انقلاب زنانه: ضرورت مبارزه سیاسی و متشکل با حکومتهای اسلامی

در پی حمله وحشیانه و جمعی تحت حاکمیت “جمهوری اسلامی پاکستان” به یک زن اینفلوئنسر قویا محکوم است
چند روز پیش خبری منتشر شد مبنی بر اینکه در پاکستان زن جوانی به نام “عایشه اکرم” که در فضای مجازی و در پلتفرم تیک تاک فعالیت می‌کرده در شهر لاهور هدف تهاجم بیش از ۴۰۰ مرد قرار گرفته و بعد از مضروب شدن و از دست دادن بخش زیادی از لباس‌هایش از فراز یک بلندی به پایین پرتاب شد.
این زن پرونده شکایتی را علیه ۳۰۰ تا ۴۰۰ فرد ناشناس در پلیس لاهور ثبت کرده است. او در شکواییه‌اش به پلیس گفته است: «جمعیت مرا از هر طرف به قدری می‌کشیدند که لباس‌هایم پاره شد. من را به هوا پرتاب و وحشیانه به من حمله کردند. من با هیچ لباس بدی به آنجا نرفته بودم و یک لباس مناسب به تن داشتم.» او همچنین گفته که آن‌ها پول، گوشواره و تلفنش را هم به سرقت برده‌اند.
انقلاب زنانه ضمن محکوم کردن این اقدام وحشیانه در پاکستان که در اوج توحش و از خشونت فرهنگ نرینه سالار ساطع شده از قوانین اسلامی به اجرا درآمده، مسبب اصلی هر نوع خشونت علیه زنان را حکومت “جمهوری اسلامی پاکستان” میداند که به طور سازماندهی شده و سیستماتیک با تولید و بازتولید فرهنگ نرینه سالار جان زنان را به خطر می اندازد.
در پاکستان، همچون دیگر کشورهای اسلام زده، سایه قوانین ضدزن اسلامی روی جامعه سنگینی میکند. قوانین و فرهنگ و مناسبات مذهبی موجب نهادینه شدن هر چه بیشتر فرهنگ نرینه سالار اسلامی و بسترساز اعمال انواع خشونت علیه زنان است. خشونتهایی که با استدلالات اسلامی و حفظ ناموس و غیرت مردانه، توسط حامیان فرهنگ اسلامی و مردسالارانه توجیه میشود.
مهمترین فاکتوری که میتواند از وجود چنین فجایع تکان دهنده ای جلوگیری کند، وجود قوانینی است که مانع آن شود؛ قوانینی که تضمین کننده استقلال و اختیار بر فکر و بدن، و تامین کننده کرامت و منزلت زن باشد که چنین فاکتوری قطعا در قوانین پاکستان وجود ندارد.
فاکتور دیگر، قوانینی است که تبعات جدی برای خشونت گران در پی داشته باشید. لزوم جرم انگاری از کوچکترین خشونت علیه زنان تا بزرگترین آن؛ که خلا این فاکتور نیز در قوانین پاکستان کاملا محسوس است. همینکه پلیس پاکستان در پی واکنش اعتراضی مردم مجاب به پیگیری این مساله شود، یعنی در آن سیستم اداره جامعه، پیگیری مسئله خشونت علیه زنان در دستور کار دولت و نهادهای ذیربط نیست، مگر تحت فشار جامعه.
این شرایط در همه جوامعی که جریانات اسلامی و قومی در قدرت سیاسی هستند، حاکم است و تنها در مواردی که خشونتی رسانه ای شده و اعتراض مردم را به دنبال داشته باشد، از ترس شدت گیری اعتراضات، چهره های سیاسی و ارگانهای مربوط شروع به نشان دادن واکنش کرده و ادعا میکنند که پیگیر قضیه خواهند بود.
لذا تنها و تنها راه حل بحران و رفع خشونت علیه زنان که در کشورهای اسلام زده از جمله پاکستان و افغانستان و ایران و ترکیه و غیره (نمایندگان اسلامی سیاسی با حمله به زنان روی کار آمدند)، وجود دارد، مبارزه سیاسی و جمعی و متشکل علیه طبقه حاکم و قوانین آن است. مبارزه ای که هدف آن به زیر کشیدن نمایندگان اسلامی سیاسی که منشا خشونت علیه زنان هستند از قدرت سیاسی باشد و تا لحظه تحقق آن، پیشروی جامعه علیه سیاست حاکم و به عقب راندن آن.
ما مردم ایران و در راس آن ما زنان که علیه حکومت ضدزن جمهوری اسلامی مبارزه میکنیم، خود را هم سرنوشت مردم منطقه دانسته و معتقدیم مردم پیشرو و آزادیخواه و برابری طلب و سکولار در پاکستان و در راس آن زنان، با متشکل شدن میتوانند مقابل فرهنگ نرینه سالار و اسلامی بایستند. قدرت همبستگی و اتحاد زنان قطعا از قدرت نیروهای جنبش اسلام سیاسی بیشتر است. فعالان پیشرو و مترقی پاکستان بیش از پیش باید از جامعه بین‌المللی بخواهند که از زنان پاکستان حمایت کنند و به مقابله جدی با جریانات اسلامی بپردازند.