زندگیِ مختل شده – کیوان جاوید

نشریه ژورنال شماره ۱۱۱۲– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه

یک شهروند با ارسال ویدئویی می‌گوید: «در طول روز با قطع برق، آب و اینترنت و شبکه تلفن نیز از دسترس خارج می‌شود؛ در نتیجه مردم ناچار به استفاده از چراغ‌های نفتی شده‌اند، اما تأمین نفت هم با مشکل روبه‌روست». او تأکید دارد که زندگی عملاً مختل شده و مردم نمی‌دانند چه کنند.

بیان حقیقت تنها جواب نیمی از مشکل است. نیمه دوم همانا عملی‌کردن به آن بخش دوم مشکل است: «چه کنیم؟» تا ندانیم چه کنیم، در بر همین پاشنه خواهد چرخید. نه اینکه مردم رو به آسمان کرده و دست دعا برای حل مشکلات بالا آورده باشند و از خدا طلب حل مشکلات کنند. حتی نه اینکه انتظاری از سران حکومت داشته باشند و فکر کنند حالا که بعد از ۴۷ سال هیچ‌کس به دردشان نرسیده شاید نفر بعد، بی عمامه یا عمامه داری دیگر سر از صندوق در بیاورد و چیزی را حل کند. نه اینکه نمی‌توانند موانعی از پیش پا بردارند. می‌توانند برای پُر کردن حساب‌های خود که همچون چاهی بی‌انتها دهان بازکرده است، مشکلات را یکی پس از دیگری حل کنند.

به گمان من اما مردم به‌خوبی می‌دانند چه کنند. در نزدیکی‌های شروع «انقلاب زن زندگی آزادی» هستیم. ماه‌های داغی که رژیم طعم تند سرنگونی را چشید و به گفته بسیاری از شاهدان، بسیاری از مقامات ریز و متوسط و درشت حکومت اسلامی چمدان‌ها را بسته و به فکر فرار بودند. ما همان مردمیم، با تجربی بسیار ارزشمندتر و البته در مقابل رژیمی بسیار ضعیف شده‌تر.

آن روزهای خیزش عمومی همچون سیلابی که پشت سدها بالا آمده باشد، مترصد باز شدن دریچه است. این دریچه به قدرت مردم باز خواهد شد. همه نشانه‌ها گویای فوران این سیل و این طوفان عظیم اجتماعی است که سرریز کند و جمهوری اسلامی را بروبد و ببرد.

هر جا که هستیم، هر موقعیت اجتماعی و شغلی که داریم، دست یک نفر را در دست یکی دیگر قرار دهیم تا با نیرویی به توان میلیون‌ها نفر در نبرد برای زندگیِ انسانی توأم با رفاه و برابری و آزادی، به جنگ این حکومت فقر و فلاکت و فساد برویم. ما می‌دانیم چه‌کار باید کنیم. بسیج نیرو کنیم.