نشریه ژورنال شماره ۱۰۸۰ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
علاءالدین بروجردی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، با اشاره به ضرورت اعمال محدودیتهای اینترنتی در شرایط بحران گفت: “در بسیاری از کشورها، حتی کشورهای بزرگ، هنگام وقوع بحرانهای امنیتی، فتیله اینترنت را پایین میکشند و محدودیتهایی اعمال میکنند.” او افزود: “این یک ضرورت است. وقتی امنیت نباشد، زندگی عادی مردم هم مختل میشود، بنابراین اگر دولت یا مجلس محدودیتهایی وضع کنند، حتماً به نفع جامعه خواهد بود.”
بروجردی تأکید کرد: “تجربههای گذشته نشان داده که با چنین اقدامات امنیتی، در آینده هم شاهد کاهش مشکلات خواهیم بود.” این مردک واقعاً در عصر چراغموشی زندگی میکند وگرنه انتظار میرفت که از ترمها و کلمات مربوط به عصر اینترنت استفاده بکند.
این اظهارنظر بیشرمانه نشان میدهد که این اوباش فقط و فقط به بقا خود فکر میکنند و ذرهای برای امنیت و آسایش مردم اهمیتی قایل نیستند. بیشرمی چندشآوری نیاز است تا این قانون ساده را نفهمید که در دوره جنگ و مصائب طبیعی و غیره داشتن یک سیستم اطلاعرسانی قوی تا چه اندازه در حفظ جان شهروندان اهمیت دارد.
در کل مملکت در این دورۀ جنگ ۱۲ روزه یک آژیر خطر و پناهگاه برای مردم بی دفاع دست و پا نکردند. اما به شکل ذاتی و “ژنتیکی” فوراً به یاد قطع اینترنت افتادند. رژیم اسلامی به خوبی میداند که با قطع اینترنت فقط “امنیت رژیم” مد نظرش است، نه سلامت فکری و آسایش و امنیت مردم. امنیت این اوباش در یک کلام یعنی بی امنی محض برای شهروندان ایران. تنها با انقلاب و سرنگونی این رژیم میتوان به یک جامعه امن دست یافت.
اگر مجاز باشیم برای “چیزفهم” کردن این جانیان با ادبیات خودشان صحبت کنیم، باید بگوییم تنها انقلاب میتواند “فتیله” این آقایان را برای همیشه چنان پایین بکشد که برای نسلهای آینده هم چراغشان و اجاقشان کور شود. فقط در آن حالت جامعه به آسایش و امنیت خواهد رسید.