فیلم «هفت بهار نارنج»- بهرام رحمانی

bahram.rehmani@gmail.com

کسانی که سینمای ایران را می‌شناسند به خوبی می‌دانند که علی نصیریان بازیگر بی‌بدیلی است و هم‌چنان در این سن و سال توان و ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد و فی‌نفسه می‌تواند باعث جذابیت و تعقیب مخاطب گردد.
در «هفت بهار نارنج» با یک موقعیت طرفیم که بدون هر نوع افت و خیز و اضافه شدن رویداد و یا واقعه‌ای صرفا برپایه مجموعه‌ای دیالوگ به پیش برده می‌شود. فیلمی که بیننده را شدیدا جذب می‌کند و از دیدنش خسته نمی‌شود.
فیلم، ماجرای پیرمردی‌(با بازی علی نصیریان) است که حواس‌پرتی و آلزایمر دارد و با خاطرات همسرش زندگی می‌کند.بیش از نیمی از فیلم را صرف پنهان کردن این مسئله است که آن‌چه پیرمرد از همسرش می‌بیند، خیالی است. ماجرایی که خیلی زود برای تماشاگر لو می‌رود. حتی در جاهایی فیلم‌ساز با هدف پنهان‌کاری، دست به فریب تماشاگر می‌زند.
آلزایمر یا همان زوال عقل از آن دسته بیماری‌هایی است که توجه نمایشنامه‌نویسان و نیز سینماگران را به‌خود جلب کرده و آثار زیادی با محوریت آن خلق شده است. از نمایشنامه درخشان پدر اثر فلوریان زلر و فیلم جذاب و تاثیرگذاری که با بازی آنتونی هاپکینز براساس آن ساخته شده تا فیلم زیر سطح متوسطی هم‌چون: کفش‌هایم کو به کارگردانی کیومرث پوراحمد.
مثلا جایی که زن که خودش حاصل خیالات و اوهام پیرمرد است، این که چند ساعت قبل با او به گردش رفته بوده را تکذیب می‌کند. بامزه این‌جاست که به محض این که تماشاگر مطلع می‌شود که هر آن‌چه از زن دیده مربوط به خیالات مرد بوده، ناگهان دیگر اثری از زن باقی نمی‌ماند. هیچ توضیحی هم در این باره داده نمی‌شود که چرا به یکباره خیالبافی‌های مرد به پایان می‌رسد.
در این فیلم، یک بازی درخور توجه از علی نصیریان می‌بینیم و قدرت اعجاب‌انگیزی که سبب می‌شود تا این بازیگر، یک‌تنه فیلم را با فاکت‌های درونی و بیرونی، به جلو پیش ببرد. قطعا باید منتظر افتخارآفرینی این بازیگر پیش‌کسوت در شب اختتامیه جشنواره امسال بمانیم.

