گزارشی از دو روز تجمع اعتراضی در مقابل کنفرانس آی ال او در اعتراض به حضور عوامل جمهوری اسلامی در این کنفرانس

.طی دو روز ششم و هفتم ژوئن دو تجمع در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در صد و سیزدهمین اجلاس سازمان جهانی کار برگزار شدند. کمپین برای آزادی کارگران زندانی در هر دوی این تجمعات شرکت داشت.اولین میتینگ در ششم ژوئن برابر با شانزده خرداد در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در صد و سیزدهمین نشست کنفرانس بین المللی کار (ILO)به فراخوان “کمیته سراسری برگزاری تجمع اعتراضی در ژنو” برگزار شده  بود و کمپین برای آزادی کارگران زندانی نیز با این کمیته همراه بود. همچنین نمایندگانی از اتحادیه های مختلف کارگری از سوئد، آلمان، بلژیک ، سوئیس، فرانسه حمایت خود را از این میتینگ اعتراضی اعلام کرده بودند.در این آکسیون اعتراضی دهها نفر حضور یافتند. بخش اول برنامه به زبان انگلیسی و  به پیامهای همبستگی از سوی نمایندگانی از این اتحادیه ها در محکومیت حضور هیات جمهوری اسلامی در اجلاس اختصاص داشت و سخنرانان حمایت خود را از اعتراضات کارگران و مردم ایران اعلام داشتند و بر آزادی فوری کارگران و فعالین معترض زندانی تاکید کردند.قسمتی از برنامه به انعکاس نامه ها و پیامهای اعتراضی از ایران از جمله بیانیه مشترک ۹ تشکل  کارگری- اجتماعی و  بیانیه مشترک 4 تشکل و گروه کارگری و پیامهایی از سوی معلمان و کارگران معترض از جمله رضا شهابی، علی نجاتی و اسماعیل عبدی اختصاص داشت. و بخش بعدی به زبان فارسی به سخنرانانی از سوی نهادها و جریانات سیاسی مختلف شرکت کننده در آکسیون اختصاص داشت. در این بخش شهلا دانشفر سخنگوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی و کاظم نیکخواه مسئول روابط بین المللی این نهاد کارگری سخنرانی داشتند و ضمن اشاره به شرایط سیاسی ایران بر اخراج جمهوری اسلامی از اجلاس و از سازمان جهانی کار و بایکوت این رژیم آپارتاید جنسی ضد انسان و جنایتکار و حکومت اعدام در سطح جهانی تاکید کردند. بدنبال آن ناصر کشکولی از حزب کمونیست کارگری ایران، بهنام ابراهیم زاده بعنوان یک زندانی سیاسی سابق و کارگر دادخواه، عباس ماندگار عضو کمپین برای آزادی کارگران زندانی ، همچنین نمایندگانی ازسازمان های سیاسی دیگر  پیام دادند و سخنرانی کردند. محور مشترک همه این سخنرانی ها اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس و تاکید بر آزادی تمامی زندانیان سیاسی و پایان دادن به اعدامها ها و مجازات اعدام بود. در جریان این میتینگ نمایندگانی از اتحادیه های کارگری در  اجلاس آی ال او از کشورهای هند، کوبا، پاکستان و مراکز درتجمع حاضر شده و اعلام همبستگی کردند.میتینگ اعتراضی روز ششم با قطعنامه ای پایان یافت که اولین بند آن عبارت بود از:” هیأت نمایندگی جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار تماما  از  عوامل و کارگزاران حکومت ایران تشکیل شده و کارگران ایران نماینده ای در این  اجلاس ندارند. ما به رسمیت شناختن این هیأت، به عنوان نمایندگان کارگران  ایران، از سوی سازمان جهانی کاررا محکوم میکنیم”.  

