اعتراض به تحریف حقایق قتل عام تابستان ۱۳۶۷، حقیقت باید بی کم و کاست روشن شود!

صدها نفر از خانواده های جان باختگان اعدام های سال ۱۳۶۷ و قتل های سیاسی در جمهوری اسلامی با امضای متنی به تلاش برای سرپوش گذاشتن حقایق این جنایات اعتراض کرده و خواستار روشن شدن تمامی حقیقت و پاسخگویی همه ی مسئولان و دست اندرکاران حکومت نسبت به اعدام ها شده اند. این متن برای امضا هنوز باز است و می توان با پیوستن به آن از این مطالبات حمایت کرد

برای پیوستن به این بیانیه، نام، نام خانوادگی و توضیحات خود را به این آدرس میل بزنید:

koshtar1367@gmail.com

مسئولیت و نقش تمامی آمران، معاونان و عاملان حکومت اسلامی ایران در جنایت های دهه ی شصت تنها به قتل عام تابستان ۶۷ محدود نمی‌شود، حتی پیش از آن هزاران فعال سیاسی را در زندان ها، بدون دادرسی عادلانه و به وحشیانه ترین شکل ممکن شکنجه دادند و اعدام کردند یا در خیابان به طرق مختلف کشتند و هنوز پاسخی به این جنایت ها نداده‌اند. جنایت هایی که هر کدام می تواند جنایت علیه بشریت باشد و باید مصرانه برای روشن شدن حقایق این جنایت ها تلاش کنیم و جنایت کاران را به پاسخ‌گویی بکشانیم و روزی در دادگاه های عادلانه و علنی محاکمه شوند، ولی تمرکز ما در این بیانیه اعتراض به تحریف حقایق قتل عام تابستان ۶۷ و تلاش برای روشن شدن حقیقت است.

اعدام‌ زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ در ایران که از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته شده، مشمول مرور زمان نمی‌شود و پرونده آن تا زمانی که در یک دادگاه‌ عادلانه و علنی، با حضور شاکیان و شاهدان مورد بررسی قرار نگیرد، هم چنان باز است. هم چنان که بسیاری از جنایت های دهه ی شصت می‌تواند جنایت علیه بشریت باشد. ما امضا کنندگان این نامه اعلام می‌داریم هر فرد و جریانی که به طرق مختلف بخواهد مسئولیت و نقش سران نظام جمهوری اسلامی ایران و شخصیت های مهم و تاثیرگذار آن را در این جنایت ها انکار و پرده پوشی کند، نظرش بی اعتبار است و آن را در خدمت مصالح و بازی های سیاسی دل بستگان مستقیم و غیر مستقیم به قدرت و به منظور فریب افکار عمومی می‌دانیم و به شدت در برابر این رویکرد که به نقض حقوق بشر و تداوم جنایت در ایران خدمت می کند، خواهیم ایستاد.

ما با امضای این نامه، اعتراض خود را نسبت به تحریف واقعیت انکارناپذیر این جنایت ها توسط تعدادی از وابستگان یا دل بستگان به میرحسین موسوی که به تلاش‌های عفو بین الملل برای کشف حقیقت متعرض شده‌اند، اعلام می داریم. ما اعتقاد داریم که این تعرض ها آگاهانه و هدفمند صورت گرفته است تا مسئولیت پاسخ‌گویی را از دوش بخش‌هایی از حاکمیت از جمله میرحسین موسوی و اعضای دولت وی بردارند. آن‌ها حتی حاضرند برای رسیدن به مقصود خود، بین خانواده‌هایی که سال هاست برای روشن شدن حقیقت و دادخواهی در کنار هم ایستاده اند، اختلاف ایجاد کنند. برخی از آن‌ها وقاحت را به حد نهایت رسانده و اسناد و اسرار محرمانه ی دولتی را از سازمان عفو بین الملل یا خانواده‌ها طلب می کنند؟ در حالی که میرحسین موسوی در همراهی با سایر مسئولان نظام ۳۲ سال است که قتل عام تابستان ۶۷ را انکار، تحریف و پرده پوشی می‌کنند. تنها آقای حسینعلی منتظری در سال ۱۳۷۹ و پس از گذشت ۱۲ سال از این جنایت، فتوای محرمانه ی روح الله خمینی را در خاطرات خود منتشر کرد و در معرض دید مردم گذاشت و احمد منتظری پسر ایشان نیز در سال ۱۳۹۵ یعنی پس از گذشت ۲۸ سال از قتل عام تابستان ۶۷، فایل صوتی صحبت‌های آقای منتظری با هیات مرگ را افشا کرد.

