اطلاعیه مطبوعاتی شماره ۷ کارزار «نگذارید قلبشان از تپش باز ایستد» زندان لاکان رشت، یک شکنجه‌گاه تمام‌عیار!
در تمامی سال‌هایی که جمهوری اسلامی بر سر کار بوده، همواره گزارش‌ها، اخبار، نامه‌های مستند از درون زندان‌ها و خاطرات زندانیان سیاسی سابق، از نقض گسترده حقوق بشر، شکنجه و شرایط غیر انسانی زندان‌ها تحت نظارت مستقیم قوه قضائیه و سازمان زندان‌ها پرده برداشته است.
حمیده زراعی، زندانی سیاسی که پیشتر در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بازداشت شده بود، آخرین بار در ۱۶ خرداد ۱۴۰۳ پس از احضار به دادسرای انقلاب رشت بازداشت و به زندان لاکان رشت منتقل شد. او پس از آزادی، در دل‌نوشته‌ای به شرح بازداشت خشونت‌آمیز، روند غیرقانونی پرونده‌سازی، ضرب‌وشتم هنگام انتقال به سلول انفرادی و اعمال فشارهای روانی و جسمی پرداخت. حمیده زراعی همچنین از اقدام ماموران زندان برای گشودن پرونده پزشکی جعلی و تلاش برای انتقالش به بیمارستان روانی پرده برداشت.
شهادت‌های او از وضعیت زندان لاکان، گوشه‌ای از شکنجه سیستماتیک زندانیان را آشکار می‌کند:
- محرومیت زندانیان بیمار از درمان و دارو، از جمله بیماری که در شرایط کاملاً غیربهداشتی با سوند در بند نگهداری می‌شد، شرایطی که کل بند را آلوده کرده بود.
- تغذیه نامناسب، غذای غیرقابل خوردن و نبود بهداشت.
- محرومیت از دسترسی به آب و غذا در ماه رمضان و تحمیل روزه اجباری.
- محیط پرتنش، درگیری‌های خشونت‌آمیز بین زندانیان و بی‌توجهی آگاهانه زندانبانان به این درگیری‌ها.
حمیده زراعی در ادامه می گوید،«اینجا را به خاطر شرایط اسفبارش «تبعیدگاه لاکان» می نامند، اما حقیقت این است که حتی نام «تبعیدگاه» هم برای توصیف این جهنم مناسب نیست. اینجا یک شکنجه‌گاه تمام عیار است.»
او اضافه می کند؛« امروز شریفه محمدی و صدها انسان آزاده دیگر، بدون هیچ‌گونه امکانات اولیه، در این شکنجه‌گاه به سر می‌برند. آنها تنها به جرم ایستادن در برابر بی‌عدالتی و دفاع از حقوق انسانی، در سخت‌ترین شرایط نگهداری می‌شوند. شریفه محمدی بیش از یک سال است که در سالن قرنطینه‌ی زندان لاکان، بدون حتی یک روز مرخصی، در حبس است. این وضعیت نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر، بلکه نشان‌دهنده‌ی سرکوب سیستماتیکی است که جمهوری اسلامی علیه معترضان و فعالان اجتماعی اعمال می‌کند.»
«اعدام خاموش» سیاست سیستماتیک رژیم با هدف حذف فیزیکی زندانیان سیاسی و عقیدتی است. این سیاست سالهاست با استفاده از روشهای گوناگون از جمله «محرومیت از درمان» و «انتقال به مراکز درمانی روانی» «پرونده سازی های جدید و بعضا با اتهامات قبلی » بکار گرفته میشود. پس از انقلاب « زن زندگی، آزادی» اجرای این سیاست بطور نگران کننده ای افزایش یافته است.
شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران، بدنبال اعلام کارزار« نگذارید قلبشان از تپش باز ایستاد» تصمیم دارد با مستند سازی در افشای شرایط وخیم سلامت زندانیان و بدنبال آن سیاست سیستماتیک «اعدام خاموش» رژیم جهت آزادی زندانیان بیمار و دسترسی به دارو و درمان ویژه، تلاش کند. بدین منظور از شما مردم آزادیخواه و انسان دوست میخواهد با تماس و همکاری با این کارزار در حفظ سلامت و جان زندانیان بکوشیم.
شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
۲۳ اسفند ۱۴۰۳
۱۳ مارس ۲۰۲۵
