ممنوعیت تجمعات و هراس حکام اسلامی از سقوط – محسن ابراهیمی

مندرج در ژورنال شماره ۹۵۳ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

طرح ممنوعیت برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌ها در “مکان‌های حساس و امنیتی”، یک نمونه دیگر است که نشان می‌دهد سران حکومت اسلامی به‌شدت نگران امنیت و حیات سیاسی نظام هستند. این طرح همین دوشنبه ۱۵ دی در نشست “کمیسیون امور داخلی کشور و شوراهای مجلس” با حضور نمایندگان نهادهای امنیتی و سپاه و نیروهای انتظامی موردبحث و تصمیم‌گیری قرار گرفت.

تجمع و راهپیمایی که همیشه ممنوع بوده‌اند. تعرض به تجمعات اعتراضی، تهدید، دستگیری، آزار و شکنجه و احکام سنگین زندان و حتی احکام اعدام برای معترضین هم که کار هر روزه دستگاه سرکوب بوده است هرگز کارایی نداشته است. علی‌رغم اینکه ماشین سرکوب مدام در جریان بوده، فقط در سال گذشته میلادی بالای ۲۵۰۰ تجمع اعتراضی و اعتصاب در بخش‌های مختلف ایران برگزار شده است.

می‌دانیم که وزارتخانه‌ها، استانداری‌ها، مجلس، قوه قضاییه، ساختمان ریاست‌جمهوری، زندان‌ها، صداوسیما، قرارگاه‌های سپاه و بسیج و نیروهای انتظامی، حوزه‌های “علمیه”، دفاتر امام‌جمعه‌ها و بیت خامنه‌ای مهم‌ترین مکان‌های حساس و امنیتی هستند که اتفاقاً در سه خیزش سال‌های اخیر، معترضین خشمگین به بخشی از این مکان‌ها یورش بردند و به آتش کشیدند.

تأکید بر ممنوعیت تجمع در مقابل “مکان‌های حساس و امنیتی” به‌روشنی نشان می‌دهد که سران حکومت نگران هستند در یکی از خیزش‌ها، اعتراضات گسترش پیدا کند، از کنترل خارج شود، با هجوم به مکان‌های “حساس و امنیتی” همراه شود، به یک قیام سراسری تبدیل شود و بساط حکومت را برای همیشه برچیند.

برای آمادگی مقابله با همین خطر و خیزش‌های شهری بود که رزمایش‌های متعدد سپاه و بسیج در ماه‌های گذشته در شهرهای مختلف و مخصوصاً در تهران انجام شد. سخنگوی سپاه پاسداران، صریحاً گفت که رزمایش “راهیان قدس” باهدف آماده‌سازی برای مقابله با هر گونه تهدید احتمالی علیه پایتخت و دفاع از کوی و برزن” طراحی شده است که البته به اعتراف فرمانده “سپاه محمد رسول‌الله تهران بزرگ”، به علت “رویه‌ای که بعد از حوادث سوریه” به وجود آمده، خیلی از کسانی که در سپاه و بسیج خدمت کرده‌اند برای ثبت‌نام استقبال نکردند! به زبان ساده، فرار بشار اسد و فروپاشی “محور مقاومت”، روحیه نیروهای سرکوب را ویران کرده است. اتفاقی که قطعاً روحیه تعرض به “مکان‌های حساس و امنیتی” و تعیین تکلیف نهایی را بالا می‌برد.