ما اعلام می‌داریم که تمامی مسئولان جمهوری اسلامی ایران در زمان قتل عام تابستان ۶۷؛ از روح الله خمینی (رهبر وقت)، علی اکبر هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس)، احمد خمینی، عبدالکریم موسوی اردبیلی (رئیس شورای عالی قضایی)، محمد موسوی خوینی ها (دادستان کل کشور) و اعضای هیات مرگ در تهران (ابراهیم رییسی، مرتضی اشراقی،‌حسین علی نیری و مصطفی پور محمدی) و علیرضا آوایی و محمدحسین احمدی (از اعضای هیات مرگ در شهرستان‌ها)، علی خامنه ای (رئیس جمهور)، میرحسین موسوی (نخست وزیر)، حسن حبیبی (وزیر دادگستری)، محمد ری شهری (وزیر اطلاعات)، عبدالله نوری (وزیر کشور)، علی اکبر ولایتی (وزیر امور خارجه)، محمد خاتمی (وزیر ارشاد)، حاکمان شرع، دادستان های کل، معاونان دادستان ها، نماینده های وزارت اطلاعات، مسئولان زندان ها، محمدحسین لواسانی و منوچهر متکی(معاونان وزیر امور خارجه)، نمایندگان دائمی ایران در سازمان ملل (سیروس ناصری در ژنو و محمدجعفر محلاتی در نیویورک)، محمدمهدی آخوندزاده باستی (کاردار ایران در لندن)، محمدعلی موسوی (کاردار ایران در کانادا) تا دیگر آمران و معاونان و عاملانی که مستقیم یا غیر مستقیم در قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ نقش داشته اند، باید پاسخ‌گوی چرایی و چگونگی این جنایت هولناک باشند. قتل عام تابستان ۶۷، قتل عام زندانیانی است که هر کدام پیش از آن در دادگاه هایی بدون دادرسی عادلانه محاکمه و به زندان محکوم شده بودند و با دستور روح الله خمینی و توسط هیات‌های مرگ در سراسر کشور و در فاصله کمتر از دو ماه مخفیانه اعدام و در گورهای جمعی سر به نیست شدند.

گمان ما بر این است که حسینعلی منتظری، قائم مقام رهبری نیز مسئول است. ایشان علیرغم مخالفت جسورانه با کشتار زندانیان سیاسی، اما اعتراض خود را با دو نامه ی مخفیانه در ۹ و ۱۳ مرداد خطاب به روح الله خمینی و فراخواندن اعضای هیئت مرگ تهران به خانه خود در ۲۳ یا ۲۴ مرداد و یک نامه در ۲۴ مرداد به اعضای هیات مرگ انجام داد و خواسته بود که دست کم در محرم اعدام نکنند. چرا ایشان پس از مطلع شدن از کشتار زندانیان سیاسی، جامعه و به ویژه خانواده‌های زندانیان سیاسی که حداقل دو بار در مرداد و شهریور به دفتر وی مراجعه کردند را آگاه نساخت تا شاید آن‌ها بتوانند جلوی قتل عام عزیزان خود را بگیرند؟ و چرا ایشان برای اعتراض و جلوگیری از ادامه کشتار، خود مستقیم و حضوری به تهران به دیدار خمینی نرفت؟

ما اعلام می‌داریم که تمامی مسئولان فعلی جمهوری اسلامی ایران از علی خامنه ای (رهبر)، اعضای شورای نگهبان، اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، اعضای مجلس خبرگان رهبری، ابراهیم رئیسی (رئیس قوه قضاییه)، محمدجعفر منتظری (دادستان کل کشور)، حسن روحانی (رئیس جمهور)، علیرضا آوایی (وزیر دادگستری)، محمدجواد ظریف (وزیر امور خارجه)، محمدباقر قالیباف (رئیس مجلس)، احمد خاتمی (خطیب نماز جمعه ی تهران)، وزیر کشور (عبدالرضا رحمانی فضلی)، کادرهای رده بالای سازمان بهشت زهرا و تمامی مسئولان کنونی و سابق نظام که تا به حال به تحریف، پرده پوشی و حتی استمرار این جنایت از طریق تخریب گورهای فردی و جمعی و اذیت و آزار خانواده‌ها کمک کرده اند، نیز شریک در این جنایت هستند، زیرا قتل عام تابستان ۶۷ یک جنایت دنباله‌دار است. تمامی مسئولان حکومت جمهوری اسلامی نیز، چه آن‌ها که مستقیم در جنایت سهیم بوده‌اند و چه آن‌هایی که تا کنون برای حفظ نظام یا منافع شخصی خود در تحریف، پرده پوشی و استمرار این جنایت هولناک سکوت کرده اند، باید پاسخ‌گوی تمامی ابعاد آن به خانواده‌ها و تمام جامعه باشند.

