صحبتهای پدر رامیار ابراهیمی کولبر نوجوانی که باشلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی هر دو چشمانش را از دست داد و معلول شد. پدر رامیار میگوید:
« ما مردم روستای بیژوه در (دهستان آلان) ساکن این منطقه و به امید این مرز زندگی میکنیم. ما تعداد زیادی از کارگران و زحمتکشان را در این مرز از دست داده ایم. خود من پدر رامیار ابراهیمی یک از این کولبران هستم و پسرم با شلیک مستقیم گلوله نیروهای مرزی هر دو چشمان خودش را از دست داد و نابینا شد. رامیار همیشه ناراحت بود و از دردها و رنج و زخمهایی که بهش وارد شد و شرایط بسیار بد روحی که میبایست به وضعیت او رسیدگی و تحت پوشش بیمه بیکاری و درمانی قرار میگرفت و مسببین او محاکمه میشدند نه تنها هیچ اقدامی برای او انجام ندادند بلکه او را به حال خود رها کرده بودند. هیچیک از آن افراد دستگیر و محاکمه و مجازات نشدند و هیچ مسول حکومتی برای کمک به رامین اقدامی انجام نداده است. با اینکه مسولان حکومتی وعده و قولهایی برای کمک و هزینه هایی به رامیار داده بودند اما به آن عمل نکردند و عقب نشینی نمودند. این وضعیت دشوار و فشارهای همه جانبه بر فرزندم او را بر این واداشت که در اینجا دیگر تحمل نداشت و امکان زندگی در این شرایط برای او بیش از پیش سخت و دشوار و قابل تحمل شده است. رامین با اینکه دو چشمانش را از دست داد و نابینا شده بود ام راه خروج از ایران و رفتن به خارج را برگزید. هیچکس نمیتواند تصور کند با چه بدبختی و سختیها و موانعی بر سر راه رو به رو شد و ما بعنوان پدر و مادرش امکان رفتنش را برایش مهیا کردیم و با کمک همراهانش توانست خودش را به یک کشور امن برساند تا بلکه در آنجا از امکانات درمانی و خدمات پزشکی و اجتماعی برای آینده ای که قبلا حکومت ایران نابودش کرده بود دوباره امید به زندگی را بدست بیاورد.»
رامیار ابراهیمی یک نوجوانی بود که بمانند هزاران انسان دیگر در شرایط اسفناکی که بیکاری و فقر و گرسنگی جامعه را دربرگرفته و بجای اینکه در شرایط بهتری از حق داشتن امکانات تحصیلی و تحقق یافتن آرزوهای شیرین خود حق زندگی را داشته باشند، حکومت جمهوری اسلامی رویاها و آرزوهای آنان را به این شکل نابود میکند. بیکاری، فقر و تبعیضات سیستماتیک حکومتی در مناطق مرزی از جمله کردستان بیداد میکند. وعدەهای پوچ و توخالی دولت و مسولان نظام در خصوص اشتغال زایی و تسهیل امکانات شغلی، بیمه بیکاری و عدم بازگشایی مرزها هزاران کارگر در مرزهای ایران را با بیکاری و فقر و محرومیت روبه رو کرده و یا در داخل آماج گلوله مستقیم نیروهای مرزی قرار میگیرند و یا در راه رفتن به خارج شاهد تراژدیهای تلخ مرگ در کوهستانها و غرق شدن در آب اقیانوسها هستیم . این وضعیت باید پایان یابد و راه آن اعتراضات وسیع مردم در برابر فرمانداری و استانداریها و مراکز دولتی است.
کانال کولبران و سوختبران
جمعه ۲۹ بهمن ۱۴۰۰ ، ۱۸ فوریه ۱۴۰۰
۲۲مهر_روزکولبر
دادخواهیخانوادهکولبران