روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نشریه ژورنال شماره ۱۰۴۳ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
علی‌اکبر ولایتی مشاور ارشد خامنه‌ای: «ایالات متحده بر مذاکره و رسیدن به توافق با ما اصرار دارند».
ولایتی مشاور ارشد خامنه‌ای همانند دیگر سران جمهوری اسلامی در بحران مذاکرات آمریکا و جمهوری اسلامی، برای وصله‌پینه کردن عبایی که دارد از تن حکومت می‌افتد، می‌خواهد اقتدار نداشته حکومت را در تسلیم و زانوزدن محتوم حکومت خاطرنشان کند. به نیویورک‌تایمز می‌گوید: «اگر قدرت منطقه‌ای ایران وجود نداشت، ایالات متحده و دیگر قدرت‌های جهانی بر مذاکره و رسیدن به توافق با ما اصرار نمی‌کردند».
برای سران حکومت و کل جهان روشن است که اولتیماتوم آمریکا برای پذیرش شروطش در پایان‌دادن به ماجراجویی هسته‌ای، تهدید موشکی و غلاف کردن نیابتی‌های حکومتی، اصرار بر مذاکره نیست! نتیجه منطقی ضعف و زبونی حکومت در شکست‌های پیاپی پس از ۷ اکتبر بن‌بست کنونی است! نفس پذیرش مذاکره “غیر شرافتمندانه” با آمریکا، کل هیاهوی فضاسازی و عربده‌کشی خامنه‌ای و گنده‌لات‌های سپاه، این حقیقت را می‌خواهد پنهان کند که هست‌ونیست نظام به بند باریک مذاکره گره‌خورده است.
با پایان دور چهارم مذاکره جمهوری اسلامی با آمریکا، سراشیبی تند مکافات جمهوری اسلامی در چگونگی اعلام تسلیم و ناچاری قبول شروط آمریکا دیگر قابل پوشاندن نیست. روند زانوزدن دیگر از نمایش غیرمستقیم خواندن مذاکرات و خالی‌بندی‌های مرسوم هیئت بی‌اختیار حکومتی گذشته است.
واقعیت مکافات کنونی جمهوری اسلامی این است که پذیرش شکست، سپر انداختن و عقب‌نشینی را چگونه مدیریت کند. نه فقط ابربحران‌های کلان داخلی، ورشکستگی و فلج اقتصادی، به تعطیلی کشاندن کل کشور و ناتوانی از تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای روزمره جامعه، تا انزوای دردناک سیاسی در سطح بین‌المللی و فروپاشی خاکریزهای محور مقاومت، که جامعه سراپا خشم نفرتی است که برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی ثانیه‌شماری می‌کند. در این شرایط تقلا دارند بتوانند تاب بیاورند و کل حکومت فرونریزد!
قبول «کنسرسیوم مشترک هسته‌ای کشورهای حاشیه خلیج‌فارس» یکی از راه‌های تجربه نشده برای سرکشیدن جام زهر است! اما دوران طلایی سرکشیدن جام زهر در پایان شکست در جنگ ۸ساله و شمشیر کشیدن به روی جامعه و حمام خون به راه‌انداختن دیگر سپری شده است. خدای دهه ۶۰ دیگر برای همیشه مرده است!
واماندگی حکومت در یافتن راهی برای چگونگی پذیرش شکست و تسلیم است! سرپا نگه‌داشتن نظام به “پل‌صراط” حکومت بدل شده است.