بيشتر بخوانید: استقبال عفو بین‌الملل از بازداشت حمید نوری در سوئد
ما مصرانه می‌خواهیم بدانیم:

۱) چرا و چگونه زندانیان سیاسی که حکم زندان داشتند یا حکم شان به پایان رسیده بود را در تابستان ۶۷، پشت درهای بسته و بدون اطلاع زندانیان سیاسی و خانواده‌ها و بدون یک دادرسی علنی و عادلانه و مخفیانه قتل عام کردند و در گورهای جمعی به خاک سپردند؟

۲) چرا پس از ۳۲ سال از قتل عام ۶۷، هنوز ما خانواده‌ها نمی‌دانیم چرا و چگونه عزیزان ما را کشته اند و آن‌ها را در کجا به خاک سپرده اند؟

۳) چرا ما خانواده‌ها از آن زمان تا به امروز برای ساده‌ترین حق خود برای برگزاری مراسم آزادانه و دانستن حقیقت بی‌وقفه مورد اذیت و آزار حکومت بوده‌ایم؟

۴) چرا اسامی قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در سازمان بهشت زهرا ثبت نشده است و چرا ما هنوز نمی‌دانیم که چه تعداد از زندانیان سیاسی در قتل عام تابستان ۶۷ کشته شده اند؟

۵) چرا تمامی مسئولان نظام در زمان وقوع جنایت، متحدانه تلاش کرده اند که این جنایت را انکار، تحریف و پرده پوشی کنند؟ در حالی که وظیفه ی سیاسی، اجتماعی، اخلاقی و انسانی مسئولان نظام این بوده است که حقیقت را به زندانیان سیاسی و خانواده‌ها بگویند تا زندانیان سیاسی و خانواده‌ها از سرنوشت خود و عریزان شان با خبر شوند.

۶) چرا در طی این سال‌ها تا هم اکنون، تمامی مسئولان در حفظ نظامی سرکوب گر و تمامیت خواه کمک کرده اند و اسرار آن جنایت هولناک در تابستان ۶۷ که به کشته و سر به نیست شدن حدود پنج هزار انسان محبوس در زندان منجر شد را هم چنان تحریف یا انکار می‌کنند؟

۷) چرا میرحسین موسوی و تمامی وابستگان به نظام اسلامی ایران که خود مورد اذیت و آزار حکومت قرار گرفته‌اند و از گزند نقض حقوق بشر در ایران مصون نبوده اند، تمام اطلاعات و دانسته‌های خود درباره قتل عام تابستان ۶۷ را در معرض دید خانواده‌ها و جامعه قرار نمی‌دهند و مدام آن را تحریف و پرده پوشی می کنند؟

۸) چرا سازمان ملل، گزارشگران ویژه سازمان ملل در ایران و دیگر گزارشگران ویژه شکنجه درباره جنایت های حکومت در دهه ی شصت و به ویژه درباره قتل عام تابستان ۶۷ که به جنایت علیه بشریت شناخته می‌شود و مشمول مرور زمان نشده، سکوت کرده اند؟

ما اعتقاد داریم که تحریف و پنهان کاری سران نظام و وابستگان و دل بستگان به قدرت و سکوت سازمان ها و نهادهای بین‌المللی هم چون سازمان ملل و گزارشگران ویژه این سازمان باعث شده که نقض سیستماتیک و مداوم حقوق بشر و تکرار جنایت در ایران تا به امروز تداوم یابد و باید پاسخ گوی جنایت های تا کنونی حکومت جمهوری اسلامی ایران باشند.

ما اعتقاد داریم که جنایت های حکومت اسلامی ایران تنها به قتل عام تابستان ۶۷ محدود نمی‌شود و از همان آغاز با سرکوب، بازداشت، شکنجه و جنایت، پایه‌های نظام دیکتاتوری خود را بنا نهادند و این رویه تا به امروز ادامه یافته است. ما مصرانه خواهان روشن شدن حقیقت جنایت های حکومت در دهه ی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ هستیم و از تمامی خانواده ها، فعالان سیاسی، سازمان های حقوق بشری و تمامی وجدان های بیدار می‌خواهیم که ما را در این راه همراهی کنند.