این قطعنامه بر حقوق پایه ای کارگران از جمله حق تشکل، اعتصاب و قراردادهای دسته جمعی، لغو خصوصی سازی ها و قراردادهای موقت، برچیدن شرکتهای پیمانکاری، و افریش دستمزدها به بالاتر از خط ففر تاکید داشت. این قطعنامه همچنین خواستار رفع آپارتاید جنسیتی در محیط های کار و رفع  تمامی قوانین مبتنی برتبعیض جنسیتی، ملی و مذهبی و تاکید داشت و  بر حقوق کارگران مهاجر که  خود بخشی از نیروی کار در ایران هستند تاکید کرد  و بالاخره ممنوعیت کار کودکان را خواستار شده بود. یک تاکید مهم قطعنامه بر آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی از جمله کارگران و معلمان زندانی و لغو فوری شکنجه و اعدام و احکام صادر شده اعدام علیه شریفه محمدی و دیگر احکام اعدام بود.

متن کامل این قطعنامه در مدیای اجتماعی منتشر شده است و میتوانید به آن مراجعه کنید.

روز هفتم ژوئن

میتینگ اعتراضی دوم  در روز هفتم ژوئن درمقابل اجلاس سازمان جهانی کا به فراخوان  کمپین برای آزادی کارگران زندانی (free them now) برگزار شد. شیوا رشیدی و عباس ماندگار گردانندگان این میتینگ اعتراضی بودند. در این اکسیون تصاویری از کارگران زندانی، معلمان زندانی، فعالین معترضی چون شریفه محمدی، عباس دریس، کیومرث فلاح، پخشان عزیزی و وریشه مرادی که حکم اعدام دارند قابل توجه بود. شهلا دانشفر سخنگوی هماهنگ کنندگان کمپین برای آزادی کارگران زندانی، کاظم نیکخواه مسئول روابط بین المللی این نهاد کارگری، بهنام ابراهیم زاده زندانی سیاسی سابق و فعال کارگری، هاشم فاضلی عضو شبکه جهانی حمایت از زندانیان سیاسی، آرش وصلی همکار فری دم ناو، ناصر کشکولی به نمایندگی از حزب کمونیست کارگری، آناهید از سندیکای اونیا و طه آزادی خبرنگار تلویزیون کانال جدید، سخنرانی های پرشوری ارائه دادند. اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی و عضویت آن در سازمان جهانی کار، اخراج جمهوری اسلامی از این سازمان و بایکوت جهانی آن در سطح جهانی، حمایت از اعتصاب سراسری رانندگان کامیون و آزادی بیش از چهل راننده اعتصابی معترض، حمایت از سه شنبه های نه به اعدام و لغو مجازات اعدام و احکام اعدام، و همبستگی با مردم بندر عباس محورهای مهمی از سخنرانی ها بود. در این میتینگ اعتراضی بنری با نوشته “جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود” مورد توجه بود. هاشم فاضلی ضمن سخنرانی کوتاه و از دیدار هیاتی از سوی فری دم ناو و کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی مرکب از خود او و بهنام فاضلی و عباس ماندگار با شورای حقوق بشر سازمان ملل گزارشی ارائه داد و گفت نامه های اعتراضی فری دم ناو مبنی بر جنایات جمهوری اسلامی و نقض حقوق پایه ای کارگران و مردم ایران به این نهاد تحویل شده و بر اینکه نمایندگان چنین حکومتی جایی در سازمان جهانی کار ندارند تاکید شده است.

این میتینگ اعتراضی توجه حاضرین در محل را جلب کرده و نماینده ای از یک اتحادیه کارگری از کشور نیجریه و فعالین حقوق بشر از پاکستان به جمع میتینگ آمدند و با پیامی کوتاه از اهداف میتینگ حمایت کردند.

میتینگ با تاکید بر اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار و  اینکه جای جمهوری اسلامی در چنین سازمانهایی نیست بلکه در پشت میز محاکمه است، با تاکید بر بیست ژوئن روز جهانی حمایت از زندانیان سیاسی و اعلام همبستگی با زندانیان سیاسی  و نیز با گرفتن فیلمی جمعی در مقابل  مقر سازمان ملل و فریاد مرگ بر جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار آزاد شود و زندانی سیاسی آزاد باید گردد پایان یافت.  

۱۷ خرداد ۱۴۰۴، ۷ ژوئن ۲۰۲۵

Shahla.daneshfar2@gmail.com https://www.free-them-now.com