اینجا مرگ می‌کارند و زندگی درو می‌کنند- سیما بهاری

مندرج در ژورنال شماره ۷۲۱ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

سازمان حقوق بشر ایران پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت اعلام کرد: “جمهوری اسلامی در بازده زمانی ۲۸ فروردین تا ۱۱ اردیبهشت، هر پنج ساعت یک نفر را اعدام کرده است.”

بشر با نوآوری‌ها و تحقیقات زیاد در سال‌های اخیر به‌خصوص در حوزۀ پزشکی به دستاوردهای بزرگی رسیده. تشخیص بیماری‌ها، جراحی‌های پیچیده، معاینات دقیق، با استفاده از هوش مصنوعی و با در خدمت گرفتن علم و تکنولوژی با اطمینان بیشتری پیش می‌رود. همۀ تلاش این است که عمر انسان طولانی‌تر و باکیفیت‌تر شود.

جمهوری اسلامی اما با شقاوت تمام خنجر برهنه‌اش را به روی انسانیت می‌کشد. هر پنج ساعت با اعدام زندگی را از یک نفر می‌گیرد و در دلِ بستگانش و همین‌طور کل انسانیت حفره‌ای ایجاد می‌کند که هرگز پُر نخواهد شد.

جامعه نشان داده که این سبعیت را نمی‌خواهد. علیه حکم اعدام توماج همگی یکپارچه شدیم. یکپارچه شدیم چرا که زندگی را دوست داریم. در تجمعات روز جهانی کارگر بازنشستگان و معلمان با صدای بلند، نام توماج را فریاد زدند و خواهان لغو حکم اعدام و آزادی‌اش شدند. ما گفتیم و فریاد زدیم در دفاع از جان و زندگی انسان‌ها تا آخر می‌جنگیم و حکومت اعدام را شکست می‌دهیم. جمهوری اسلامی با هیچ ترفندی، دیگر نمی‌تواند مردم را بترساند و عقب براند. مردم از حکومت بیزارند و در طی انقلاب زن زندگی آزادی تنفرشان به تشکل و نهاد، و مطالباتش به بیانیه و میثاق تبدیل شده است.

جمهوری اسلامی حکومت اعدام و سنگسار و شلاق است. اما در طول این سال‌ها ما آموخته‌ایم که اگر با هم باشیم می‌توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم. سنگسار را متوقف کردیم. ما در جهان صدای سکینۀ محمدی آشتیانی شدیم که در معرض سنگسار بود و به جمهوری اسلامی نشان دادیم که قادریم جهان متمدن و بشریت مدافع انسانیت را با خود همراه کنیم.

امروز جنبش علیه اعدام جنبشی بسیار قوی و شناخته شده و در تمام جهان ریشه دارد. باید دست‌های بیشتری همراه شوند. نباید اجازه بدهیم ماشین اعدام جمهوری اسلامی زندگی‌ها را درو کند. رژیم جمهوری اسلامی با کشتار زنده است. ما می‌توانیم این ابزار را از دستش در آوریم. انقلاب دارد همۀ کثافاتی که حکومت به جامعه تحمیل کرده را از ریشه می‌خشکاند. بازنشسته، معلم، کارگر، دانشجو و همۀ بخش‌های جامعه تشنۀ زندگی و خواهان حرمت هستند. صفوف خود را فشرده‌تر کنیم. یک‌صدا فریاد بزنیم: نه به اعدام! زنده‌باد زندگی