ایست‌های بازرسی و خیزش عمومی – کیوان جاوید

نشریه ژورنال شماره ۱۰۹۰ – فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

“ساعت ۱۱ شب است. ماشین ما را متوقف کردند و چراغ‌قوه را مستقیم رو به چهره سرنشینان ماشین گرفتند و صندوق‌عقب ماشین را گشتند. خصوصاً وانت‌بارها را به‌دقت می گردند. حتی گفتند به‌وقت اسباب‌کشی باید مقامات محلی را باخبر کنید”. گفتگو با دو فعال سیاسی مخالف

گفتم هدف چیست؟ جواب بسیار کوتاه و روشن بود. هدف این است که شکست‌های بزرگشان را لاپوشانی کنند. دومی گفت وقتی ۸۰ درصد مردم در جریان حمله اسرائیل – علی‌رغم استرس فراوان – خواهان ادامه  بمباران‌های مراکز قدرت رژیم بودند و با کشته‌شدن هر تک فرمانده سپاه هورا می‌کشیدند، رژیم این عکس‌العمل را دید و وحشت‌زده‌تر شد.

اولی ادامه داد، پسرخاله من در تهران می‌گفت از اینکه آسمان تهران تماماً در دست اسرائیل بود همه خوشحال بودیم. در این وضعیت حالا رژیم می‌خواهد ضعف خودش را با نمایش اقتدار از مردم پنهان کند. شیما چنین ادامه داد که مأموران ایست‌های بازرسی صورت خود را می‌پوشانند تا شناسایی نشوند و همین امر به‌خوبی نشان می‌دهد، آنها هستند که از مردم می‌ترسند.

ربه‌کا گفت دیروز برای من پیامک تهدید آمد که اگر باز هم در شبکه‌های اجتماعی علیه نظام بنویسی تو را در گونی می‌کنیم و بلایی بر سرت می‌آوریم که خوابش را هم ندیده باشی. با خنده می‌گوید نمی‌دانستم این‌همه فحش بلد بودم. فحش‌هایی نثار این مزدور حکومتی کردم و گفتم هیچ “گ… ” نمی‌توانید بخورید.

با این تحلیل‌های روشن که مختص به یک بخش از جامعه هم نیست برای همگان روشن می‌شود که مردم ترسی از حکومت ندارند و تنها راه باقی‌مانده برای رژیم قدرت‌نمایی بی‌پشتوانه است. وقتی حکومتی دستش از همه‌جا کوتاه است و حتی نمی‌تواند برق و آب و گاز کشور را تأمین کند و از طرف دیگر گرانی بیداد می‌کند، مردم می‌گویند بالاتر از سیاهی رنگی نیست. وضعیت جامعه‌ای که چنین باشد و مردمی که در اوج تنفر از حکومت به سر می‌برند و تجربه بزرگ‌ترین خیزش‌های انقلابی را پشت سر گذاشته‌اند، قطعاً برای حکومت اسلامی وحشت‌آفرین است. دورانِ این نمایش مضحک قدرت رژیم به سر رسیده است.