مندرج در ژورنال شماره ۹۷۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
محمد نبی موسویفرد، نماینده خامنهای در استان خوزستان گفت: “اگر فردی بیمار است، حق ندارد در فضای عمومی روزهخواری کند و مسئولان استان باید با روزهخواران برخورد کنند.” او افزود: “به روزهخواران ابتدا باید تذکر داد و در مراحل بعدی مجازاتهای شدید قضایی برای آنان در نظر گرفته شود.”
هرسال در ایران ماه رمضان به یک لشکرکشی اجتماعی در ابعاد میلیونی در مقابل رژیم پوسیده اسلامی تبدیل میشود. رژیم روزهخواری را سالهاست که “سیاسی – امنیتی” اعلام کرده است چرا که روزهداری را “سیاسی و امنیتی” میداند.
مردم، روزهخواری علنی را به یک ابزار مبارزه با رژیم سیاسی مذهبی ایران تبدیل کردهاند و سال رژیم درمانده هر سال پیش به انتظار مینشیند تا این ماه با “دردسر” کمتری طی شود.
روزهداری یک امر آشکارا ضد پزشکی و عقبماندگی فرهنگی است. این را بسیاری از مردم عادی بهخوبی میدانند. اما حفظ ماه رمضان و روزهداری برای رژیم تلاشی برای حفظ اسلام و حکومت اسلامی است.
جنبه سیاسی روزهخواری چنان برای رژیم پر هزینه است که رژیم هر سال با تهدید پلیس و دادگاه مجبور میشود به جنگ بر علیه شهروندان برود و بار دیگر شکسته خورده و فرسوده اقرار کند که مردم هیچ وقعی به مراسم گندیده روزهداری رژیم نگذاردهاند و جامعه “دینگریز” شده است. البته باید یک چیز را به این حضرات گوشزد کرد که جامعه ایران از دوران مشروطیت به بعد هیچگاه “دینپناه” نبوده است که اکنون به صرافت “گریز” از دین بیفتد. آنچه که در ایران مرسوم بوده است همان دین رسمی بوده است که توسط سلطنت و رژیم اسلامی به مردم تحمیل شده است.
امسال نیز روزهخواری به یک “تاکتیک سیاسی” توسط مردم بر علیه رژیم و مذهب تبدیل شده و برای هیچ نماینده امام و خود امام ترهای خرد نخواهد شد.
مشکل رژیم در این است که ماه رمضان و هر نوع مناسک مذهبی را به اهرمی برای سرکوب جامعه مبدل کرده است و اکنون با استیصال تمام میبیند که نهتنها ابزار سرکوبش ازکارافتاده، بلکه خود این ماه به یک ابراز اعتراض همگانی به تمام ارکان وجودی رژیم مبدل شده است. پیشاپیش روزهخواری را تبریک میگوییم.