کارگر کمونیست ۸۸۶
کارگر کارگاهی- حمید دائمی
۱۲ روز از اعتصاب پر قدرت کامیونداران و رانندگان کامیون می گذرد و تا همینجای کار دستآوردها و درسهایی را با خود دارد که آرزوها و آمال همه ما کارگران و مزدبگیران را در افق پیروزی خود ترسیم کرده است. این خیزش بزرگ، موجی از تحرکات و حمایتها را با خود همراه کرده که با ادامه این مسیر، بیشک راه را برای تعرضات بزرگتر و اعتصابات گسترده و عمومی تر هموارتر خواهد شد.
در مورد مشخصات و مختصات این اقدام شورانگیز، اخبار و اطلاعات زیادی در روزهای اخیر منتشر شده است. اما لازم است دوباره تأکید کنیم که هم اکنون 31 استان، بیش از 160 شهر و تقریبا نیمی از جمعیت حدود 400 هزار نفری شاغلان این عرصه را با خود همراه دارد. این آمار با تلورانس (کمینه و بیشینه) نزدیک به واقعیت موجود؛ سیل عظیمی از زحمتکشان و مزدبران این عرصه را در بر می گیرد؛ که همین امر عامل همسویی عاطفی و احساسی دیگر مزدبگیران را دامن زده است. با نگاه گذرا به ترکیب و بافت حامیان این حرکت در جامعه می توان پی برد که این حرکت قابلیت به تحرک در آوردن بخش وسیع از جامعه را دارد و بیش از بیش بخش ها و اقشار مختلف نیروی کار را با خود به میدان خواهد کشید.
این امر بیش از هر چیز در سمت و سو و خواستهای انکار ناپذیر و بدیهی هر انسانی ریشه دارد. مزدبگیران عرصه حمل نقل؛ مانند سایر زحمتکشان، با مطالبه پایهای ” بیمه و امنیت جانی و معیشت ما تضمین نشه” پا به میدان گذاشته و عامل و مسبب همه مشکلات خود را دولت و نهادها و بنگاههای وابسته به حاکمیت معرفی کرده و مثل همه دیگر زحمتکشان، خواهان خلع ید و جمع کردن بساط این انگل ها و زالوصفتان هستند. این درد مشترک و هم سرنوشتی است که همه جامعه کارگر و مزدبگیر ایران را به هم نزدیک کرده و بستر حمایت، همراهی و همکاری را درخود دارد.
یکی دیگر از جوانب دور جدید اعتصاب رانندگان کامیون بالابردن روحیه اعتراضی و مبارزه جویی در جامعه است. به وضوح می توان مشاهده کرد که اقدام اخیر اتحادیه تشکلهای کامیونداران، الگوی مبارزاتی مؤثری برای دیگر بخشها از خود به همراه دارد. این جریان با فراخوان برای اعتصاب 7 روزه آغاز شد. اما در مسیر خود، با جمع بندی از اثرات اجتماعی این اقدام؛ که مهمترین آن، حمایت عمومی از این اعتصابات است و نیز با توجه به اینکه مطالبات خود را محدود به روزهای قراردادی ابتدای اعتصاب نکرده است و با این سرخط که “ما از وعدههای پوچ نمیترسیم، ما به حرفهای توخالی دل نمیبندیم”، بر ادامه اعتصاباتشان تا تحقق کامل خواستهای خود تاکید کردند.
درایت و پیگیری در ترسیم نقشه راه مطالبات و نیز همراه کردن تعداد بیشتری از همسرنوشتان با اعتصاب برای خواستهای برحق و انسانی؛ نشان از آگاهی و اعتقاد راسخ به پیروزی از مسیر اتحاد برای پیگیری مطالبات است. این پیشروی ها نه تنها به شکل و تاکتیک مبارزه-اعتصاب سراسری- و اتحاد و پیگیری بلکه مصداق بارز این عزم و ارده است که گفتند: ” ما از خواستههایمان کوتاه نخواهیم آمد و در برابر فشارها می ایستیم و صدایمان را بلندتر میکنیم.”
