نشریه ژورنال شماره ۱۱۶۱– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
نشانههای فراوانی حکایت از بالاگرفتن احتمال حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا دارد. آمریکا برای دستگیری رئیس جمهور ونزوئلا پنجاه میلیون دلار جایزه تعیین کرده و طی ماههای گذشته به تدریج نیروی نظامی گستردهای را در کارائیب مستقر کرده است. آمریکا برای دستگرمی تا کنون ۱۹ شناور غیرنظامی ونزوئلایی را به اتهام قاچاق مواد مخدر نابود کرده و ۷۶ غیرنظامی بیگناه را کشته است. نه مدرکی و نه اثبات جرمی.
در طرف مقابل، ونزوئلا که توان مقابله با برترین قدرت نظامی دنیا را ندارد، چاره را در پرهیز از جنگ و درآمدن از در سازش دید. نیویورک تایمز گزارش داد که مادورو ماه قبل به آمریکا اطلاع داده که حاضر است تمام قراردادهای آتی نفت و طلای ونزوئلا را به شرکتهای آمریکایی واگذار و قراردادهایش با روسیه و چین را فسخ کند. اما آمریکا جداً مصمم است که حکومت ونزوئلا را ساقط کند.
در وضعیت آشفتۀ فعلی دنیا، این وقایع به هیچ وجه دور از انتظار نبود. آمریکا در حدود ۷۰۰ پایگاه نظامی در جهان دارد و هزینۀ ماشین غولپیکر ارعاب و باجگیری و کشتارش سالانه قریب به یک تریلیون دلار است، که بخش بزرگ آن به جیب پنج انحصار تسلیحاتی میرود. امروزه درآمدهای صنایع نظامی مقام اول را در اقتصاد جهانی دارد. درعین حال فراموش نکنیم که میلیتاریسم یک رکن ایدئولوژی رسمی در آمریکا و سنگ بنای تعریف هویت آن بعنوان یک ابر قدرت است.
از طرف دیگر، سازمان ملل که قرار بوده مرجعی برای رسیدگی به دعاوی ارضی و ایجاد صلح بین کشورها باشد، دیگر نقش قابل توجهی در دنیا ندارد. و همین زمینه را برای یکه تازی قدرتهای برتر نظامی دنیا بیشتر فراهم میکند.
با اینکه از زمان جنگ جهانی دوم به بعد آمریکا در هیچ حملۀ نظامی پیروز نشده، ولی حملۀ قریب الوقوع به ونزوئلا میتواند پیامدهای خطرناکی داشته باشد. مردم ونزوئلا برای مقابله با رژیم مستبد کشورشان نیازی به دخالت نظامی آمریکا ندارند و باید به نیروی خود متکی باشند.
میلیتاریسم آمریکا تنها با توسل جستن به وجدانهای مردم شریف در تمام جهان میتواند مهار شود. یک اعتراض گستردۀ جهانی کافی ست تا به جنگافروزان بفهماند که مردم دنیا نمیگذارند کشتار دیگری تکرار شود. صفآرایی جهانی مردم در مقابل میلیتاریسم و مسابقۀ تسلیحاتی و ارعاب نظامی تنها ابزاری است که بر قلدری نظامی در دنیا نقطۀ پایان خواهد گذاشت.
روزنه rowzane خبری – تحلیلی