روزنه rowzane خبری – تحلیلی
قتل خاموش سمیه رشیدی زندانی سیاسی در زندان قرچک ورامین موجی اعتراض را در پی داشته است. شماری از زنان زندانی سیاسی اوین با تجمع در حیاط زندان و سر دادن شعار مرگ بر دیکتاتور و شعارهایی علیه حکومت و مسئولان قضایی، مرگ سمیه رشیدی را “جنایت” توصیف کرده و یاد او را گرامی داشتند. این زندانیان به نشانه اعتراض از حضور در آمار روزانه خودداری کردند و تا ساعت ۹ شب به بند بازنگشتند. در بخشی از بیانیه اعتراضی آنها چنین آمده است “ما زندانیان سیاسی اوین، مرگ سمیه رشیدی را نه یک حادثه، که جنایتی سازمان‌یافته می‌دانیم. او قربانی محرومیت از درمان و بی‌توجهی عامدانه‌ای شد که سال‌هاست جان زندانیان را تهدید میکند”.
زندانیان زن سیاسی در قرچک ورامین با امتناع از دریافت غذا در حیاط زندان جمع شدند و شعار مرگ بر دیکتاتور و دیگر شعارهای ضد حکومتی سر دادند و دست به سرودخوانی زدند. در رابطه با وضعیت سمیه در زندان و قتل او ۴۵ نفر از این زندانیان بیانیه ای اعتراضی منتشر کردند که در بخشی از آن چنین آمده است: “ما هم‌بندی‌های سمیه رشیدی شهادت می‌دهیم او تا لحظه آخر سرشار از میل به زندگی و آزادی بود و تا روزهای واپسین مصرانه پیگیر وثیقه تعیین شده به ارزش سه میلیارد تومان بود که در هر صورت خانواده‌اش قادر به تامین آن نشدند. مسئولان زندان قرچک و اوین و بازپرسی دادگاه کچوئی با اطلاع کامل از شرایط سلامتی او با گذشت نزدیک به پنج ماه اقدامی برای تسهیل آزادی او نکردند. اکنون که سمیه عزیزمان قربانی بی‌کفایتی و دروغ‌پردازی‌های عامدانه و همیشگی شده است، اخطار می‌دهیم «سمیه»های دیگر نیز همچنان در کنار ما و در سایر زندانهای جمهوری اسلامی در بند هستند و سلامتی‌شان در خطر است. شاهدی بر این ادعا از دست دادن جان دو نفر از زندانیان جرائم عمومی در زندان قرچک در هفته پیش در سکوت و بی‌خبری است. ما تکرار چنین فاجعه‌ای را بر‌نمی‌تابیم و هرچه‌زودتر خواهان اقدامات لازم جهت آزادی زندانیان بالای ۶۰ سال و نیز هم‌بندی‌هایمان با شرایط خطرناک سلامتی هستیم. ما تکرار چنین فاجعه‌ای را بر‌نمی‌تابیم و هرچه‌زودتر خواهان اقدامات لازم جهت آزادی زندانیان بالای ۶۰ سال و نیز هم‌بندی‌هایمان با شرایط خطرناک سلامتی هستیم.”
شورای بازنشستگان ایران در بیانیه ای تحت عنوان “سمیه رشیدی تکرار قتل بکتاش آبتین!” مینویسد:”همانگونه که زهرا کاظمی، ستار بهشتی ، آبتین و.. کشته شدند، سمیه هم به قتل رسید. او یک کارگر معترض به شرایط خفت بار زندگی بود. ترس از ادامه جنبش زن ، زندگی آزادی ، حکومت را مستأصل کرده و چاره کار را در ارعاب جامعه با زندان و چوبه های دار می‌بیند،” . در بخشی پایانی این بیانیه چنین آمده است: “تامین سلامت و جان زندانی با هر اتهام و عقیده ای از حقوق اولیه ی یک زندانی است که در این سیستم بطرز وقیحانه ای نادیده گرفته شده است. اما شما، نه میتوانید مردم مترصد فرصت را منکوب کنید و نه میتوانید جامعه را به عقب برگردانید. سمیه در بی دفاع ترین شرایط ممکن جانش را از دست داد و مردم این فاجعه را نه می‌بخشند و نه فراموش می‌کنند”.
ندای زنان در محکومیت قتل سمیه رشیدی در بیانیه خود مینویسد :” مرگ سمیه زنگ خطری که بارها به صدا در آمده است را این بار بسیار سهمگین تر به صدا در آورد. جان زندانیان در خطر است!
شرایط زندانها و نبود امکانات بهداشتی و درمانی مصداق بارز شکنجه و قتل حکومتی است.مرگ سمیه برگ جنایت دیگری به قتل های حکومتی در سالیان گذشته می باشد.”.
اتحادیه آزاد کارگران ایران نیز در بیانیه خود به این مناسبت قتل سمیه رشیدی را نماد دیگری از جنایت و انسان کشی در زندانهای جمهوری اسلامی خوانده است که ۴۷ سال است بطور بی وقفه ای ادامه دارد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان در بیانیه خود ضمن محکوم کردن این جنایت، همبستگی خود را با خانواده و دوستان سمیه رشیدی و همه‌ی زندانیان ستمدیده اعلام کرده و بار دیگر بر ضرورت همگرایی و اتحاد نیروهای آزادی‌خواه، کارگران، زنان، دانشجویان و معلمان برای مقابله با ظلم و بی‌عدالتی تأکید نموده است.
این اعتراضات ادامه دارد و صدایی است علیه بساط سرکوب و جنایت حکومت که جامعه ای بدون سرکوب و دیکتاتوری و چپاول را فریاد میزند. حزب کمونیست کارگری همراه با این اعتراضات و در همراهی با خانواده های زندانیان سیاسی بر اتحاد سراسری علیه بساط اعدام و زندان و شکنجه و قتل خاموش زندانیان در زندانها تاکید دارد. حزب همچنین بر بایکوت جهانی این حکومت جنایت و سرکوب و محاکمه سران جنایتکار آن در دادگاههای مردمی بین المللی تاکید میکند. تنها با سرنگونی این حکومت است که میتوان به این چرخه جنایت و کشتار پایان داد.
حزب کمونیست کارگری ایران
۴ مهر ۱۴۰۴ – ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵
