نشریه ژورنال شماره ۱۱۲۸– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
به گزارش سایت “شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران” محمد حسینپور، رئیس نظام پرستاری رودسر، املش و لنگرود با انتشار نامهای رسمی از ریاست و عضویت در هیئت مدیره نظام پرستاری این منطقه استعفا داد.
او در متن استعفای خود تأکید کرده است:
«سازمان نظام پرستاری دیگر مدافع واقعی حقوق پرستاران نیست و عملاً به شعبهای از وزارت بهداشت تبدیل شده است.»
این اقدام، بازتاب گستردهای در جامعه پرستاری داشته و نشانهای روشن از نارضایتی عمیق پرستاران از عملکرد نهادهای رسمی است.
درحالیکه وضعیت سلامت و درمان در ایران اسیر بحرانهای مزمنی است، رژیم جمهوری اسلامی همچنان با بیتوجهی آشکار، از مسئولیت تأمین معیشت و امنیت شغلی کادر درمان شانه خالی میکند. استعفای محمد حسینپور، رئیس نظام پرستاری رودسر، املش و لنگرود، تنها یک نمونه از موج نارضایتی گسترده در میان پرستاران کشور است؛ نارضایتیای که ناشی از عملکرد نهادی است که بهجای حمایت، به ابزاری در خدمت وزارت بهداشت بدل شده است.
بحران کمبود پرستار، ساعات کاری طاقتفرسا، حقوقی چندین برابر زیر خط فقر و تبعیضهای ساختاری باعث شده است هزاران پرستار مجبور به مهاجرت به کشورهای دیگر شوند. امروز در بسیاری از بیمارستانهای ایران، تختهای بیمار وجود دارد، اما نیروی کافی برای مراقبت از بیماران نیست. این وضعیت تنها نتیجه ناکارآمدی مدیریتی نیست، بلکه نتیجه یک سیاست عامدانه برای بیاهمیت جلوه دادن سلامت مردم و سرکوب صدای حقطلبانه کادر درمان است.
در چنین شرایطی، نهتنها حمایتی از فعالان صنفی صورت نمیگیرد، بلکه با برخورد امنیتی، احکام قضایی و انفصالازخدمت، تلاش میشود تا هر صدای اعتراضی خاموش شود. اما این فشارها نمیتواند واقعیت را پنهان کند. درمان در ایران به بحران رسیده و پرستاران دیگر سکوت نخواهند کرد.
راه نجات، در اتحاد سراسری پرستاران، پزشکان، کارگران سلامت و همراهی مردم است. تغییر تنها از خیابان، از اعتراض، از فریاد مشترک همه ما حاصل میشود. آینده درمان کشور در گرو اعتراضات سراسری امروز ما است.