فیلم «هفت بهارنارنج» که می‌خواهد یک عشق را روایت کند، سراغ شخصیت پیرمردی رفته، عشقش به همسرش را نشان می‌دهد، دردها و رنج‌هایش را روایت می‌کند و تنهایی‌اش را شرح می‌دهد. قطعا عشق نزد یک پیرمرد، تفاوت‌های بسیاری با عشق نزد یک جوان سی-چهل ساله دارد؛ اما آن‌چه از شخصیت اصلی می‌بینیم، زمزمه‌های گاه و بی‌گاه و تخیل گذشته و شوخی‌هایش، در تلاش است عمق عشق یبی‌پایان او به شریک زندگیش را او به دست دهد.
شاید یکی بهترین سکانس فیلم، جایی است که پرستار در حال ترک کردن پیرمرد است. در این سکانس، پرستار و نصیریان، هر دو بازی خوبی دارند و برای لحظاتی جدا شدن آن‌ها تماشاگر را شدیدا تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
هفت بهارنارنج، در تقدیس عشق است. به‌خوبی توانسته از حاشیه‌روی و اضافات دوری کند و فیلم به‌خوبی را به مخاطب ارائه دهد. فیلمی که بدون ترحم، می‌تواند مخاطب را به دنیای تنهای آقاشمس وارد کرده و یک روایت‌گری ساده و بدون پیچش‌های مرسوم دراماتیک را به انجام برساند.
البته که کلیت فیلم گل‌سفیدی به‌خوبی توانسته داستان را ایرانیزه کرده و در یک فرهنگ فولکوریک، حوایج مطرح‎‌شده در داستان را به موضوع نهال‌ها و شکوفه‌های بهارنارنج و گره زدن پارچه به آن ربط دهد.
بازیگر بزرگی که هم‌چنان نزدیک به 90 سالگی درخشان ظاهر شده است. به ویژه در سکانس‌هایی که قرار بر تحریک احساسات تماشاگر بوده و نصیریان با تکیه بر زبان بدن آن را به بهترین شکل به اجرا درآورده است.
«هفت بهارنارنج» فیلمی ایرانی در ژانر درام عاشقانه به کارگردانی فرشاد گل‌سفیدی و نویسندگی احمد رفیع‌زاده محصول سال ۱۴۰۱ است. علی نصیریان‌(بازیگر نقش اصلی فیلم) برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر شده ‌است.
فرشاد گل‌سفیدی کارگردان فیلم «هفت بهارنارنج» با اشاره به داستان عاشقانه این فیلم گفت اگر کسی عاشق نشده باشد، با این فیلم عشق را تجربه خواهد کرد.
فرشاد گل‌سفیدی کارگردان فیلم «هفت بهارنارنج» که اکران آن در اسفند ماه 1403، در سینماهای «هنروتجربه» آغاز کرده بود، در گفت‌و‌گو با خبرنگاه مهر درباره اکران این فیلم عنوان کرده بود: در واقع من در این چند سال گذشته فیلم‌ام را برای اکران در سینماها ارائه نکرده بودم. دلیلش این بود که دوست نداشتم فیلم‌ام کنار برخی آثار دیگر در سینماها روی پرده برود. اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که این‌گونه فیلم‌ها همیشه وجود دارند و بهتر است که «هفت بهارنارنج» را اکران کنیم.
وی افزود: ما سینماهای «هنروتجربه» را انتخاب کردیم زیرا این سینماها مخاطبان خاص خود را دارند. مخاطبانی که برای فیلم دیدن به سینما می‌آیند و مواجهه متفاوتی با یک فیلم سینمایی دارند. این فضا برای فیلمی مثل «هفت بهارنارنج» که یک اثر هنری است، بسیار مناسب است.
گل‌سفیدی درباره مخاطبان این فیلم گفت: فیلمی که صادقانه و شرافتمندانه حرفش را مطرح کند، مخاطبش را پیدا می‌کند. مهم نیست که تماشاگر آن یک فیلم‌بین حرفه‌ای باشد، یک دانشجو یا افراد معمولی. «هفت بهارنارنج» یک فیلم هنری است و امیدوارم مخاطب از تماشای آن لذت ببرد. این فیلم یک عاشقانه متفاوت است که این روزها کم‌تر دیده می‌شود؛ داستانی که در آن مردی به قدری عاشق زنش است که برای او از خودش می‌گذرد. تماشاگران با دیدن این فیلم وارد یک رویا می‌شوند و کاملاً درگیر قصه خواهند شد.
وی درباره همکاری با علی نصیریان عنوان کرد: من در این فیلم از بهترین بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایران استفاده کرده‌ام. امیدوارم مردم هم برای تماشای فیلم به سینما بیایند و از بازی این هنرمند لذت ببرند.
گل‌سفیدی در پایان تصریح کرده بود: اگر کسی عاشق نشده باشد، با این فیلم عاشق می‌شود. اگر کسی عاشق شده باشد، با این فیلم همذات‌پنداری می‌کند و در تمام لحظه‌ها درگیر داستان خواهد بود.

