پزشکیان و تحقیر شهروندان – محسن ابراهیمی

مندرج در ژورنال شماره ۸۱۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

سخنان تحقیرآمیز مسعود پزشکیان در مجلس اسلامی نسبت به بخشی از شهروندان نشان داد او به‌راستی رئیس‌جمهور شایسته نظام اسلامی است. او در این سخنرانی ضمن تفسیر دو آیه ۹۷ و ۹۸ از سوره نساء در توصیف بخشی از شهروندان جامعه از کلماتی مانند “چلاق”، “شل” و “کور” استفاده کرد و گفت که “ما پاسخگوی خدا روز قیامت نخواهیم بود. با این وضعیتی که هست. تازه اونجا میگه شاید اگر شل بودند چلاق بودند، کور و پیر بودند شاید خدا به این آدم‌هایی که شلند و کورند شاید رحم کند.”

این سخنان سراپا تحقیر پزشکیان در باره شهروندان نابینا و شهروندانی که به هر شکلی از ناتوانی جسمی رنج می‌برند، نشانه دیگری از این حقیقت است که احترام به شهروندان جامعه، احساس مسئولیت در قبال آنان و کلاً کرامت و انسانیت شهروندان در پیش حکام اسلامی کوچک‌ترین جایی ندارد.

پزشکیان رئیس‌جمهور نظامی است که نیروهای سرکوبگرش در جریان انقلاب زن زندگی آزادی به چشمان معترضین شلیک کردند و تعدادی را تماماً نابینا کردند. او رئیس‌جمهور نظامی است که در آن شهروندان نابینا و شهروندانی که از ناتوانی جسمی رنج می‌برند وضع معیشتی فاجعه‌باری دارند، با تبعیضات سیستماتیک مواجه هستند و اعتراضشان به نبود برنامه‌ای برای رفع نیازهای اساسی‌شان مثل نیازهای دارو و درمان، توان‌بخشی، نبود سیاست‌های رفاهی در زمینه اشتغال و مسکن، بی‌توجهی شهرداری‌ها برای مناسب‌سازی معابر، ساختمان‌ها و حمل‌ونقل عمومی با شعار “نه صدقه نه منت، حق رو می‌خوایم با عزت” با توحش نیروهای امنیتی مواجه می‌شود.

از رئیس‌جمهور چنین نظامی البته انتظاری جز پایمال‌کردن حرمت و کرامت انسانی نباید داشت. اما همچنان که انتظار می‌رفت مردم خیلی سریع واکنش سرشار از انزجار خود را نسبت به توهین و تحقیر پزشکیان در شبکه‌های اجتماعی نشان دادند.

اینجا بندی از برنامه یک‌دنیای بهتر، برنامه حزب کمونیست کارگری در باره تأمین حقوق شهروندان مورد تحقیر پزشکیان را عیناً نقلی می‌کنم که باید یک اولویت اصلی جامعه‌ای باشد که بر روی ویرانه‌های نظام اسلامی خواهیم ساخت:

“ایجاد تسهیلات لازم برای شرکت فعال معلولین و افراد دارای نقص‌عضو در کلیه شئون زندگی اجتماعی. ایجاد تسهیلات و تجهیزات ویژه معلولین در اماکن عمومی، معابر، مجموعه‌های مسکونی و غیره. تأمین و پرداخت هزینه وسائل و ابزارهای فنی و کمکی ضروری برای تسهیل زندگی روزمره افراد دارای نقص‌عضو.”