشت گره کرده را به خاطر دارم و بعد کشیده شدن آدم­‌ها روی زمین و مشت و لگدی که به سمت­‌مان می­‌آمد و خودم را تصور می­‌کنم با نگاهی پرسش­‌گر به مامور ضرب و شتم که با همین چند دقیقه جمع شدن ما عصبانی شدید.

هرکسی برای آن­جا بودن دلایلی داشت و پیش­‌بینی­‌هایی از برخورد با تجمع و من هم. حضور من در تجمع منفک از شرایط عینی­‌ای که در آن می­‌زیستم نبود و به گونه­‌ای بود که نمی­‌توانستم نسبت به آن بی­‌تفاوت باشم. مدتی طولانی بود که به کار بی­‌ثبات و فاقد امنیت می­‌پرداختم و شرایط اقتصادی برآمده از نادیده گرفتن وضع عموم مردم بر زندگی من و دیگرانی که به من نزدیک بودند تاثیر داشت. یک می روزی بود که می­‌شد تمام آن چه از نظرم مهم پنداشته می­‌شود را در فورمی از اعتراض که حق خود و دیگرانی چون خودم می­‌دانستم پیوند بدهیم. فرصتی بود تا بتوانیم کارگران بخش بازتولید که به­واسطه­‌ ماهیت شغلشان امکان رودررو شدن با هم را ندارند یادآوری کنیم و مانع از بیرون گذاشته شدنشان از دایره­‌ استثمار شوندگان باشیم. در روز کارگر سال گذشته هم­چنین صدای زنانی که کار تمام وقتشان نامرئی است نیز بود. زنان خانه­‌داری که بدون ساعت کاری مشخص کار می­‌کنند اما در هیچ گونه از مناسبات حتی دیده نیز نمی­‌شوند و زنانی که در گره­‌گاه جنسیت و فقر نوع دیگری از فرودستی را تجربه می­‌کنند.

علی رغم این ادعا که با زنان بازداشت شده با عطوفت و متفاوت از مردان رفتار می­‌شود نیز در بازداشت زن بودن تبدیل می­شود به اهرم فشار برای بازجویی. از ما زنان انتظار نداشتند اعتراض کنیم و خواسته­‌ خود را در قالب اعتراض به خیابان بیاوریم. می­‌گفتند تو که الان این­جایی همسر و مادرت در گرما و بیرون ایستاده­‌اند تا عذاب وجدان را بر تو بار کنند. بی­‌دلیل نبود که از بیش از چهل بازداشت شده­‌ روز کارگر تنها سه زن را برای مدتی طولانی در زندان نگاه داشتند. از زنان می­‌خواهند که به ساحت خانه محدود بمانیم و اگر کار می­‌کنیم تنها در خدمت همان بازتولیدی باشیم که این­‌روزها بیش از هر زمان دیگر اهمیتش را درمی­‌یابیم. روز کارگر نه از سال ۹۸ آغاز شد و نه پایان خواهد یافت. قدمتی به درازای سرکوب حق­‌خواهی کارگران دارد و این برخوردها طی تاریخ بخش جدایی‌ناپذیر آن بوده­‌اند. بی­‌آنکه از روز کارگر سال گذشته تا این نقطه که اکنون ایستاده­‌ایم تغییری در سیر نزولی وضعیت کارگران تولیدی و بازتولیدی بوجود آمده باشد و بی­‌آن­که با وجود موقعیتی که حالا و به­‌ واسطه­‌ ویروس کرونا داریم به اهمیت مشاغلی که از آن تحت عنوان

زندگی­‌ساز یاد می­‌کنند توجه شود به استقبال روز کارگر می­‌رویم اما چیزی که باید به آن توجه کرد این است که اگر به مبارزات کارگری در طولانی مدت نگاه کنیم اندک تغییری نیز که در وضعیت کار و کارگران بوجود آمده نتیجه­‌ چنین تلاش­‌هایی است.

