جمهوری اسلامی را مجبور به آزادی توماج صالحی کنیم- مهران محبی

رژیم درمانده و وحشت زده از سرنگون شدن با انقلاب “زن، زندگی، آزادی” برای توماج، صدای اعتراض و صدای انقلاب حکم اعدام صادر کرده است تا بتواند جامعه را دچار رعب و وحشت کرده و موقعیت از دست رفته اش را باز پس بگیرد.

چنین رفتار جنون آمیزی از سوی حکومتی که مرگ خود را قریب الوقوع می بیند طبیعی است، اما برای ما کارگران، معلمان، زنان، جوانان و هر کسی که حتی به گوشه هائی از جنایات جمهوری اسلامی معترض است و توماج صدای اعتراض اش بوده، طبیعی ترین واکنش و اقدام، بازگشت مجدد و سریع به خیابان برای سرنگون کردن و پایان دادن به عمر سراپا جنایتکارانه رژیم قبل از اینکه بتواند دست به جنایات بیشتری بزند و توماج، عباس، رضا، مجاهد و ده ها زندانی سیاسی دیگر را اعدام کند، است.

جمهوری اسلامی می داند که اعدام توماج صالحی برایش بسیار گران تمام خواهد شد و تا همین جا که هنوز چند روزی بیشتر از اعلام صدور حکم اعدام برای توماج نگذشته، هزینه های زیادی را متحمل شده است، ولی نباید به این حکومت جانی و قاتل میلیون ها نفر در ایران و جهان اجازه دهیم توماج را اعدام کند. نباید بیش از این به رژیم مجال اعدام و به قتل رساندن هیچ انسان دیگری را بدهیم.

توماج امروز به یکی از نمادهای میدانی انقلاب مردم علیه همه تبعیضات و نابرابری ها و رسیدن به یک دنیای انسانی تبدیل شده است. او به چهره محبوب و انسانی ای در سطح جهان بدل گشته و خبر صدور حکم اعدام اش از سوی دستگاه جنایتکار قضائی حکومت تا همین حالا نفرت و بیزاری انسانهای آزادیخواه بسیاری را نسبت به جانیان اسلامی برافروخته است. ما باید در داخل کاری کنیم که دوباره امواجی از اعتراضات جهانی در حمایت از توماج و انقلابمان براه بیافتد.

اولین کار ما باید نصب و پخش تصاویر و تراکت های حمایت از توماج در همه مراکز تردد و تجمع، خیابان ها و معابر و سر دادن شعار ها در محکومیت حکم اعدام توماج و همه زندانیان در تجمعات اعتراضی مانند تجمعات بازنشستگان، پرستاران و کارگران و مالباختگان که هر روزه در اکثر شهرها برگزار می کنیم، باشد.

و به دنبال آن جمع ها و تشکلات محلی و شهری خود برای بازگشت مجدد به خیابان را تجهیز و آماده کنیم و مجددا خیابانه ها را به تسخیر خود در آوریم. توازون قوا به نفع ما است و جمهوری اسلامی کاملا در هم ریخته و ناتوان است. رژیم حتی توان به خط کردن طرفداران اش را ندارد.  نماز جمعه هایش که پایگاه های اصلی انسجام ایدئولوژیکی اش هستند بی رونق و بی اقبال تر شده اند. جمعیت اندک و در حد صد نفری که چندی پیش در نماز جمعه تهران به امامت صدیقی دزد هزار میلیاردی رئیس امر به معروف و نهی از منکر بعد از افشاء شدن دزدی اش، گواه انکار ناپذیری از فروپاشی ایدئولوژیکی و اعتقادی در میان خودیهایش است.

جمهوری اسلامی از نظر سیاسی و نظامی هم توان چندانی ندارد و حتی به نیروهای سرکوبگرش اعتماد ندارد. خامنه ای در دیدار با فرماندهان و سران جنایتکار سپاه و بقیه نیروهای نظامی، انتظامی و اطلاعاتی اش، توسط حلقه های چند لایه ای از محافظان دست چین شده از مزدور ترین و جنایتکار ترین مهره ها محافظت می شود. حکومت کاملا در محاصره جامعه و از درون نیز به هم ریخته است.

در نتیجه اوضاع کاملا به نفع ما است. همین حالا فضائی از نفرت بیشتر نسبت به اعدام و حکومت اعدام شهرها را فرا گرفته و در شهرهای زیادی فعالیتهای شعار نویسی، نصب و پخش تراکت و شعار دهی های شبانه در حمایت از توماج در جریان هستند. این فعالیتها را باید سراسری و عمومی کنیم. تشکلهای کارگری و اجتماعی باید از توماج و همه زندانیان سیاسی دفاع کنند و با نامه نگاری به نهادها و مجامع بین المللی حقوق بشری مانند گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران و کمیته حقیقت یاب در مورد نقض حقوق بشر توسط حکومت اسلامی در جریان انقلاب “زن، زندگی، آزادی” خواهان افزایش فشارهای سیاسی از جمله بایکوت جمهوری اسلامی شوند تا دست از جنایت و اعدام بردارد.

ما می توانیم رژیم را ناچار به عقب نشینی و آزادی توماج و همه زندانیان سیاسی کنیم. این کار را تا حدی کرده ایم و حکومت تحت فشارهای اعتراضات ما مردم طی چند روز گذشته مجبور به بروز نشانه هائی از عقب نشینی نسبت به صور حکم اعدام برای توماج شده است. در این رابطه مرکز اطلاع رسانی قوه قضائیه ایران اعلام کرده که موضوع تخفیف مجازات در کمیسیون عفو و بخشودگی بررسی خواهد شد.

این نمونه ای از عقب نشینی حکومت در برابر قدرت ما است. ما تا آزادی توماج و همه زندانیان سیاسی و لغو همه احکام اعدام و ممنوعیت اعدام به طور کلی و سرنگون کردن جمهوری اسلامی مبارزات خود را ادامه خواهیم داد.