بیانیه میرحسین موسوی درباره جنگ اخیر میان جمهوری اسلامی و دولت اسرائیل، که در آن بر ضرورت برگزاری رفراندومی برای تشکیل مجلس مؤسسان قانون اساسی، آزادی زندانیان سیاسی، و «تغییری آشکار در رویکردهای رسانه ملی» تأکید شده است، واکنشها و بحثهای گستردهای را برانگیخته است.
این اقدام میرحسین موسوی، که زمانی نخستوزیر جمهوری اسلامی بود، نشانگر وخامت اوضاع و بلند شدن بوی الرحمان حکومت است. در آستانهی سقوط حکومت پهلوی نیز شاهد بودیم که شماری از مقامات پیشین، در موضعی انتقادی با رژیم سلطنتی قرار گرفتند. اما آن تجربه تاریخی گواه آن است که چنین کنشهایی نتوانست نظام سلطنتی را نجات دهد، و در اینجا نیز چنین تحرکاتی نخواهد توانست مردم را از سرنگونی حکومت دینی در ایران بازدارد.
این ریزشها و عبور چهرههای سابق از جمهوری اسلامی، انگیزه و امید بیشتری به مردم میدهد تا با نیرو و اعتمادبهنفس بیشتری، مبارزهی خود را برای سرنگونی این نظام ادامه دهند. چنین تحولاتی میتواند مردم را در مسیر کنار زدن کامل این رژیم ضدبشری و همهی بقایای آن مصممتر و یکپارچهتر سازد.
“گذار نرم” از جمهوری اسلامی، به همان اندازه با واقعیت امروز ایران بیارتباط است که زمانی “اصلاحات در درون نظام” بیربط بود. اصلاحطلبی حکومتی با فریادهای مردم در اعتراضات آبان ۹۸، جایی که شعار “اصلاحطلب، اصولگرا—دیگه تمومه ماجرا” سر داده شد، به تمامی به تاریخ پیوست. بیتردید، ایدهی “گذار نرم” نیز به همان سرنوشت دچار خواهد شد و جایگاهی در مسیر ارادهی معترض و آگاه مردم نخواهد داشت.
به میرحسین موسوی باید گفت: مجلس مؤسسان قانون اساسی پیشکش—آیا شما حاضرید صراحتاً از حکومت بخواهید که از سیاستهای جنگ افروزانه خود، از جمله دشمنی با آمریکا، شعار نابودی اسرائیل، پیگیری برنامهی هستهای، غنیسازی اورانیوم و تولید موشکهای بالیستیک دست بردارد و به جای این سیاستهای ویرانگر، به فکر مردم و رسیدگی به درد و مشکلات مردم باشد؟!
بعلاوه این “گذار نرم” از جمهوری اسلامی دیگر چه صیغه ای است؟ مردم ایران خواهان سرنگونی کامل این رژیم ضد بشری هستند. سرنگونی جمهوری اسلامی نیز فقط به معنای تغییر قانون اساسی و یا وارد کردن اصلاحاتی در آن نیست. سرنگونی حکومت اسلامی یعنی از قضا انحلال فوری وزارت اطلاعات و همه نهادها و نیروهای امنیتی، سرکوبگر و مسلح حکومت که شما در بیانیه خود برای آنها دعا و صلوات فرستاده اید. سرنگونی جمهوری اسلامی یعنی نه فقط قانون اساسی ملغی شود که قانون مجازات اسلامی، قانون قصاص، قانون کار، قوانین ضد زن و سایر قوانین ضد انسانی جمهوری اسلامی تماما بدور انداخته شود. نابودی جمهوری اسلامی یعنی اینکه نه فقط ولایت فقیه بلکه کلیه حاکمین کنونی اعم از ولی فقیه، رئیس جمهور و همه مقامات دولتی خلع ید شود. سرنگونی جمهوری اسلامی اینکه دولت، مجلس، قوه قضائیه، دادگاهها، بنیادها و سایر نهادهای سیاسی و اجرائی و ایدئولوژیک رژیم منحل شوند. و بالاخره سرنگونی این رژیم یعنی اینکه کلیه مقامات جمهوری اسلامی که در تمام طول حاکمیت این رژیم مسئول، آمر و یا عامل کشتار و جنایت علیه مردم بوده اند فورا بازداشت و بطور علنی در دادگاه های عادلانه محاکمه شوند. مردم ایران به کمتر این راضی نمی شوند!