ندا ناجی

یادداشت نسرین جوادی به مناسبت روز جهانی کارگر

در روز جهانی کارگر سال گذشته با هیجان بسیار زیاد آماده شدم برای رفتن به تجمع و اعتراض نسبت به وضعیت اسفناک معیشت که پایه ای ترین حقوق زندگی را از ما دریغ کرده اند. هرگز فکر نمی کردم تجمع مطالباتی که حق ابتدایی و پایه ایی ما کارگران در آن روز خاص است را به روزی امنیتی تبدیل کنند تا ما کارگران شرکت کننده در آن تجمع به زندانیان امنیتی مبدل شویم و احکام سنگین ۶ سال و ۷ سال به اضافه حکم های تکمیلی دیگر برای ما رقم بزنند.

زمان خیلی کوتاهی(یکربع ساعت) از تجمع در مقابل مجلس نگذشته بود که ماموران لباس شخصی،امنیتی،به همراه نیروهای انتظامی، به تجمع کنندگان حمله کردند. پیر و جوان و مرد و زن هم برایشان فرقی نمیکرد زیر مشت و لگد و باتوم گرفتند و به زمین میانداختند.

از همان لحظه که ما را دستگیر کردن به مکانهای مختلف بردند. پلیس امنیت، پانزده خرداد، پلیس امنیت گیشا، وزرا و در همه این مکانها بازجویی میشدیم. سپس به زندان اوین و بازجویی های طولانی هر روزه و در آخرین بازجویی به من اعلام کردند می‌توانم وکیل داشته باشم.

بعد از ۲۱ روز بازجویی در صورتی که فرد دستگیر شده باید از ابتدای دستگیری وکیل داشته باشد. پس از ۲۱ روز بازداشت موقت من را تحویل زندان زنان قرچک دادند و ۹ روز را در آنجا سپری کردم و در آخر با وثیقه آزاد شدم. دادگاه حکم سنگین ۷ سال را فقط برای شرکت در تجمع روز جهانی کارگر آن هم در مقابل مجلس صادر کرد.

زندان و احکام امنیتی برای تمام دستگیر شدگان روز جهانی کارگر فقط بدلیل اعتراض به فقر و فلاکتی که خود قدرتمندان بر ما و خانواده های کارگران ، معلمان و دانشجویان تحمیل کرده اند.

آیا تصور میکنید با این دستگیری‌ها و احکام سنگین به کارگران معترض که پیگیر مطالباتشان هستند، کنار خواهیم رفت؟ بر عکس، در صفی متحد برای گرفتن حق زندگی و معشیت خود در کنار هم خواهیم ایستاد .

نسرین جوادی کارگر بازنشسته تامین اجتماعی

اشرف نفری، فعال توییتری با تودیع قرار وثیقه آزاد شد

اشرف نفری (رقیه) ، فعال توییتری و دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه خواجه نصیر طوسی روز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت با تودیع قرار وثیقه تا پایان مراحل دادرسی از زندان قرچک ورامین آزاد شد. اشرف نفری ۷ اردیبهشت توسط نیروهای امنیتی در شهریار بازداشت و با پایان بازجویی‌ها به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

 گزارش تکمیلی از آخرین وضعیت لیلا میرغفاری

زندانی سیاسی لیلا میرغفاری، فعال حقوق زنان و از معترضان به حجاب اجباری که هم اکنون در زندان قرچک ورامین دوران حبس خود را می گذراند، از چند روز پیش به ویروس کرونا مبتلا و همراه ۱۸ تن از زنان زندانی دیگر در قرنطینه زندان و در شرایط اسفباری بسر می برد.

او طی تماس تلفنی تایید کرده، که به ویروس مرگبار کرونا مبتلا شده و از کیفیت بد غذایی گلایه کرده است.

لیلا میرغفاری در ادامه گفته؛ هنگامی که به جهت دادخواهی دست به اعتصاب غذا در زندان قرچک زده بود، او را تهدید کردند که اگر اعتصاب خود را نشکند، او را به بند زندانیان کرونایی منتقل خواهند کرد تا آلوده شود.

همچنین گزارش شده که زندانی دیگری بنام “فروغ نقی پور”، نیز به کرونا مبتلا شده و توسط مزدوران امنیتی به مکان نامعلومی منتقل شده است.

مسئولیت حفظ جان تک تک زندانیان برعهده جمهوری اسلامی است. نباید سکوت کرد. باید اعتراض کرد و صدای زندانیان اسیر شده توسط رژیم فاسد اسلامی باشیم.

” ننگ و نفرت بر جمهوری اسلامی “

ایسکرا  ۱۰۳۹