آتش نشانان در زیرآوار پلاسکو دفن می شوند و کولبران با کوله بار سنگین شان در زیر برف. کارگران در کارخانه ها و کارگاه ها بدلیل ناامنی محیط کار قربانی می شوند. زنان بدلیل “حجابشان” اسید به صورتشان پاشیده می شود. کارگران بدلیل اعتراضشان راهی زندان می شوند و یا شلاق می خورند. و جوانان کشور در کهریزک ها در اثر شکنجه های وحشیانه به قتل می رسند. و این لیست طولانی است…
در ایران تحت حاکمیت اسلامی سرمایه داران امنیت برای شهروندان معنایی ندارد. از خانه که خارج می شوی معلوم نیست که سالم به خانه برمیگردی یانه؟ امنیت را برای مشتی مفتخور، ستمگر و استثمارگر به قیمت بی امنیتی اکثریت مردم تامین کرده اند. اعتراض که می کنی تو را بدلیل نادیده گرفتن امنیت مفتخوران به زندان می اندازند.
گرامیداشت یاد آتشنشانان جانباخته و کولبران باید فرصتی باشد که به همه این بی عدالتی ها و ناامنی ها برای شهروندان و مردم زحمتکش قویا اعتراض کنیم.