کارگران در هفته ای که گذشت

کارگر کمونیست ۸۸۹

تنظیم کننده: کارگر کمونیست

دوشنبه ۹ تیر:

– ۹ روز از بازداشت حسین میر بهاری فعال دفاع از حقوق کودک گذشت و برادر او ضمن اشاره به بیخبری از وضعیت او مینویسد: ” حسین شرایط جسمی خاصی داشت و رژیم غذایی‌اش باید رعایت می‌شد، اما اکنون از حالش کاملاً بی‌اطلاعیم. بی‌خبری، برای ما شکل دیگری از شکنجه است. نمی‌دانیم این رنج و فشار بر خانواده چه هدفی را دنبال می‌کند….حسین از بنیان‌گذاران «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان» است؛ نهادی که با تلاش فراوان و با وجود تمام محدودیت‌ها، برای آموزش کودکان بی‌شناسنامه و بازمانده از تحصیل شکل گرفت. هدف او روشن بود: ایجاد فضایی برابر برای کودکان محروم، صرف‌نظر از ملیت و نژاد.”

– یکشنبه ۸ تیر:

روز هشتم تیرماه بازنشستگان تامین اجتماعی در رشت با فریاد درد ما درد شماست مردم به ما ملحق شوید تجمع کردند و مردم را به پیوستن به صف اعتراض خود علیه فقر و بی تامینی و جنگ افروزیهای حکومت و بساط سرکوب و جنایتش فرا خواندند.  این بازنشستگان هفته قبل نیز تجمع داشتند و اعلام کردند که یکشنبه های اعتراضی تعطیل بردار نیست.

– طبق گزارشات حکومتی به ا دعای اصغر جهانگیر، سخنگوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران  در نتیجه این حمله تاکنون ۷۱ تن کشته شده‌اند. آمار دقیق کشته شدگان هرچه باشد، روشن است که اکثر این کشته شدگان از مسئولین و کادر زندان بوده اند اما گفته میشود که شماری از زندانیان و خانواده های زندانیان نیز در میان آنها وجود دارند. اما حکومت از اعلام اسامی جانباختگان و همچنین زخمی ها خودداری می کند.

«رضا خندان مهابادی»، نویسنده، منتقد و فعال اجتماعی و از اعضای «کانون نویسندگان ایران» در پستی در حساب اینستاگرام خود از کشته شدن «مهرانگیز ایمن‌پور»، همسر سابقش در اثر حملات اسراییل به زندان اوین خبر داده است. به ‌گفته کانون نویسندگان ایران محل زندگی مهرانگیز ایمن‌پور در نزدیکی محل انفجار بوده و به همین دلیل باعث قتل او شده است. به رضا خندان و فرزندانش و خانواده گرامی ایمن پور تسلیت میگوییم.

حزب کمونیست کارگری ضمن محکوم کردن این جنایت دولت اسرائیل در حمله به زندان اوین بار دیگر اعلام می کند که پایان دادن به مسابقات آدمکشی دو دولت جمهوری اسلامی و اسرائیل که با توجه به سیاستهای جنگ افروزانه جمهوری اسلامی، همچنان خطر آن در افق وجود دارد، کار خود ما مردم است.  جمهوری اسلامی موظف است اسامی زندانیان و خانواده های جانباخته و همچنین زخمی ها و آسیب دیدگان را علنا اعلام کند.

شنبه ۷ تیر:

– یکی از رانندگان شرکت واحد در پیامی به کانال تلگرام سندیکای واحد مینویسد: ” من راننده شرکت واحد هستم.یک روز بعد از بمباران شرکت آماده‌باش اعلام کرد و تمامی مرخصی‌ها لغو شد. صبح زود، وقتی به سامانه ۱ رسیدم، بیشتر همکاران آمده بودند. هرکس به سمت اتوبوس خود می‌رفت و به‌طور دقیق، اطراف خودرو را بررسی می‌کرد. همه مراقب بودند. با هم قرار گذاشتیم که اگر جایی در شهر بمباران شد، به هم اطلاع دهیم تا مسافران را پیاده کنیم و آن‌ها را به پناهگاه امنی هدایت نماییم؛ و خودمان هم اتوبوس را به سامانه یا محلی امن منتقل کنیم.

