روزنه rowzane خبری – تحلیلی
روز جهانی کفر گویی یک مناسبت است که در آن افراد یا گروه‌ها به اهانت به دین تشویق می‌شوند.
این مناسبت در سال ۲۰۰۹ توسط مرکز جستار (CFI) بنیان‌گذاری شد. تاریخ این روز ۳۰ سپتامبر انتخاب شده‌است، تا با سالگرد انتشار تصاویر محمد در روزنامه شارلی ابدو هم زمان باشد.
کفرگویی به درستی به عنوان یک حق شناخته میشود به این دلیل که هر انسانی باید حق داشته باشد که فکر و اندیشه ی خود در مورد جهان را ابراز کند. اما ادیان با مقدس معرفی کردن قوانین دینی و منتسب کردنِ خود به آسمانها در واقع خود را از نقد منصفانه مصون می کنند. بنابراین برای اثبات پوچی و تناقضات و خرافات ادیان باید به افسون زدایی از متون به اصطلاح مقدس اقدام کرد.
اما اهمیت کفر گویی برای مردم در ایران چیست؟
آنچه که مبرهن است قوانین ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی بر مبنای آیات و روایات استخراج شده از اسلام این مکتب ضدانسانی تدوین شده است. هر انتقاد به عملکرد حکومت را با اتهام کفرگویی منحرف می کنند.
یکی از الزامات شروع استقلال قوانین از دین؛ به چالش و پرسش کشیدن اقتدار مذهبی و مسخره کردن مذهب است. دین اسلام در واقع مکتبی مملو از خرافات است که به شدت برای جوامع بشری بالاخص خاورمیانه مضر و‌مخرب بوده است.
به دینی زن در آن انسان محسوب نمیشود، و فقط یک کالای جنسی است، دینی که قطع دست و پا در آن مجاز است، دینی که حکم همجنسگرا در آن اعدام میشود، نمی توان و نباید احترام گذاشت. به دینی که به جای استدلال انسانها را از فشار قبر و نکیر و منکر می ترساند نمی توان و نباید احترام گذاشت.
مثالها زیاد است و اینجا به همین اکتفا میکنیم.
انسانهای پیشرو و آزادیخواه در غرب توانستند دین مسیحیت را از قدرت سیاسی به زیر بکشند و به عقیده شخصی تبدیل کنن. بنابراین ما مردم ایران و خاورمیانه بالاخره قوانین اسلامی را همراه با حکومت اسلامی به زیر خواهیم کشید و مذهب را به یک عقیده شخصی تبدیل خواهیم کرد. و حق نقد مذهب را برسمیت خواهیم شناخت.
انقلاب زنانه باور دارد که هر کس حق دارد دین و مذهب را ترک کند و هیچ دولت و‌حکومتی حق ندارد به اتهام کفرگویی دیگران را تهدید یا ترور یا اعدام کند.
جامعه ی آزاد جامعه ایست که در آن بی مذهبی و بی‌خدایی و کفرگویی کاملا آزاد باشد.
