نشریه ژورنال شماره ۱۱۶۵– فایل پی دی اف – ویژه تلفن همراه
حسین میربهاری، فعال حقوق کودکان، که در تاریخ ۲۳ مهر برای دومین بار بازداشت شده بود، حالا در انتظار تأمین وثیقهٔ ۵ میلیاردی است تا آزاد شود.
عجب دنیای وارونهای! حسین میربهاری، کسی که با بازداشتش یک نهاد بزرگ کمک به کودکان بازمانده از تحصیل تعطیل شده، کسی که تلاش کرده به ۴۰۰ کودکی که از کلاس درس به بازار بیرحم کار پرت شدهاند آموزش دهد، کسی که کودکانی را که حکومت هیچ مسئولیتی در قبال زندگی آنها نمیپذیرد زیر بالوپر خود گرفته و برایشان مرکز آموزش و پرورش و ایجاد مهارت فراهم کرده، کسی که زخمهای کودکان کار و خیابان را مرهم گذاشته، نهتنها از سوی مسئولان تشویق نشده، بلکه بازداشت شده و همانند مجرم با او برخورد کردهاند.
او را بازداشت کردند تا باز هم آمار کودکانی که لابهلای اتومبیلها میپلکند و شیشههای ماشینها را پاک میکنند و روزانه هزار تحقیر و توهین میشنوند افزایش یابد. بازداشتش کردند تا به جمعیت کودکانیکه به دام بزهکاری و اعتیاد می افتند افزوده شود. این حکومت سرِ کار نیست تا دردی از مردم کم کند؛ اینان سرِ کار هستند تا ویران کنند، تا جامعه را از هر چه بوی انسانیت و مهربانی دارد بسوزانند و خشک کنند. اگر حسین میربهاری در جایی زندگی میکرد که انسانیت کوچکترین ارزشی داشت، از او و امثال او مجسمه میساختند تا همه بدانند گرفتن دست ۴۰۰ کودک بیپناه چقدر کار بزرگ و باشکوهی است.
ما با حکومتی سر و کار داریم که متجاوزان به کودکان، کسانی که نوجوانان را در دبیرستانها ضربوشتم میکنند، کسانی که کودک بیپناه را شکنجهٔ فیزیکی و روحی میکنند، شهروندان «محترم» هستند و آنها که از این جنایات پرده برمیدارند و یا تلاش میکنند دردی را کمتر کنند دستگیر و روانهٔ زندان میشوند و آزادیشان را مشروط به وثیقههای سنگین میکنند. عجب دنیای وارونهای!
این دنیای عجیب و غیرانسانی را باید بر سر حاکمان دزد و متجاوز خراب کرد. میشود و باید جهانی بهتر ساخت؛ جهانی که قواعدش برای هر چه انسانیتر شدن و محترم داشتن شهروندان باشد و همهٔ کسانی که برای ساختن آن تلاش میکنند دوستداشتنی و مورد احترام باشند.
ما میتوانیم. ما همین انسانهای ساده میتوانیم این دنیای وارونه را عوض کنیم. در هر کجا و هر موقعیتی هستیم باید صدای حسین میربهاری باشیم تا صدای حقخواهی کودکان کار و خیابان خاموش نشود.
روزنه rowzane خبری – تحلیلی