همه نگران بودیم: نگران خانواده‌هایمان، نگران مردمی که در کوچه و خیابان بودند، نگران زن و بچه‌هایی که شاید فقط برای رفت‌وآمد روزمره سوار اتوبوس‌های ما می‌شدند. چیزی که در آن روز برای ما عجیب بود، این بود که هرچند آماده‌باش صادر شده بود، اما بیشتر مدیران در محل حضور نداشتند. شرکت در آن لحظات در دست رانندگان و کارگران بود، نه مدیران.

دردناک‌تر این‌که اتوبوس‌ها نه جعبه کمک‌های اولیه داشتند، نه کپسول آتش‌نشانی. وقتی شهری در معرض خطر بمباران است، حداقل انتظار این است که مدیران شرکت، حضور فعال داشته باشند، تجهیزات ایمنی فراهم کنند و در کنار کارکنان بایستند. اما در آن لحظات سخت، نه از مدیرعامل شرکت واحد خبری بود، نه از شهردار تهران. با این وجود، همکارانم ایستادند. نه به خاطر حقوق، بلکه برای مردم. همه ما خانواده داریم، جان داریم. اما وقتی بحران آمد، ما برای حفاظت از جان دیگران ماندیم. اگر اتفاقی بیفتد، چه کسی می‌خواهد به داد مردم برسد؟ ما بودیم، با دستان خالی، اما با قلبی پر از مسئولیت.

جمعه ۶ تیر :

– یک موضوع پر سر و صدا در میان رانندگان کامیون که در همین روز های اخبر اعتصابی قدرتمند را داشتند ، سخنان وقیحانه فرزانه صادق مالواجِرد وزیر راه و شهرسازی در  بندر عباس است. او اینبار تحت عنوان تشکر از رانندگان که “در ایام جنگ باری را بر زمین نگذاشتند”، باز هم به وعده و وعیدهای پوچ ادامه داد و این بار جنگ را توجیهی برای جواب ندادن مطالبات رانندگان کامیون عنوان کرد و همه چیز را  به “انشاءالله سپرد”. اتحادیه تشكل هاي كاميونداران و رانندگان سراسر ایران طی بیانیه ای به این سخنان پاسخ داده و از جمله مینویسد:  ” خانم وزیر! جاده‌ها را با وعده نمی‌شود اداره کرد…ما از شما نمی‌خواهیم وعده بدهید، ما عمل می‌خواهیم. مگر نگفتید تا ۲۴ خرداد، مطالبات ما از جمله بیمه، کرایه عادلانه و سهمیه سوخت حل می‌شود؟ امروز ۶تیر است ، کدام یک از این وعده‌ها عملی شد؟” و ادامه می دهند “چرا پس از ۱۱ روز اعتصاب و وعده‌های پشت‌سر‌هم، هیچ اقدام ملموسی صورت نگرفت؟ کدام قرارداد، کدام بیمه، کدام نرخ کرایه اصلاح شد؟”

پنجشنبه ۵ تیر:

– سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، طی بیانیه ای بازداشت و برخوردهای امنیتی با حسین میر بهاری، فعال جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان در تاریخ ۳۱ خرداد را به‌شدت محکوم کرد. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است: ” سندیکای کارگران شرکت واحد خواهان آزادی فوری و بی‌قیدوشرط حسین میر بهاری، بازگرداندن وسایل ضبط‌شده، شفاف‌سازی روند بازداشت توسط نهادهای مسئول، و پایان دادن به برخوردهای امنیتی با فعالان اجتماعی و آزادی کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی است.

چهارشنبه ۴ تیر:

– حسین میر بهاری یکی از فعالین برجسته و قدیمی دفاع از حقوق کودک و از موسسان «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان»  در سی و یکم خرداد ماه دستگیر شد. به گفته خواهر زاده او از حسین خبری در دست نیست. برادر حسین میربهاری از دستگیری وی توسط شش نفر لباس شخصی که با یک خودروی پرشیای سفید سراغ وی آمده بودند، در منزل خبر داده است. .