تلاشها و تقلاهای بسیاری برای “قلیل” و “کم اهمیت” و “کم ظرفیت” نشان دادن و محدود و محصور کردن اهداف و برنامه اعتصاب، در چارچوب “صنفی” صورت گرفت. اما کارگران آگاه حمل و نقل جادهای، برای عقب راندن و کوتاه کردن دست حاکمیت از سفره و دسترنجشان و برای عقب راندن سیاست ها و برنامه های غارتگرانه شان، با با مطالبات روشنی به جلو آمدند و پرچم اعتراض علیه فقر، بی تامینی، نا امنی، و بساط چپاول را بدست گرفتند و گفتند ما صدای همه مردم هستیم . و در این مسیر در مقابل وقاحت رژیم که بجای پاسخ به مطالبات، اقدام به حمله به تجمعات، ضرب شتم و سرکوب و دستگیری رانندگان زحمتکش کردند؛ با طرح شعار “ما آزادی همکاران زندانیمان را میخواهیم، همین حالا، بیقید و شرط”؛ آب پاکی را بر دستان رژیم و ایادی انگل و مفتخورش ریختند و کابوس جریانات راست که از سیاسی شدن جنبشهای مطالباتی در هراس هستند را به واقعیتی انکار ناپذیر تبدیل کردند. این اعتصاب نوری درخشان از جنبش اجتماعی کل جامعه بر سر معیشت است و این جنبش پرقدرت و تأثیر گذار، از پایه سیاسی است. چرا که بنیان و رگ حیات رژیم مفتخوران غارتگر سرمایه اسلامی را هدف گرفته است و میرود که شریان تولید اقتصادی حکومت را فلج کند.
اثرات و قدرت اعتصاب رانندگان کامیون حاکمیت دزدان به چنان استیصالی انداخته که به درجاتی وادار به عقب نشینی شده اند. معلق کردن سیاست کم کردن سهمیه سوخت و افزایش قیمت آن و لغو نرخ جدید بیمه و افزایش کرایه بار از مواردی است که رژیم ادعا می کند که حاضر است در قبال پایان اعتصاب اتحادیه تشکلهای رانندگان، به توافق برسد. اما آنان به صراحت اعلام می دارند که:”افزایش سهمیه سوخت و عرضه آن به قیمت منصفانه و حذف تمام هزینه های راهداری و هزینه بیمه و غیره، تنها بخشی از مطالبات آنهاست و مهمتر از همه، کوتاه کردن دست واسطهها و شرکتهای مفتخور وابسته به رژیم در میان 50 مطالبه دیگر، باید همزمان اجرا شود و قبل از همه اینها رانندگان معترض و زندانی بدون قید و شرط آزاد شوند.
عزم و اراده رانندگان کامیون این زحمتکشان حمل و نقل از جایی غنیتر و قویتر شده که حمایت گسترده جامعه را از طیفهای مختلف به همراه خود دارد. از حمایت پرشور کشاورزان- که بزعم تبلیغات رژیم، از مخالفان اعتصاب هستند- تا هنرمندان، فعالان کارگری و شوراها و تشکلهای کارگری، معلمان، پرستاران، دانشجویان و بویژه بازنشستگان که در میدان مبارزه-خیابان- حامی و مدافع سر سخت مطالبات زحمتکشان حمل و نقل هستند. این همه معنایی جز این ندارد که می بایست دست به کار حمایتهای فعالتر، از جمله دست بکار سازماندهی اعتصابات و اعتراضات در دیگر عرصه ها شد.
اتحادیه کامیونداران به صراحت در بیانیه خود اعلام می کنند:” ما گسترش اعتصاب در دیگر بخشها و همزمانی آنها را ضروری میدانیم. امروز بیش از همیشه حیاتی است که معلمان، کارگران بخشهای تولیدی و خدماتی، پرستاران و کادر درمان، کسبه و مغازهداران و بازاریان، دانشجویان و دانشآموزان دبیرستانها، با تشکیل شوراها و هستههای هماهنگی و اعتصابهای همزمان، جبهه مشترک علیه دشمن مشترک را قویتر کرده و مسیر حرکت بهسوی اعتصاب عمومی را هموار کنند.”
این فراخوان شجاعانه زحمتکشان حمل و نقل به دیگر بخشهای کارگران و مزدبگیران است.
از اینرو بر ما کارگران است که ضمن حمایت های فعال و مؤثرتر- از جمله حمایت و پشتیبانی مالی و تدارکاتی اعتصاب- فرصت را غنیمت شمرده و دست بکار تدارک اعتراضات و اعتصابات سراسری و عمومی شویم. با توجه به اینکه 99 درصد جامعه، مطالبات و راه دست یابی به آن هم نظر و همصدا هستند و خواستار سرنگونی عامل همه فلاکتها و تبعیضات؛ یعنی رژیم جنایتکار و غارتگر سرمایه اسلامی هستند، فرصتی تاریخی نصیب ما شده است و جا دارد که همه توان و نیرو را بر سر تدارک این مهم بکار بگیریم.
اعتصاب رانندگان زحمتکش حمل و نقل جادهای ثابت کرد که با هماهنگی و اتحاد بر سر اعتراضات و اعتصابات، قادر به فلج کردن رژیم جنایتکاران هستیم، بخصوص این زمان که قادر به مقابله با موج خروشان جامعه دادخواه و مطالبه گر و تشنه آزادی و رفاه نیست. برای تحقق آرمانهای انقلاب زن زندگی آزادی؛ پیش به سوی اعتصابات عمومی و سراسری
زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی