روزنه rowzane خبری – تحلیلی
گفتگو با شهلا دانشفر در برنامه رویداد در کانال جدید
میثم عتیق: در روزهای گذشته کارگران و بازنشستگان در شهرها و مراکز صنعتی مختلفی دست به اعتراض زدند. شاید بهتر باشد ابتدا نگاهی داشته باشیم به اعتراضات بازنشستگان . این اعتراضات را در چند روز گذشته چگونه دیدید؟ مهمترین نکات درباره این اعتراضات از نظر شما چه مواردی هستند؟
شهلا دانشفر: همانطور که اشاره کردید ما با زنجیره ای از اعتراضات در میان بخش های مختلف کارگری و جامعه روبرو هستیم. یک بخش همیشه در میدان در این اعتراضات بازنشستگان هستند. و دیدیم که علیرغم تهدیداتی که از سوی نیروهای امنیتی صورت گرفت و احضار هایی که کرده اند، بخش های مختلف بازنشستگان در این هفته تجمعات پرشوری از سوی بازنشستگان تامین اجتماعی، فولاد، نفت و مخابرات انجام گرفت.
در این هفته بازنشستگان مخابرات در بیش از ده شهر تجمع داشتند. بازنشستگان تامین اجتماعی و فولاد نیز مثل هر یکشنبه در چندین شهر تجمعات اعتراضی بر پا کردند. در هفدهم بهمن ماه نیز شاهد یکی از بزرگترین تجمعات اعتراضی بازنشستگان نفت بودیم. یک وجه مهم اعتراضات بازنشستگان برپایی تجمعات مشترک و بدست گرفتن پرچم اتحاد کارگری با شعارهایی چون شاغل و بازنشسته اتحاد اتحاد، لشکری، کشوری، تامین اجتماعی اتحاد اتحاد است و خطابشان رو به جامعه اتحاد علیه فقر و فساد و بساط چپاولگریهای حاکم است. از جمله کرمانشاه یک الگوی درخشان از اینگونه تجمعات است.
یک وجه قابل توجه دیگر اعتراضات بازنشستگان اینست که همواره صدای اعتراض کل جامعه بوده اند . از جمله در اعتراضات این هفته ما شاهد این بودیم که بازنشستگان تامین اجتماعی همبستگی خودشان را با خانواده های کشته شدگان مدرسه فرزانگان کرمان و همینطور خانواده امیر خالق محمدی دانشجوی کشته شده در دانشگاه تهران اعلام کردند.
بازنشستگان همچنین سد محکمی علیه تعرض حکومت به زنان تحت عنوان حجاب و در برابر بازپس گرفتن این سنگر فتح شده انقلاب و علیه سرکوبگریهای حکومت بوده و هستند. شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد را به کف خیابان کشانده اند و همین امروز شعارهایی چون معلم زندانی آزاد باید گردد، کارگر زندانی آزاد باید گردد، معترض زندانی آزاد باید گردد و خواست آزادی کارگران زندانی شریفه محمدی، اسماعیل گرامی، نوروز ذبیحی شعارهای کف خیابانی آنهاست.
و یا ما شاهد فریاد رسای اعتراضی بازنشستگان علیه گرانیها و چپاولگریهای حاکم هستیم. از جمله شعار “حقوق ما ریالیه، هزینه ها دلاریه” بیانگر درد و اعتراض کل جامعه است. به این ترتیب بازنشستگان صدای پر توپ جامعه علیه فقر و بی تامینی و برای داشتن یک زندگی انسانی هستند.
اعتراضات بازنشستگان هر روز شکل سازمانیافته تر و قدرتمندتری بخود میگیرد. این را در شعارهای یک دست و سراسری آنها، در بنرها و دستنوشته های آنان که مضمون اعتراض رادیکال شان را بیان میکند، در حرکت و تلاش آنان بسوی برگزاری تجمعات مشترک و برزگ و سراسری و نمونه هایی چون تجمعات مشترک بازنشستگان در کرمانشاه و یا در تهران و نیز در استمرار مبارزات بازنشستگان میتوان به روشنی دید.
اعتراضات بازنشستگان حقیقتا حماسی است و در روند پیشروی انقلاب و داغ نگاهداشتن فضای انقلابی جامعه نقش بسیار شگرفی بازی کرده است.