سه شنبه ۳ تیر:

– کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” وارد هفتاد و چهارمین هفته  خود شد و  ۴۷ زندان مختلف در آن شرکت داشتند. بیانیه هفتگی این کارزار  در محکومیت حمله به مراکز غیرنظامی و زندان‌ها و  تشدید سرکوب در سایهٔ جنگ منتشر شده است. این بیانیه با ا‌شاره به حمله اسرائیل به زندان اوین و  با اشاره به اینکه از میزان خسارات و تلفات جانی آن اطلاعی در دست نیست، بر آسیب بندهای عمومی زندان شامل بندهای  زنان، ۴ و ۷ و ۸ و  از محاصره زندانیان بندهای عمومی بدون آب و غذا  و  وضعیت بسیار وحشتناک آنان و فشار به زندانیان توسط رئیس زندان و عوامل سرکوبگر جهت انتقال فوری آنان به زندان تهران بزرگ خبر داده است. همچنین بیانیه از انتقال زندانیان سیاسی توسط نیروهای امنیتی از بند امنیتی ۲۰۹ متعلق به وزارت اطلاعات و بند دو الف متعلق به اطلاعات سپاه به مکان نامعلومی و زخمی شدن  تعدادی از زندانیان در بند زنان و بندهای ۷ و ۸ و ۴ گزارش میدهد.  در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:” ما نگرانی عمیق خود را از وضعیت زندانیان محبوس در زندان‌ها به خصوص در زندان اوین و محکومان به اعدام که معلوم نیست در چه وضعیتی بوده و به کجا منتقل خواهند شد اعلام می‌کنیم. ما جابجایی اجباری زندانیان بی‌دفاع و تحت تدابیر امنیتی و سرکوبگرانه و به صورت ناگهانی را به شدت محکوم می‌کنیم. با توجه به وضعیت جنگی، جان زندانیان در خطر جدی است و از مردم عزیز و شریف میخواهیم که به هر وسیلهٔ ممکن خواستار آزادی زندانیان شوند. به‌خصوص با تجمع مقابل زندان‌ها زندانیان را در این شرایط خطیر تنها نگذارند”.

– خانواده زندانی سیاسی وحید بنی عامریان که در خطر اعدام است،  با گرفتن فیلمی از خود و انتشار آن در شبکه های اجتماعی خواهان آزادی فرزندشان و دیگر زندانیان سیاسی شدند. آنها در این فیلم اعتراضی می گویند:”فرزندان ما را آزاد کنید”، “بچه های ما را آزاد کنید”،”زندانیان را آزاد کنید”، “نه به اعدام”

دوشنبه ۲ تیر:

– سندیکای شرکت واحد نیز در بیانیه ای تحت عنوان” در محکومیت بمباران زندان اوین و مطالبه اجرای قانون آزادی زندانیان در شرایط جنگی” بر  آزادی کلیه زندانیان سیاسی، مدنی، صنفی، عقیدتی و عادی، و لغو احکام ظالمانه‌ی اعدام علیه فعالان سیاسی و مدنی؛ت اکید کرده است. در جمله پایانی این بیانیه چنین آمده است “تداوم سیاستهای جنگ‌افروزانه امنیت عمومی، زندگی مردم و بقای جامعه‌ی مدنی را به خطر انداخته و باید بی‌درنگ متوقف شوند.”. حزب کمونیست کارگری  با درود به اعضای کارزار سه شنبه های نه به اعدام و همراه با خانواده ها و همه نهاد و تشکلهای آزادیخواه  بر آزادی فوری زندانیان  و لغو فوری مجازات اعدام تاکید میکند.

– کارگران کارخانه فولاد سیادن ابهر با ابراز اعتراض نسبت به عدم پرداخت حقوق ماه های اردیبهشت و خرداد،خواهان پرداخت فوری مطالباتشان شدند.