روزنه rowzane خبری – تحلیلی
مندرج در ژورنال شماره ۸۱۰(لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
دادگاهی در روسیه سِنیا کارلینا، دو تابعیتی روسی-آمریکایی را به اتهام “خیانت بزرگ” به ۱۲ سال زندان محکوم کرد. در حکم دادگاه آمده که کارلینا در سال ۲۰۲۲ حدود ۵۱ دلار آمریکا (۴۷ یورو) به یک سازمان امداد برای اوکراین کمک مالی کرده است.
روز ۳۰ مهر ۱۴۰۲ ابوالقاسم صلواتی الهه محمدی را به اتهام همکاری با دولت متخاصم آمریکا به شش سال حبس، اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت کشور به پنج سال حبس و به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی به یک سال حبس محکوم کرد. این دو خبرنگار ده ماه بعد در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۴۰۳ از اتهام “همکاری با دولت خارجی متخاصم آمریکا” تبرئه شدند.
فرض کنیم که این اتهامات در دادگاه‌های جمهوری اسلامی و روسیه ثابت شده‌اند و این سه نفر با دولت متخاصم همکاری کرده باشند. فرض کنیم که در ایران روزنامه‌نگاران و وکلا و زندانیان سیاسی و زنان بی‌حجاب و آنها که ماهواره نگاه می‌کنند و کلا هر کس اعتراض می‌کند، با دولت‌های متخاصم همکاری کرده است. اولین سوال این است که چرا همکاری با دولت متخاصم جرم است؟
دولت‌ها انتظار دارند مردم با آنها همکاری کنند و همکاری با دولت دیگر را، که با آن به هر دلیل مشکل دارند و متخاصم می‌دانند، جرم، آنهم یکی از بزرگترین جرم‌ها به شمار می‌آورند. صورت مساله اما از نظر مردم متفاوت است. مردم در این فرضیه حکومت‌ها شریک نیستند چرا که حکومت‌ها، در اکثر قریب به اتفاق کشورها، نماینده مردم آن کشور نیستند، نماینده اقلیتی استثمارگر و سرکوبگر مردم همان کشور هستند. یعنی مردم و دولت‌ها در این کشورها در خصومت با هم به سر میبرند نه با دوستی با هم و در نتیجه ازنظر مردم بزرگترین جرم همکاری با دولت خودی است نه الزاما با دولتی که با دولت حاکم بر کشورشان خصومت دارد. در نتیجه از نظر اکثریت مردم جهان، جاسوسی علیه مردم برای حکومت “خودی” قبیح است.
در ایران نیز متخاصم‌ترین دولت از نظر مردم خود جمهوری اسلامی است. از نظر اکثریت مردم ایران، اولین جرم همکاری با همین حکومت متخاصم، با سپاه و وزارت اطلاعات و شکنجه‌گران و سایر سرکوبگران است. جاسوسان واقعی نیز مزدورانی هستند که توسط حکومت علیه مردم و به منظور سرکوب مردم سازمان داده شده‌اند و شب و روز علیه مردم مشغول جاسوسی هستند.
