گزارشی از وضعیت غیرانسانی زندان سراوان؛ «شکنجه با کولر، غذای فاسد، ازدحام ۴۰۰ نفر در هر بند و فساد مالی گسترده»

روز دوشنبه ۳ شهریورماه ۱۴۰۴، منابع موثق از داخل زندان سراوان، وضعیت این زندان را به‌گونه‌ای توصیف کرده‌اند که نشان می‌دهد زندانیان نه‌تنها از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم هستند، بلکه در معرض شکنجه‌های سیستماتیک، سوءمدیریت گسترده و شرایط غیر بهداشتی و رفاهی به‌شدت غیرانسانی قرار دارند

زندانیان می‌گویند هرکس به شرایط زندان اعتراض کند، با دست‌بند به‌مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت پشت موتور کولرگازی که حرارت بالایی دارد نگه داشته می‌شود تا بدنش از گرما بسوزد. این اقدام به‌عنوان روشی برای تنبیه و شکستن مقاومت زندانیان به‌کار می‌رود.

به گفته منابع حال وش: زندان دارای ۳ بند اصلی است و هر بند حدود ۶ اتاق دارد و در هر بند ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر زندانی معمولا نگهداری می‌شوند، اکثر زندانیان روی زمین، کف خواب و بدون پتو یا بالش می‌خوابند، هیچ‌گونه امکانات اولیه خواب وجود ندارد.»

سرویس‌ها و حمام‌ها بسیار کثیف‌اند و فاضلاب زندان چاه ندارد و هر هفته تنها یک‌بار با تانکر تخلیه می‌شود و بوی تعفن فاضلاب خواب و آرامش زندانیان را سلب کرده است.

ملاقات‌ها هر دو تا چهار هفته یک‌بار برگزار می‌شود و مکان ملاقات غیرحضوری در زیرزمین زندان است که بوی تعفن نشت فاضلاب در آن غیرقابل تحمل است و ملاقات حضوری به‌دلیل تفتیش بدنی نامناسب زنان خانواده‌ها توسط مأموران، باعث شده بسیاری از زندانیان بلوچ از حق ملاقات حضوری صرف‌نظر کنند.

و همچنین زندانیان تازه‌وارد تا ۴۵ روز در قرنطینه می‌مانند ‌و غذا در قرنطینه شامل سوپ مرغ تاریخ‌گذشته است که از روزهای قبل مانده، سهمیه نان زندانیان تنها نصف قرص نان در روز است، کسانی که توان مالی دارند از بوفه زندان خرید می‌کنند؛ قیمت‌ها در بوفه دو تا سه برابر نرخ بیرون است.

هر هفته در ساعات ۳ یا ۴ صبح، به بهانه تفتیش، زندانیان را به هواخوری می‌برند، و ساعتها آنجا می مانند، فضای هواخوری هم تنها ۱۰۰ متر مربع است، به‌دلیل ازدحام، زندانیان نور خورشید را به‌سختی می‌بینند.

در هر بند فقط ۶ باجه تلفن وجود دارد که معمولاً ۳ مورد از آن‌ها خراب است و زندانیان روزانه تنها ۱۵ دقیقه تماس تلفنی دارند، به دلیل ازدحام، صف‌های طولانی شکل می‌گیرد.

فروشگاه زندان کالاهای محدود و بی‌کیفیت دارد و قیمت‌ها چند برابر نرخ بیرون است، یک پاکت سیگار بی‌کیفیت که در بیرون وجود ندارد، در زندان به چند برابر قیمت فروخته می‌شود.

بهداری زندان به‌جای درمان جدی، تنها آرامبخش و داروهای اعتیاد (کلونازپام، دیازپام و متادون) می‌دهد و هر زندانی که مراجعه کند، تنها قرص خواب‌آور دریافت می‌کند، از هیچ درمان تخصصی خبری نیست.

در هر بند تنها یک تلویزیون وجود دارد که آن‌هم در اتاق «نماینده ‌بند» قرار دارد و اگر زندانی یا خانواده‌اش وسیله‌ای مانند لباس یا پتو بیاورند، تحویل آن با تأخیر یک تا دو ماهه انجام می‌شود و بسیاری از وسایل توسط مأموران مصادره می‌شود.

گزارش منابع از زندان سراوان نشان می‌دهد که شرایط حاکم نه‌تنها غیرانسانی است، بلکه مصداق بارز شکنجه سیستماتیک، نقض اصول کرامت انسانی، و نقض آشکار آئین نامه سازمان زندانها و قوانین بین‌المللی حقوق بشر است.این وضعیت زندانیان بلوچ را در شرایطی قرار داده که حتی از اسیران جنگی نیز وضعیت بدتری را تجربه می‌کنند. مسئولان قضایی و سازمان زندان‌ها باید در قبال این فجایع پاسخگو باشند.برگرفته از کانال تلگرام حال وش