دو سوال از اصغر کریمی – درباره کنگره سیزدهم حزب کمونیست کارگری

کنگره حزب کمونیست کارگری در روزهای ۱۱ تا ۱۳ خرداد (۳۱ مه تا ۲ ژوئن) برگزار شد. برجسته‌ترین ویژگی کنگره سیزدهم حزب کمونیست کارگری چه‌ها بودند؟

اصغر کریمی: اصلی‌ترین ویژگی شرایط سیاسی بیرون ما است که کنگره در آن برگزار می‌شد. این کنگره پس از شروع انقلاب زن زندگی آزادی است، انقلابی که همه چیز را به معنی واقعی کلمه تغییر داده است. از جمله تأثیرات مهمی روی خود ما گذاشته است. البته نه اهداف و مبانی فکری و سیاسی ما، بلکه روی سبک و شیوه فعالیت سیاسی و میدانی که بخش مهم و حیاتی فعالیت حزب است.

اما خود کنگره سیزدهم نیز ویژگی‌هایی داشت که به نظر من آن‌هم متأثر از انقلاب بود، از مضمون مباحث و قرارها و قطعنامه‌ها تا مهمانان کنگره، و از گزارشات مسئولین حزب تا پیام‌هایی که طیف گسترده‌ای از فعالین از ایران به کنگره فرستاده بودند. یک ویژگی دیگر طیف جوانانی بودند که در کنگره حضور داشتند، عضو هیئت‌رئیسه کنگره بودند و برخی از آنها به عضویت در کمیته مرکزی نیز انتخاب شدند. مهمانانی با تفکرات سیاسی مختلف در کنگره حضور داشتند که در همین دوره انقلاب با فعالیت حزب و فعالین حزب در کارزارهای مختلف آشنا شده بودند و آمده بودند تا از نزدیک آشنایی بیشتری با حزب پیدا کنند. بعلاوه طبق معمول کنگره‌های حزب علنی بود و تمام لحظات آن از تلویزیون کانال جدید و مدیای اجتماعی پخش می‌شد.

این کنگره حزبی بود که در کانون‌های داغ مبارزه از مراکز کار و دانشگاه‌ها و مدارس تا اعتراضات بازنشستگان، از مبارزات زنان علیه بی‌حجابی و آپارتاید جنسیتی تا مبارزات جوانان، حضور دارد و نقش تأثیرگذاری ایفا می‌کند. انقلاب زن زندگی آزادی هزاران فعال و سازمانده را در داخل و خارج کشور به میدان مبارزه کشانده بود که هر کدام نقش ویژه و تأثیرگذاری ایفا کردند و با کوله‌باری از تجربه در صحنه مبارزه حضور دارند. گزارشات مسئولین ارگان‌های روبه‌داخل و خارج حزب و کارزارها نیز ملهم از تأثیر این طیف وسیع فعالین و آشنایی و همکاری با آنها بود.

باتوجه‌به قطعنامه‌ها و قرارها و بحث‌هایی که در کنگره مطرح شد، این کنگره چه چشم‌اندازی را در مقابل حزب قرار می‌دهد؟

اصغر کریمی: آنچه در چشم‌انداز قرار دارد نیز تحت‌تأثیر تحولات سیاسی به‌ویژه در بیست ماه گذشته تغییر زیادی کرده است. روحیه مبارزاتی مردم تغییر کرده، امید به پیروزی در میان مردم موج می‌زند، جنبش‌های وسیعی فعال هستند و همانطور که در پاسخ به سؤال قبل توضیح دادم، طیف وسیعی از فعالین خوش‌فکر، مدرن و آزادی‌خواه به میدان آمده‌اند که شناخت و آشنایی با آنها، همراهی و همکاری با آنها و معرفی حزب به آنها در داخل و خارج کشور از اولویت‌های حزب است. در گزارش هیئت اجرایی که به کنگره ارائه دادم گفتم که علی‌رغم اینکه شاهد تظاهرات‌ها و تجمعات خیابانی گسترده نیستیم؛ اما انقلاب در میانه راه است، دلایل و انگیزه‌هایی که به انقلاب منجر شده نه‌تنها کاهش نیافته؛ بلکه عمیق‌تر شده است، علی‌رغم سرکوب هر روزه روحیه جامعه بالاست، فضای انقلابی در جامعه حاکم است، دانشگاه‌ها مرکز جدال هر روزه است، کردستان به‌عنوان یک سنگر محکم انقلاب همچنان پرتحرک است، بازنشستگان هر روز رادیکال‌تر، متشکل‌تر و آگاهانه‌تر تجمع می‌کنند، بی‌حجابی بارزترین نمود تداوم انقلاب است و به این معنی قدرت دوگانه‌ای جریان دارد و هر لحظه شاهد موج‌های بعدی انقلاب هستیم. روشن است که در چنین شرایطی چه وظایف سنگینی روی دوش حزب قرار دارد.

نفس دستگیری هر روزه طیف وسیعی از فعالین اجتماعی، دانشجو، معلم، کارگر، زن بی‌حجاب، نویسنده، فعال مدیای اجتماعی، دستگیری به جرم بهائی بودن، به جرم دادخواهی و به هزار جرم دیگر نشان می‌دهد که با جامعه‌ای در جوش‌وخروش و حکومتی وحشت‌زده مواجهیم. بی‌حجابی میلیونی در جریان است، جنبش علیه اعدام فعال است، اعتصابات کارگری و اعتراضات طیف‌های مختلف مردم و افشای مقامات و ارگان‌های حکومت در سراسر کشور هر روز و هر لحظه جریان دارد و این‌قدر طیف فعال و سازمانده در جامعه گسترده است که رژیم را واقعاً کلافه کرده و یک‌صدم آنها را هم قادر نیست دستگیر کند. همین روزها شاهد مراسم بزرگ خاک‌سپاری مظفر صالح‌نیا، یک فعال کارگری، سیاسی، خوشنام و محبوب در سنندج بودیم، مراسمی که یک آکسیون سیاسی علیه حکومت بود؛ اما رژیم قادر به جلوگیری از آن نبود. در خارج نیز تحرکات ایرانیان در شهرها و کشورهای مختلف بالاست. از این مثال‌ها بسیار زیاد است. اینها نمودهای بارز یک جامعه سر پا است و روشن است که حزبی که در میدان حضور دارد، دنیایی کار در مقابل خود دارد.