پتی دبونیتاس
دیدار روز جمعه، ۲۸ فوریه – ۱۰ اسفند، ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین با دونالد ترامپ به مشاجرهای لفظی بین آن دو و جیدی ونس، معاون رئیس جمهور آمریکا بدل شد.
ترامپ و معاونش در کمال گستاخی به زلنسکی توهین میکنند و درست مثل لاتهای سر گردنه یا همان هفت تیر کشهای فیلمهای وسترن به رئیسجمهور یک کشورِ در حال جنگ با دولت متجاوز روسیه خط ونشان میکشند. مشاجرهای که در این دیدار صورت گرفت تا امروز در دنیای سیاست در مقابل دوربینها و خبرنگاران لااقل در سطح علنی سابقه نداشته است. گاوچرانهای حاکم بر دولت آمریکا در کنار پوتینِ متجاوز در یک سنگر قرار گرفتهاند تا اوکراینِ درگیر جنگ و کشتار را به زانو در بیاورند. هر چند تحت این شرایط هم زلنسکی در برابر قلدری و چماقداری این دو لمپن حاکم بر کاخ سفید کوتاه نیامد.
ترامپ با تاسی از شغل بسازوبفروشیاش میخواهد از این وضعیت اسفناک حاکم بر اوکراین سوءاستفاده کند و معادن غنی اوکراین را بدون حتی دادن کمترین امتیاز امنیتی تصاحب کند. این یعنی اعتراف علنی و بیشرمانه و بیرودربایستی سیاست دولت فعلی آمریکا بر جهان. این یعنی ترجمه عملی “اول آمریکا” یا “برگرداندن عظمت به آمریکا”.
رهبران و دولتهای اروپایی نیز از این سیاست دولت ترامپ به سرگیجه افتادهاند. قول کمک بیدریغ به اوکراین میدهند، اما بهاندازه کافی محکم در مقابل روسیه و پوتین فاشیست ایستادگی نمیکنند.
موضوع بهسادگی این است که پوتین و ارتش تا دندان مسلح روسیه همان خوابی را برای اوکراین و شاید دیگر کشورهای اروپایی دیده است که ۸۰ سال پیش هیتلر برای اروپا دیده بود. آیا نباید در برابر این خطر تمامقد ایستاد؟
ترامپ بارها گفته است اگر روسیه به کل اروپا هم حمله کند، خیالی نیست. این استراتژی دولت ترامپ است. اینکه همین استراتژی بعد از پایان ریاستجمهوری ترامپ ادامه پیدا کند یا نه، حالا مورد بحث نیست. اما در جهان چندقطبی که آمریکا نیز در حال ازدستدادن نفوذ سیاسی و هژمونیک و اقتصادی خود است، قطعاً اتفاق بد یا خوب زیادی رخ خواهد داد. بستگی به این دارد جهان متمدن چگونه به حاکمین افسار بزند.
مندرج در ژورنال شماره ۹۷۵ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)