واقعیت اینست که فضای پر تب و تاب جامعه بر فضای اعتراضی در میان بخشهای مختلف کارگری شدت بخشیده است. ما شاهد اشکال گوناگونی از اعتراض، اعتصاب و تجمع هستیم و همه اینها راهکارهای مهمی را برای پیشروی و تقویت آنها در مقابل ما قرار میدهد. همین امروز ما شاهد اعتراضات گسترده ای در میان پرستاران بطور مثال در بیمارستانهای میلاد تهران و مشهد و کاشان و غیره هستیم. پرستاران در عتراضاتشان گفتمان افزایش حقوقها متناسب با افزایش نجومی نرخ دلار را جلو آورده و به تبعیض و بی تامینی معترضند.
خلاصه کلام اینکه یک اعتراض سراسری در میان همه بخش های کارگری شعار اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد است که اعتراضی علیه فقر، تبعیض، اختلاس و دزدی و سرکوبگریهای حکومت برای تداوم انقلاب است. و این اعتراض زنجیره ای است که اعتراضات بخش های مختلف جامعه از جمله بازنشستگان را به محیط های کار، محیط های کار و اعتراضات در نفت را به دانشگاهها ، دانشگاهها را به دادخواهان و همه آنها را به شکل سریالی به هم وصل میکند. و این حال و هوای فضای انقلابی امروز جامعه است.
میثم عتیق: شهلا دانشفر فکر میکنم همه میدانند و مقامات حکومت هم اقرارکرده ند به اینکه جامعه ایران در وضعیت کنونی در یک موقعیت انفجاری قرار دارد. روی یک بمب ساعتی مردم نشسته اند. در دانشگاه تهران و دیگر دانشگاهها ، در دهدشت و اعتراضاتی از این دست نیز بروزاتش را دیدیم. اوضاع بسیار بسیار ملتهب است. در دل همین اوضاع وقتی روزهای گذشته را بررسی میکنیم به نطر میرسد که اعتراضات کارگران و بازنشستگان صنعت نفت، گاز و پتروشیمی شدت محسوسی به خود گرفته. اهمیت اعتراضات نفت در اوضاع سیاسی کنونی جامعه را چگونه ارزیابی میکنید؟
شهلا دانشفر: نکته قابل توجهی را اشاره کردید. دهدشت در واقع یک نقطه انفجاری جامعه بود. که به این شکل با فریاد مرگ بر دیکتاتور سر بلند کرد و سه شب متوالی جریان داشت. بازتاب دیگر این شرایط را در تعرضی تر شدن اعتراضات در محیط های کارگری و در تجمعات بازنشستگان و در نفت می بینیم. نفت یک مرکز کلیدی اقتصادی جمهوری اسلامی است. و امروز این کارگر نفت است که جلو می آید و میگوید “یک کلام یک کلام، مزد بدون تبعیض والسلام”. این نفت است که فریاد میزند و میگوید “حقوقها ریالیه، هزینه ها دلاریه”. در این مرکز کلیدی کارگری است که تجمعات بزرگی چون تجمع بزرگ بازنشستگان نفت برگزار میشود و یا کارگران ارکان ثالث یک کانون داغ اعتراضات کارگران در مراکز نفتی هستند و ما شاهد سه شنبه های اعتراضی آنان هستیم. در تجمع بازنشستگان نفت دیدیم که جمعیت کثیری از آنان از شهرهای مختلف به تهران آمدند و مقابل وزارت نفت تجمع کردند و با فریاد “ما منتظر وزیر نفتیم، هیچ جا نمیریم همین جا هستیم” خواستهایشان را طلب کردند. یا کارگر ارکان ثالث شعار میدهد : “این آخرین پیام است، اگر که ما نباشیم، کار شما تمام است”، در واقع اعتراضات نفت در این شرایط همانطور که اشاره کردم بازتابی هست از آنچه که در دهدشت و در دانشگاهها شاهد بودیم. ضمن اینکه نفت مرکزی هست که اعتراضات در آن تاثیر مستقیمی بر دیگر مراکز کارگری و در گرم شدن اعتراضات در سطح جامعه دارد. می بینیم که تجمعات کارگران نفت در همین چند ماهه چه ابعاد گسترده تر و اجتماعی تری داشته است. تجمعات بزرگ و پر جمعیت بوده. خانواده ها در آن شرکت داشته اند و شکل بیان اعتراض آنان نیز تعرضی تر بوده است. این اتفاقات سیر پیشروی اعتراضات کل جامعه را نشان میدهد. به باور من در شرایط کنونی اعتراضات مردمی تجمع، اعتصاب، تجمعات بزرگ در محیط های کار و در خیابان میروند که بصورت سیلی به هم وصل شوند. و این بسیار فراتر از اتفاقی است که در سال 1401 شاهد بودیم و انقلاب فوران پیدا کرد. به نظر من انقلاب بسیار پر قدرت تر سر بلند میکند و همانطور که شما اشاره کردید این همان چیزی است که حکومت را به وحشت انداخته است