ما تأکید می‌کنیم که تلاش، ایستادگی و افشاگری های مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر خانواده‌های کشته شدگان در دهه ی ۶۰ و ۶۷ پشت دیوار زندان های تهران و شهرستان ها و جلوی ادارات مختلف دولتی برای روشن شدن بخشی از جنایت های حکومت و زنده نگاه داشتن جنبش دادخواهی بسیار مؤثر بوده است و ما دادخواهان اجازه نمی‌دهیم که حاکمیت یا جریانات مختلف بین ما خانواده‌ها اختلاف ایجاد کنند. ما تأکید می‌کنیم که افشاگری فعالان سیاسی و زندانیان سیاسی جان به در برده که خود در زندان های مختلف زیر انواع شکنجه های وحشیانه و شاهدی بر قتل عام بودند نیز برای روشن شدن بخشی از حقیقت جنایت های حکومت در درون زندان ها بسیار مؤثر بوده است، ولی برای روشن شدن تمامی حقایق جنایت های حکومت و پاسخ‌گو کردن مسئولان مستقیم و غیر مستقیم حکومت، ما نیاز به همراهی و همدلی و پیگیری بیشتر با همدیگر و دیگر گروه‌ها و سازمان ها داریم.

ما از سازمان عفو بین الملل به عنوان معتبرترین سازمان بین‌المللی و غیر دولتی ناظر بر حقوق بشر با هفت میلیون عضو می‌خواهیم که به طور جدی در پی کشف حقیقت کشتارهای دهه ی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ باشد و به بازی‌های سیاسی دل بستگان به قدرت اهمیت ندهد و سکوت نکند و ما خانواده‌ها را در این راه خطیر همراهی کند. هم چنان که این سازمان در سایر کشورها همراه خانواده‌های زخم خورده بوده ‌است تا جنایت کاران را در دادگاه های بین‌المللی به پاسخ‌گویی بکشاند. ما از سایر نهادهای حقوق بشری از جمله فدراسیون جهانی جامعه های حقوق بشر و دیگر نهادهای حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی نیز مصرانه می‌خواهیم که در این راه ما خانواده‌ها و جنبش دادخواهی در ایران را یاری رسانند و سکوت نکنند.

ما باز هم بر این حقیقت تاکید می کنیم که جنایت های دهه ی شصت، به ویژه قتل عام تابستان ۶۷ می‌تواند جنایت علیه بشریت باشد و در نتیجه شامل مرور زمان نمی شود و تمامی مقام های موثر حکومت در برابر آن مسئول و پاسخ‌گو هستند. ما همراه با تمامی همراهان جنبش دادخواهی در ایران، هم چنان خواهان تشکیل کمیته ی حقیقت یاب مستقل و دادگاه‌هایی عادلانه و علنی با حضور شاکیان و شاهدان برای رسیدگی به این جنایت ها و تعیین نقش و مسئولیت و مجازات در خور هر کدام از مسئولان وقت و سابق حکومت اسلامی ایران هستیم.

ما امضا کنندگان این نامه از دیگر خانواده‌ها و بازماندگان زخم خورده در طی چهل و یک سال گذشته، فعالان سیاسی و اجتماعی، یاران مان در جنبش دادخواهی و نهادهای مستقل حقوق بشری در ایران و جهان دعوت می کنیم که برای روشن شدن حقیقت جنایت های دهه ی شصت و قتل عام تابستان ۶۷ و تمامی جنایت های دولتی صورت گرفته تا به اکنون به اعتراض جمعی ما بپیوندند. ما با همدیگر می‌توانیم به مصونیت از مجازات آمران و عاملان کشتار فعالان سیاسی و مردم بی دفاع، چه در زندان ها و چه در بیرون از زندان ها و به نقض حقوق بشر و تکرار جنایت در ایران پایان دهیم.

بيشتر بخوانید: «دادیار سابق قوه قضاییه» در ارتباط با اعدام‌های ۶۷ در سوئد دستگیر شد
امضا کنندگان:

آزاده ابراهیم پور؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و همسر دکتر غلام ابراهیم زاده اعدام شده در سال ۶۲

امیر نیلو؛ برادر اکبر نیلو اعدام شده در ۲۰ بهمن ۶۰ در سن ۱۷ سالگی

امینه و کژال بلوری؛ خواهران ۵ جان باخته در دهه ۶۰

ایراندخت انصاری؛ خواهر جان باخته مسعود انصاری اعدام شده در اردی‌بهشت ۶۶ در زندان اوین و همسر جمشید سپهوند اعدام شده در مهر ۶۴ در زندان اوین.