سکانس نخست فیلم که در آن شمس در کنار همسر جوانش نشسته و از تپه مشرف به جاده به اتومبیل‌ها و سرنشین‌هایش نگاه می‌کنند، افتتاحیه هوشمندانه‌ای برای فیلمی است که قهرمانش به آلزایمر مبتلاست. چرا که فرد درگیر با این بیماری همواره همسر خود را جوان و به همان شکلی می‌بیند که در گذشته بوده است.
در پرده نخست، شخصیت‌های دیگری هم وارد این قصه جمع و جور می‌شوند که یکی از آن‌ها شاگرد سابق استاد و گوسفندفروش فعلی است که علاقه نصفه و نیمه‌ای هم به سارا دارد. دیگری هم ستار پزشک میانسالی است که گه‌گاه به شمس سر می‌زند و به‌نظر دوستی‌شان قدمت زیادی دارد. کارگران، دختربچه‌ای را وارد داستان کرده است که پدرش برای یک روز او را به شمس سپرده است. با ورود او، در کما بودن طلعت همسر شمس و تم فرزند نداشتن این دو نفر نیز پررنگ‌تر می‌شود.
در نیمه میانی فیلم، جایی که باید بین زنده نگه داشتن نباتی طلعت و رضایت به قطع کردن دستگاه‌هایی که حیات زن به آن وابسته است، یکی را انتخاب کند. در این مسیر، سارا هم که رفتار دلسوزانه‌ای نسبت به شمس دارد، تغییر وضعیت داده و زمینه را برای رسیدن فیلم‌نامه به نقطه عطف دوم می‌کند: رفتن سارا از خانه شمس به واسطه ازدواج با مردی جوان که مخالف کار کردن اوست. در پرده میانی که در آن باید گره‌ها گشوده شده و داستان به سرانجام برسد، میزان تاثیرگذاری قصهبیش‌تر و عمیق‌تر می‌شود.
شمس به‌عنوان شخصیت محوری، که بخش مهمی از بار دراماتیک فیلم را به دوش کشیده و رابطه عاشقانه یک طرفه‌ای که با همسر در حال مرگش دارد، خاص و عجیب و در عین حال قابل باور شده است. در حقیقت مختصاتی که گل سفیدی برای شمس در نظر گرفته شده، به این رابطه فرم واقعی‌تری بخشیده است.از سوی دیگر، بخش مهمی از سکانس‌ها در فضای داخلی کوچک خانه می‌گذرد.
کارگردان فیلم سینمایی «هفت بهارنارنج» درباره اکران این فیلم در گروه سینمایی «هنر و تجربه» توضیح داد: گروه «هنر و تجربه» مخاطبین خاص خود را دارد و من دوست داشتم که این فیلم در این گروه اکران شود تا افرادی که دغدغه فیلم دیدن دارند به تماشای این فیلم بنشینند یعنی بیننده‌ای به تماشای فیلم بنشیند که لحظه‌ای از فیلم غفلت نکند.
وی درباره بازخوردهای مخاطبین از این فیلم گفت: تماشاگران و مخاطبین بازخوردهای بسیار خوب و رضایت بخشی نسبت به فیلم داشتند.
گل سفیدی درباره فرایند تولید این اثر گفت: محمد کمالی‌پور، تهیه کننده، طرح این فیلم را برای من تعریف کرد و من طرح این داستان را دوست داشتم و بعد طرح داستان توسط احمد رفیع‌زاده نوشته شد که من این مدل پردازش به داستان را نیز دوست داشتم.وی در پاسخ به این‌که نظرات شما در نگارش فیلم‌نامه اثرگذار بود بیان کرد: بله، در نگارش فیلم‌نامه نظراتی داشتم که با آقای احمد رفیع‌زاده صحبت می کردم و ایشان در قبل و حین فیلم‌برداری بسیار با من همراهی کردند و همکاری خوبی میان ما وجود داشت.

90 سالگی علی نصریان

عشق در هر حالتی زیباست؛ حتی درد. «عشق» اساسا در تاریخ هنر، از شاخه‌های ادبی گرفته تا هنرهای نمایشی، تصویری و تجسمی، سهم به‌سزایی داشته است. یکی از دلیل‌ها و شاید اصلی‌ترین دلیلش این است که مخاطب همواره به عشق روی خوش نشان می‌دهد و پیگیر آن است. عشق به‌عنوان یک سوژه، بسیار تعمیم‌پذیر است و مخاطب با هر لحظه آن همزادپنداری می‌تواند داشته باشد. حتی ممکن است حالت‌های دیگر این حس همگونگی را هم عرضه کند.
علی نصیریان بازیگر پیشکسوت فیلم سینمایی «هفت بهارنارنج» در آیین رونمایی این فیلم در گروه هنر و تجربه سینما را نه تنها سرگرمی و تفنن بلکه مجالی برای شناخت مسائل انسانی دانست.
علی نصیریان هم به‌عنوان بازیگر شاخص فیلم که بیش‌ترین بازی و دیالوگ را هم در آن دارد، فقط روایتگر حسی نیست که چند سالی با همسر خودش در زندگی واقعی و خارج از نقش تجربه کرده است، بلکه در این فیلم انگار افشره‌ای از بسیاری نقش‌آفرینی‌های این بازیگر باتجربه در آثار پیشینش، به‌عنوان سرمایه بازیگری او به کار آمده و به نمایش گذاشته شده است.
هفت بهار نارنج یک درام عاشقانه ایرانی به کارگردانی فرشاد گل سفیدی و نویسندگی احمد رفیع‌زاده است. تهیه کنندگی این فیلم را مسعود کمالی‌پور برعهده داشته است. در این فیلم علی نصیریان، لادن مستوفی، فرهاد آئیش، هومن حاجی‌عبداللهی و سارا رسول‌زاده به ایفای نقش پرداخته‌اند. هفت بهار نارنج از تاریخ ۱۵ اسفند سال ۱۴۰۳ به‌صورت اینترنتی توزیع شد و اکران عمومی نداشته است.
علی نصیریان در سال ۱۴۰۴‌(در حال حاضر) ۹۰ سالگی خود را پشت سر گذاشته است. او در سال ۱۴۰۳‌(ماه فوریه) جشن تولد ۹۰ سالگی خود را برگزار کرد.
چهارشنبه هفتم آبان 1404-بیست و نهم اکتبر 2025