پزشکیان: «ما زمانی جوان بودیم و برخی افراد حرفهایی میزدند که سرمایهدارها استثمارگرند؛ یا میگفتند تولیدکنندهها مردم را استعمار میکنند، آن حرفها در ذهن ما بود، اما وقتی مطالعه کردیم فهمیدیم حقیقت کاملاً برعکس است». «اگر قرار باشد به کسی احترام بگذاریم، باید به تولیدکنندهای احترام بگذاریم که ۱۰ هزار، ۲۰ هزار، ۳۰ هزار نفر را نان میدهد، زندگیشان را تأمین میکند و حقوق درست و حسابی به آنها پرداخت میکند».
اینها مرز وقاحت را به جای تازهای بردهاند. ایشان مطالعه کرده و متوجه شده که کارگران صبح تا شب در کارخانهها، معادن، بیمارستانها و کارگاههای قالیبافی مشغول استثمار سرمایهداران بیچاره هستند! سرمایهداران ارزش تولید میکنند و کارگران آنرا به جیب میزنند و حقوق درست و حسابی هم میگیرند!
موضع پزشکیان ادامه همان مزخرفات تاریخی! خمینی است که گفت اقتصاد زیربنای الاغ است. هر دو یک هدف را دنبال کردهاند. اعتصابات کارگری بلافاصله پس از سرنگونی سلطنت در حال اوجگیری بود و خمینی میخواست آنرا تحطئه کند و به اوباش سرکوب و رسانههای حکومتی خط میداد که با شانتاژ و جوسازی جلو اعتصابات را بگیرند.
اما یک تفاوت مهم بین این دو دوره است. در دوره خمینی حکومت در حال عروج و تثبیت بود. کارگر و کمونیستها و زنان و کل جامعه را عقب راندند و قانون کاری که سند بردگی کارگر است، را تصویب کردند و با ممنوعیت تشکل و دستگیری فعالین، ممنوعیت سازمانهای چپ و کمونیست و رسانههای طرفدار کارگر فقر همهجانبهای به کارگر و اکثریت جامعه تحمیل کردند. اما امروز علیرغم این فقر و فلاکت کارگر بپاخاسته است، معنی واقعی اراجیف خمینی و پزشکیان و صحبت خامنهای در مورد مستضعف و اسلام و مزخرفات را چند دهه لمس کرده و به کمتر از یک زندگی انسانی رضایت نمیدهد. پزشکیان اینقدر احمق است که در شرایطی که به فردای حکومتش امیدی ندارد، میخواهد برای اقلیت طفیلی و بیآبروی حاکم آبرو بخرد.
اما حتی این اراجیف را هم نباید بیپاسخ گذاشت. از کارگر و کادر درمان تا معلم و بازنشسته و دانشجوی محروم شده از همه چیز باید پاسخ دندانشکنی به این اوباش بدهد و با همبستگی بیشتر، اتحاد طبقاتی مستحکمتر، رویآوری بیشتر به تشکل و حزبی که آنها را نمایندگی میکند گام بزرگ دیگری به جلو بگذارد تا هم برای سرنگونی اراذل حاکم و هم ساختن جامعهای بدون استثمارو تبعیض آماده شود.
روزنه rowzane خبری – تحلیلی