بابک بازرگان؛ فعال حقوق بشر و برادر جان باخته بیژن بازرگان

باقر ابراهیم زاده؛ زندانی سیاسی رژیم شاه، فعال سیاسی و برادر دکتر غلام ابراهیم زاده زندانی سیاسی زمان شاه و جان باخته در سال ۶۲

بهرام روحانی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و از خانواده اعدام شدگان دهه ۶۰

پروین گازرانی؛ همسر جان باخته علیرضا محمدی کمیجانی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین

توران آبادان؛ فعال سیاسی و از خانواده اعدام شدگان ۶۰

جواد ابراهیم زاده؛ زندانی سیاسی و برادر جان باخته غلام ابراهیم زاده

حسن روحانی گنابادی؛ برادر نفیسه روحانی جان باخته در قتل عام ۶۷ و برادر محمد علی روحانی، جان باخته در کشتارهای جمعی خرداد سال ۱۳۶۱- برلین

حسن فرامرز؛ برادر هرمز حسن نژاد اعدام شده در قتل عام تابستان ۶۷ و سیروس حسن نژاد کشته شده در سال ۶۱ در جنگل های شمال.

حمیده قباخلو؛ خواهر حمید قباخلو جان اعدام شده در شهریور ۶۵ در زندان اوین

خاطره معینی؛ خواهر هبت اله معینی چاغروند از قتل عام شدگان تابستان ۶۷

رئوف کعبی؛ برادر جان باختگان: شهلا و نسرین کعبی در ۵ شهریور ۵۹ در سنندج و صدیق کعبی در ۳۰ بهمن ۶۴ در کردستان.

رضوان مقدم؛ همسر علی اصغر منوچهرآبادی از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین

زهرا سرحدی زاده؛ مادر منیژه معنوی پرست اعدام شده در آبان۶۰

ژاله فولادپور؛ خواهرزاده فرشید و فرزین راجی، یوسف یوسفی (شوهر خاله)

سعید محمدی؛ از خانواده جان باختگان کردستان

سعید منتظری (افشار)؛ فعال سیاسی و رسانه ای، برادر جان باخته حمید منتظری از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان اوین

سیاوش راجی؛ برادر فرزین و فرشید راجی

سیروس فتحی؛ برادر جان باخته ژیلا فتحی- اعدام شده در دی ۶۰

سیما صاحبی؛ همسر جان باخته محمدجعفر پوینده و فعال حقوق بشر

شایسته ی وطن دوست؛ زندانی سیاسی سابق و همسر زنده یاد فرزان ببری از قتل عام شدگان تابستان ۶۷.

شهاب شکوهی؛ زندانی سیاسی دو رژیم و از خانواده جان باختگان

شهناز اکملی؛ مادر مصطفی کریم بیگی کشته شده در دی ۸۸ در خیابان

شورا مکارمی؛ انسان شناس و سازنده فیلم هیچ- دختر فاطمه زارعی از کشته شدگان قتل عام تابستان ۶۷ – فرانسه

شیلا شریفی؛ همسر جان باخته حسین حسینی دهدشتی- اعدام در زندان اوین در بهمن ۶۰

عبه صیدمرادی؛ از خانواده جان باختگان ۶۷ در کردستان

عصمت طالبی کلخوران؛ همسر عبدالمجید سیمیاری و خواهر عادل طالبی کلخوران از کشته شدگان قتل عام تابستان ۶۷، دو برادر دیگر: رضا طالبی کلخوران کشته شده در ۶۹ در کردستان و التفات طالبی کلخوران کشته شده در مرداد ۶۵.

علی اصغر فرداد؛ از خانواده ی جان باختگان دهه ۶۰، روانپزشک، مترجم، شاعر، زندانی سیاسی سابق.

غلامرضا اشرف پور؛ از زندانیان سیاسی و جان به در برده از کشتار ۶۷

فاطمه سرحدی زاده؛ از خانواده جان باختگان دهه ۶۰ و عضو کانون نویسندگان ایران

فرزانه راجی؛ خواهر فرزین و فرشید راجی اعدام شده در ۶۰، همسر یوسف یوسفی کشته شده در ۶۰.

فروغ جواهری؛ خانواده ۴ اعدامی در سال‌های ۶۰، ۶۲ و ۶۷

فواد محسنی(ف. تابان)؛ برادر مجتبی محسنی اعدام شده در تابستان ۶۷ در زندان اصفهان

کوکب محمدی؛ فعال زنان از وابستگان جان باختگان راه آزادی و سوسیالیسم: احمد محمدی، محمد محمدی و محمد یزدانیان اعدام شدگان در سال ۶۰.

گلزار قباخلو؛ مادر حمید قباخلو از قتل عام شدگان در تابستان ۶۷

لادن بازرگان؛ فعال حقوق بشر و خواهر بیژن بازرگان از قتل عام شدگان در تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت.

لاله بازرگان؛ فعال سیاسی و حقوق بشری، زندانی سیاسی سابق و خواهر بیژن بازرگان از قتل عام شدگان تابستان ۶۷ در زندان گوهردشت.

لیلی فرجی؛ فعال حقوق بشر و خواهر مریم فرجی: از بازداشت شدگان اعتراضات دی ۹۶ که بعد از آزادی موقت توسط نیروهای امنیتی ربوده شد و به قتل رسید.

محمد کریم بیگی؛ پدر مصطفی کریم بیگی کشته شده در دی ۸۸ در خیابان

مرسده محسنی؛ خواهر مجتبی محسنی، اعدام شده در تابستان ۶۷ در زندان اصفهان

مرسده معنوی پرست؛ خواهر منیژه معنوی پرست

مریم کریم بیگی؛ خواهر مصطفی کریم بیگی

مریم ناوه؛ از خانواده جان باختگان کشتار ۶۷

منصوره بهکیش؛ خواهر ۵ جان باخته (یک خواهر و ۴ برادر) و همسر خواهر در دهه ی ۶۰: سیامک اسدیان همسر خواهر در مهر ۶۰، محمدرضا بهکیش در اسفند ۶۰، زهرا بهکیش احتمالاً زیر شکنجه در شهریور ۶۲، محسن بهکیش اعدام شده در ۲۴ اسفند در اوین، محمود و محمدعلی بهکیش کشته شده در قتل عام شهریور ۶۷ در زندان گوهردشت.

منیر فرنودی؛ همسر جان باخته مهرداد پاکزاد اعدام شده در سال ۶۴

مینا لبادی؛ همسر علی اصغر ضیغمی کشته شده در قتل عام تابستان ۶۷ در زندان اوین

مینا هاشمی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و همسر فدایی جان باخته حمیدرضا زمانی کندوانی

نبی صمیمی؛ برادر اکبر صمیمی اعدام شده در سال ۶۰

ندا رحمتی؛ خواهر مرضیه رحمتی، جان باخته در کشتار ۶۷ در ایلام

نسرین اسدیان؛ زندانی سیاسی سابق، از خانواده ی جان باختگان که تعداد زیادی از اعضای خانواده و خویشاوندان خود را در دهه شصت و پیش از آن از دست داده است: سیامک اسدیان، زهرا بهکیش، توکل اسدیان، نورالله اسدیان، انشالله اسدیان، دکتر هوشنگ اعظمی، فریدون اعظمی، هبت الله معینی، عبدالرضا نصیری مقدم، حمیدرضا نصیری مقدم.

نیلوفر ابراهیم زاده؛ دختر جان باخته غلام ابراهیم زاده که همراه با مادرش (آزاده ابراهیم پور) از سن ۹ ماهگی به مدت ۹ ماه در زندان اوین بود.

نیلوفر بازرگان؛ دکتر و خواهر جان باخته بیژن بازرگان

یسنا احمدی؛ فعال سیاسی و خواهر حمید احمدی اعدام شده در سال ۶۵

آذر گیلانی

آرش کمانگر؛ فعال سیاسی و رسانه ای

آمادور نویدی؛ مترجم و وبلاگ نویس در تبعید

آمینه بلوری؛ فعال کرد

بيشتر بخوانید: دادگاه سوئد قرار بازداشت حمید نوری را تمدید کرد
ابراهیم آوخ زندانی سیاسی رژیم شاه و فعال سیاسی