میثم عتیق: یک چیزی که توجه خود من را جلب کرده اینست که به نسبت تجمعات اعتراضی، اعتصاب کردن برای کارگران و هر کسی که در حوزه های کار هست هزینه بیشتری در برابر کارفرما دارد. و این جالب است که وقتی اعتراضات چند روز گذشته را بررسی میکنیم به نظر میآید که تعداد اعتصاباتی که انجام شده افزایش پیدا کرده است. در این رابطه میخواستم از شما بپرسم که فکر میکنید در دل این اوضاع سیاسی ملتهب و انفجاری ای که با آن روبرو هستیم، جایگاه اعتصاب کارگران اساسا چیست؟
شهلا دانشفر: اعتصاب ضربه محکمی به اقتصاد جمهوری اسلامی میزند. آنهم در شرایطی که اقتصادشان چنین فلج و به گل نشسته است و حکومت توان اداره جامعه را ندارد، در شرایطی که برق قطعی مداوم دارد، گاز و آب و نیازهای اولیه مردم قطع میشود، بخاطر مازوت سوزی و سمی شدن هوای شهرها روزهای متوالی ای از هفته کار و تولید و در واقع جامعه به تعطیلی کشیده میشود و در نتیجه همه اینها زندگی و کار مردم مختل شده است. از جمله ما با سونامی گرانی و سونامی بیکاری و هزار جور بدبختی مردم روبروییم. در این شرایط اعتصاب ضربه جدی ای به کمر حکومت است. و نوید بخش اینست که حرکت جامعه بسوی اعتصابات گسترده شهری، رشته ای و سراسری است. همانطور که اشاره کردید این یک مشاهده درستی است. بعلاوه همه میدانیم که تجمعات همراه با اعتصاب است. کارگر اول دست از کار میکشد و بعد تجمع میکند. ولی الان اعتصاب کردن و دست از کار کشیدن در خیلی از اعتراضات شکل روزانه ای بخود گرفته وگسترده تر شده است. مجموعه اینها نشان میدهد که هم توازن قوا امکان شکل دادن به اعتصابات گسترده تر و سراسری تر را ایجاب میکند و هم در شرایط امروز و برای پیشروی انقلاب ضرورت حیاتی دارد. بعلاوه اینکه در جایی مثل نفت با چنین ابعاد گسترده ای از اعتراض که شاهدش هستیم، امکان سراسری شدن اعتراضات فراهم تر است و تدارک اعتصابات سراسری در نفت میتواند زمینه را در همه مراکز کارگری در سطح جامعه برای اعتراضات سراسری و گسترده آماده تر سازد.
نفت امروز در آستانه اعتصابات سراسری قرار دارد. ما امروز اعتصابات و تجمعات اعتراضی را همراه با اولتیماتوم دادنها شاهدیم و این استمرار اعتراضات و پیشروی آنها بسوی سراسری تر شدن را نشان میدهد. این اولتیماتوم دادنها را ما از کارگران نفت شنیدیم، از پرستاران، بازنشستگان، معلمان، دانشجویان و دادخواهان و بخش های مختلف معترض جامعه شنیدیم. از هر گوشه این جامعه اعتراض می بارد. مردم در اشکال مختلفی اعتراض میکنند، تجمع میکنند و اولتیماتوم میدهد و بر تداوم اعتراض و خواست خود پای میفشارند. این روند تداوم انقلاب است. بنابراین تاکید من این است که در این فضا و در این توازن قوا باید صف اعتراضاتمان را برای رفتن بسوی اعتصابات و تجمعات سراسری سازمان دهیم و همانطور که اشاره شد انجام این کار در این شرایط ممکن است. توازن قوا زمینه ها را فراهم کرده است و انجام آن بسیار حیاتی است. نفت میتواند بیش از هر وقت کانون چنین اعتراضاتی باشد. در عین حال همبستگی بخش های مختلف کارگری و کل جامعه میتواند به چنین حرکتی قدرت ببخشد .
میثم عتیق: متشکرم شهلا دانشفر دبیر کمیته سازمانده حزب کمونیست کارگری ایران
