علیه صدور احکام تبعید، بازنشستگی اجباری و اخراج برای ۱۴معلم در کردستان به میدان بیاییم!

انجمن صنفی معلمان کردستان، چهارشنبه ۲۹ مرداد گزارش داد که ۴ معلم عضو انجمن صنفی معلمان کُردستان در دیواندره به نام‌های پرویز احسنی، کاوه محمدزاده، هیوا قریشی و امید شاه‌محمدی به اتهام فعالیت صنفی و دفاع از حقوق معلمان و دانش‌آموزان از کار اخراج شدند. در سقز نیز ۳ عضو این انجمن به نامهای شهرام کریمی به شش ماه انفصال از خدمت، لقمان‌الله مرادی به یک سال انفصال از خدمت و سلیمان عبدی به بازنشستگی با تقلیل دو گروه محکوم شده‌اند. ۷ معلم عضو این انجمن در سنندج نیز به نامهای مجید کریمی با ٢٣ سال سابقه کار به اخراج و انفصال دائم از مشاغل و خدمات دولتی، غیاث نعمتی با ١٧ سال سابقه کار به اخراج دائم از آموزش و پرورش، صلاح حاجی‌میرزایی با ٢٦ سال سابقه کار به اخراج موقت از کار به مدت یک سال، نسرین کریمی با ٢٧ سال سابقه کار به بازنشستگی اجباری با تقلیل دو گروه شغلی، لیلا زارعی با ٣٠ سال سابقه کار به خلع از معاونت مدرسه و بازنشستگی اجباری با تقلیل یک گروه شغلی و فیصل نوری با ۱۹ سال سابقه کار به تبعید به استان کرمانشاه به مدت پنج سال محکوم شدند. اسم عضو دیگر انجمن منتشر نشده است.

صدور احکام تبعید، بازنشستگی اجباری و اخراج برای ۱۴معلم و شاخ و شانه کشیدن نهادهای سرکوب حکومت در کردستان، در شرایطی صورت می گیرد که رژیم درمانده و مستاصل اسلامی از هر سو مورد تعرض بخش‌های مختلف مردم قرار دارد. افزایش روز افزون فضای اعتراض مردم علیه نداشتن آب و قطع برق، افزایش دو برابری قیمت مایحتاج عمومی، نهادها و کل حاکمیت را در وحشت از گسترش اعتراضات عمومی دچار هراس و دستپاچگی کرده است و با صدور این احکام ظالمانه و ضد انسانی به خیال خود می خواهند جلو هر گونه اعتراضی را مردم بگیرند.

معلمان در کردستان و در سراسر کشور نقش بسیار مهمی برای دستیابی به مطالبات خود، در دفاع از حقوق مردم و علیه فشار نیروهای سرکوب داشته اند. شرایط زندگی، موقعیت شغلی و معیشتی معلمان همانند دیگر بخشهای مختلف مردم مدام آماج حملات دستگاههای سرکوب رژیم بوده است. علیه این احکام باید دست بکار شد. معلمان، خانواده هایشان همراه با دانش آموزان و والدین آنها و فعالین عرصه های دیگر اجتماعی می توانند با ابتکارات گوناگون جبهه ای محکم و وسیع در خنثی کردن سیاست ضد انسانی ارگان‌های حکومتی شکل دهند و آنان را وادار به عقب نشینی کنند. نباید اجازه دهیم که نهادهای سرکوب حکومت با این احکام تباه کننده، شغل و زندگی را از آنان بگیرند. از جمع آوری طومار اعتراضی گرفته تا تماس و ارتباط با مردم و فعالین عرصه های اجتماعی در دیگر شهرهای کردستان و ایجاد یک همبستگی وسیع می توان و باید دست به اعتراض زد و خواهان لغو این احکام شد. باید این سیاست نهادهای سرکوب حکومت را با تعرض همه بخشهای مختلف مردم به شکست بکشانیم.

کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری

۳۰ مرداد ۱۴۰۴، ۲۱ اوت ۲۰۲۵