ابراهیم رحمانی؛ فعال سیاسی

احمد بنا ساز نوری؛ زندانی سیاسی سابق

اردشیر مهرداد؛ پژوهشگر مارکسیست

اسماعیل فدایی

اعظم قرائی؛ زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰

اکبر معصوم بیگی؛ نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران

اکرم جوادی؛ فعال فرهنگی – کتاب آیدا بوخوم

امجد حسین پناهی، فعال حقوق بشر

امیر میرزائی؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

امیر میرزاییان؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ مشهد

امین بیات؛ تحلیلگر سیاسی در تبعید

انور میرستاری، فعال حقوق بشر و عضو حزب سبز مردم بلژیک

باهره علمداری

بنفشه کریم زاده؛ وبلاگ نویس و فعال حقوق زنان پناهجو در ترکیه

بهاره گلزاری

بهرام رحمانی؛ نویسنده و تحلیل گر سیاسی در تبعید

بهرام سلطانی؛ فعال حقوق بشر

بهرنگ زندی؛ روزنامه‌نگار

بهروز سورن؛ فعال سیاسی و رسانه ای و زندانی سیاسی سابق

بهروز فراهانی؛ فعال کارگری چپ

بهمن توتونچی؛ روزنامه نگار و سردبیر هفته نامه توقیف شده کرفتو

بهمن محمدی؛ فعال کارگری

بهناز لطفی

بهنام چنگائی؛ فعال سیاسی در تبعید

بیژن سعید پور؛ فعال سیاسی و رسانه ای

بیژن نجفی

بیژن نیابتی؛ تحلیل گر سیاسی در تبعید

پروانه حسینی؛ فعال مدنی

پرویز میرمکری؛ شاعر

پروین ریاحی؛ فعال جنبش زنان در تبعید

پریچهر نعمانی؛ دادخواه

پیروز زورچنگ؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰

تقی صابری

توران ناظمی؛ کنشگر حقوق بشر

تونیا ولی اوغلی؛ فعال حقوق زنان

ثریا ورداسبی؛ زندانی سیاسی دو نظام

جمشید صفاپور؛ فعال سیاسی- کارگری در تبعید

جواد رضایی میرقائد؛ جان به در برده تابستان ۶۷

حبیب ریاحی؛ نویسنده، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

حسن پویا؛ یکی از بنیانگذاران کانون خاوران در تورنتو، فعال جنبش دادخواهى

حسن حسام؛ نویسنده و شاعر، زندانی دو نظام

حسن عزیزی فعال سیاسی

حسن گلزاری؛ جان به در برده سال ۶۷

حسن ماسالی؛ کنشگر سیاسی

حسین افکاری؛ مهندس

حسین شاهپری

حشمت ورداسبی؛ زندانی سیاسی دو نظام

حماد شیبانی، فعال سیاسی

خسرو آهنگر؛ فعال سیاسی

داود احمدلو؛ مدافع حقوق بشر در تبعید

رحمان ساکی؛ فعال سیاسی

رحیم بنا؛ بازنشسته

رحیم حردانی

رحیم مریخی

رسول شوکتی؛ بازمانده کشتار ۶۷ مشهد

رشید محمدی؛ هنرمند و بازیگر تئاتر – پناهجو در آلمان

رضا آزموده، فعال سیاسی

رضا اکرمی، فعال سیاسی فرانسه

رضا باقری؛ فعال سیاسی

رضا بی شتاب؛ شاعر

رضا جعفری؛ کارگردان تئاتر- آلمان

رضا شهسواری

رعنا کیان ارثی

روح انگیز فیتون؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰

زری شمس؛ دکتر

زهرا قاضی زاده

زهره (فاطمه) قرائی؛زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰

ژاله روح زاد؛ بازنشسته

ژاله سهند؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

ژیلا گل عنبر؛ روزنامه‌نگار و فعال جنبش زنان

ساناز علمداری

سحر احمدی

سعید آرمان؛ کنشگر فرهنگی سیاسی

سعید بهبهانی؛ فعال سیاسی و رسانه ای در تبعید

سمیرا بامداد

سودابه اردوان؛ زندانی سیاسی در سال‌های ۶۰ تا ۶۷

سیاوش عبقری؛ استاد دانشگاه، کنشگر حقوق زنان و کنشگر سیاسی

سیاوش کارساز؛ فعال حقوق بشر

سیروان عنایتی؛ روزنامه نگار مقیم آریزونا – آمریکا

سیروان منصوری؛ روزنامه نگار و مدیر سایت پناهندگی هانا – پناهنده در ترکیه

سیمین اصفهانی؛ فعال سیاسی

شادی امین، از مدیران عدالت برای ایران

شادی صدر، کارشناس ارشد حقوق بین الملل

شاهو دشتی؛ فعال سیاسی کرد

شاهین دشتی؛ فعال سیاسی کرد

شایان مشکین قلم؛ فعال حقوق کودکان

شکوفه سخی؛ زندانی سیاسی در سال‌های ۶۱ تا ۶۹

شهرزاد مجاب؛ استاد دانشگاه در تورنتو، فعال سیاسی

شهلا عبقری؛ استاد دانشگاه ، کنشگر حقوق زنان و کنشگر سیاسی

شهناز قاضی زاده

شوکت محمدی؛ زندانی دهه ۶۰

شیرین احمدی سروستانی؛ شاعر پناهجو در ترکیه

صدیق جهانی؛ فعال کارگری در تبعید

طیبه اسدی؛ فعال سیاسی

عباس قیائی؛ فعال فرهنگی- نشر آیدا بوخوم

عباس نورزاد آبکنار، زندانی سیاسی دهه ۶۰

عباس(بابک) رحمتی؛ مبارز سیاسی و فعال حقوق بشر

علی اعتدالی؛ فعال سیاسی

علی اکبر هادی پور؛ فعال سیاسی

علی پیچگاه؛ فعال کارگری در تبعید

علی دماوندی؛ فعال سیاسی و رسانه ای

علی رونقی

علی غفاری؛ ارشیتکت

علی کاووسی

علی کیان ارثی

علیرضا کاظمی

عیسی لرکی

غلامرضا حق شناس؛ زندانی سیاسی دهه شصت زندان‌عادل آباد شیراز

فاطمه رضایی؛ فعال جنبش دادخواهی از مادران پارک لاله- دورتموند

فاطمه سبحانی؛ فعال حقوق زنان

فاطمه فتوگرافی

فرامرز یغمایی

فرح روحانی

فرح قادرنیا، فعال زنان

فرشید فریدونی؛ تحلیل گر سیاسی در تبعید

فرنگیس محمدی؛ فعال کارگری

فریاد چلنگر

فریبا ثابت؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و فعال سیاسی

فرید محمدی؛ فعال سیاسی کمونیست

فریدون شهنی منصور‎، فعال سیاسی در تبعید

فریده کریمی؛ بازنشسته

فهیمه بادکوبه

فیروز بهرام؛ فعال سیاسی

ک.الوند؛ فعال سیاسی در تبعید

کامبیز فاتحی؛ مخترع و محقق محیط زیست، پناهجو در آلمان

کامبیز گیلانی؛ شاعر تبعیدی

کاووس بهزادی؛ مترجم از طرف تارنمای واکاوی سوسیالیستی

کریم حویزاوی

کوکب محمدی؛ از خانواده زندانیان سیاسی و فعال زنان

کیتاش شمس؛ فعال سیاسی

لاله بهاران؛ بازنشسته

لاله محمدی؛ فعال حقوق کودکان

لیلا (مهناز) قرائی؛ زندانی سیاسی سابق دهه ۶۰ و دبیر شبکه زنان

لیلا سیف اللهی،‌فعال سیاسی

لیلی باقری؛ فعال سیاسی و عضو خانواده زندانیان سیاسی دهه ۶۰

م.حیدری؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

ماندانا تلارمی؛ فعال فرهنگی و سیاسی

مانی اخوان؛ فعال چپ

مجید آژنگ، فعال سیاسی هلند

مجید دارابیگی؛ نویسنده و زندانی سیاسی دو رژیم

مجید میرزایی؛ شاعر و زندانی سیاسی سابق

محسن حسام؛ نویسنده

محمد علی نژاد؛ وکیل دادگستری و زندانی سیاسی

محمد گلزاری؛ فعال سیاسی و از خانواده زندانیان سیاسی

محمدتوفیق اسدیان؛ فعال سیاسی

محمود عاشوری؛ زندانی سیاسی سابق و فعال سیاسی

محمود گلزاری؛ فعال سیاسی و از خانواده زندانیان سیاسی

مراد عظیمی؛ فعال و تحلیل گر سیاسی در تبعید

مرتضی افشاری؛ فعال کارگری

مریم افشاری؛ فعال رسانه ای

مریم البرزی؛ زندانی سیاسی دهه ۶۰ و فعال سیاسی

مریم طالبی

مصدق علی نژاد؛ حامی حقوق بشر

معصومه شقاقی؛ از خانواده زندانیان سیاسی

منصور منصورنژاد

منوچهر تقوی بیات؛ تحلیلگر سیاسی و استاد سابق دانشگاه در تبعید

منوچهر گلشن؛ کنشگر سیاسی چپ

منیژه فروزنده

مهدی جعفری گرزینی؛ فعال سیاسی و تحلیل گر ورزشی

مهرداد آهنگر؛ فعال سیاسی

مهرک کمالی؛ نویسنده و استاد دانشگاه

مهرنوش شفیعی؛ زندانی سیاسی دهه۶۰

مهری امیری؛ شاعر و نویسنده

مهری حبیبی

مهناز خوئی نژاد؛ فعال سیاسی

مونا گلزاری؛ فعال سیاسی و از خانواده زندانیان سیاسی

میترا ابراهیمی

مینا انتظاری؛ فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق

مینا خانی؛ فعال سیاسی

مینا زرین؛ زندانی سیاسی از سال ۶۰ تا ۶۹

مینو خدیوی

مینو همیلی؛ فعال جنبش دادخواهی و زندانی سیاسی سابق

نادر احسنی، فعال سیاسی

نادر ثانی؛ تحلیل گر سیاسی و آموزگار در تبعید

ناصر پیشرو، فعال سوسیالیست

ناهید حسینی

ندا فرخ؛ فعال حقوق بشر

ندا نوآور؛ فعال حقوق بشر

نرگس شیرمحمدی

نسرین احمدی؛ فعال اتحادیه پرستاران

نسیم محمدی؛ فعال کارگری

هوزان خالدیان؛ کاریکاتوریست پناهجو در آلمان

وحید کاووسی

امضاها ادامه دارد

koshtar1367@gmail.com