روزنه rowzane خبری – تحلیلی
(بیانیه تشکل‌ها و گروه‌های کارگری، دانشجویان، فارغ‌التحصیلان بیکار، ورزشکاران و فعالین دفاع از حقوق کودکان به مناسبت ۱۶ آذر۹۹)
تاریخ مبارزات دانشجویان در ایران همانند سایر جنبش‌های اعتراضی جامعه، طی ۴۲ سال گذشته مملو از سرکوب، زندان، قتل، کشتار،زندان و شکنجه و تبعید دانشجویان معترض و آزادیخواه توسط حاکمیت بوده است.
کشتار فجیع دانشجویان و اساتید خلاف جریان، سکولار، چپگرا و آزادیخواه در دانشگاه‌ها در جریان اقدام جنایتکارانه پاکسازیدانشگاه‌ها تحت نام “انقلاب فرهنگی” در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲، کشتار دانشجویان و از بام ساختمان‌ها پرت کردن آنان در جریانکوی دانشگاه در تیرماه سال ۷۸، مقاطعی در تاریخ مبارزات دانشجویان است که توسط حاکمیت به این جنبش مبارزاتی خون پاشیدهشده است. علاوه بر این کشتارها، صدها دانشجوی دیگر بازداشت، شکنجه و زندانی شده‌اند و افراد زیادی سر به نیست شده‌اند که هنوز هم خانواده‌هایشان مانند خانواده سعید زینالی ده‌ها سال است منتظر بازگشت و یا کسب خبری از فرزندانشان هستند.
دانشجویان همواره بخشی از کل جنبش اعتراضی بوده و در میدان مبارزه علیه سرکوب، واپسگرایی، تبعیض به هر شکل آن، استثمار،فقر، گرسنگی، بیکاری، زندان و شکنجه و اعدام نقش برجسته داشته‌اند.
در مبارزات علیه وضعیت موجود در کنار بخش‌های دیگر جامعه من‌جمله مبارزات و اعتراضات و اعتصابات کارگران فعال بوده و به‌ویژه بابراه انداختن اعتصاب و تحصن در حمایت از اعتصاب قدرتمند کارگران هفت تپه و فولاد اهواز با شعار “فرزند کارگرانیم، کنارشان میمانیم” در سال ۹۷، این همبستگی را بارها اعلام کرده‌اند.
دانشجویان از جمله بخش‌های فعال در خیزش آبان ۹۸ و رخدادهای سیاسی و اجتماعی بعد از آن بوده‌اند. سالی که اگر بخواهیم یکنام مناسب برای آن انتخاب کنیم، می‌توانیم از عناوین شورانگیز و پر افتخاری یاد کنیم؛ سال مبارزه علیه سرکوب، علیه نابرابری، علیهجنایت، علیه فقر و گرانی و بیکاری، علیه بی‌حقوقی چندین میلیون انسانی که برخاستند و تغییر کل وضعیت ضدانسانی موجود را فریادزدند و مطالبه کردند. طی این یک سال گذشته، اعتراضاتی که تمام جامعه در آن به تکاپو درآمد تا ترس در جان آنان که خون مردم را درشیشه کرده‌اند بیاندازند، به تنهایی بیانگر این بود که جامعه چه چیزی را نمی‌خواهد و چه می‌خواهد. هنوز به خاطر داریم که در جریاناعتراضات آبان و در ادامه، چه اهدافی آماج اعتراض معترضین قرار می‌گرفت و چگونه نمادها و مکان‌های ظلم و استثمار در آن روزهامورد اعتراض قرار گرفت.
پس از آن و با توجه به خیل خون عزیزانمان در خیابان بود که دانشجویان مدافع برابری، سکولاریسم، مدرنیسم، انسانیت و آزادی، ۱۶آذر را بدل به صحنه دادخواهی آن کردند؛ همگام با خانواده‌های جانباختگان آبان از نیزارهای ماهشهر تا خیابان‌های تهران، از شیراز واصفهان و تبریز و ارومیه و سنندج و کرمانشاه تا زاهدان و بندرعباس تا اهواز و مشهد و … همه و همه را مرور کردند و گفتند: “آبانادامه دارد”.
ما دانشجویان، کارگران، معلمان، پرستاران و همه مردم تحت ستم و آسیب دیده، پای حرف آبان‌مان ماندیم و حرف آخر را همان اول زدیم: “تغییر ریشه‌ای در تمام مناسبات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی؛ فورا و بدون هیچ تخفیفی.”
پس از آبان ۹۸ دیگر اوضاع متفاوت‌تر بود، در دانشگاه‌ها نه بسیج و حراست و کمیته‌های انضباطی کنترل سابق را داشتند و دارند و نهدر جامعه توپ و موشک و تانک و مسلسل می‌توانست رعب و وحشت مطلوب حافظان نظم موجود را تامین کند. در جامعه پاسخ به تشدیدسرکوب‌ها را دیگر با شعار “توپ تانک مسلسل، هرگز اثر ندارد” داده بودند. این را پیشروی روزانه جامعه‌ی معترض می‌گوید؛ این راحضور دائم دانشجویان مستقل از حاکمیت در دانشگاه‌ها می‌گویند، اعتصاب کارگران هفت تپه و مراکز نفتی و پتروشیمی‌ها می‌گوید وشدت بالای نفرت و انزجار عمومی بی‌تاثیری توپ و تانک و مسلسل در مقابل خشم و قدرت زیر و رو کننده مردم را فریاد می‌زند.
حضور دانشجویان بویژه طی یک سال گذشته که خط و نشان کشیده و می‌کشد در بزنگاه‌های تاریخی، نقش کلیدی و پیشبرندهدانشجویان را تصویر کرده است؛ این را می‌توان در جریان اعتراضات دی ماه ۹۸ دید. دادخواهی از یک عمل شنیع و ضد انسانی، آنهمدر جامعه‌ای که هم داغدار و هم خشمگین از قتلگاه “آبان خونین” است، مورد استقبال وسیع مردم قرار گرفت و اعتراضات سراسریدیماه بخاطر شلیک عمدی به هواپیمای اوکراینی که باعث قتل عام مسافران این هواپیما شد و جنایتی دیگر را رقم زد. در این یکسالهمزمان با پیشروی وسیع بخش‌های مختلف جامعه، دانشجویان نیز همچنان جلو آمده‌اند و در رویارویی‌های دیگری از جمله تحریم انتخابات ۹۸ و تحمیل تعطیلی مراکز آموزشی به حاکمیت به دنبال شیوع ویروس کرونا نقش داشته‌اند. اما آنچه که سال اعتراضی پشت سر گذاشته شده را از جهات متعددی متفاوت می‌سازد؛ تصویر واقعیتی بود که سال‌ها فریاد زده شده است. شعار: “دانشجو کارگرمعلم، اتحاد اتحاد”. فعالیت مداوم و مشترک تشکل‌ها و جمع‌های کارگری، دانشجوئی، زنان، معلمان، بازنشستگان و غیره تضمینی استبرای پیشروی عمومی و همه جانبه ما برای احقاق تمام حقوق از دست رفته‌مان.
ما دانشجویان، فارغ‌التحصیلان بیکار، کارگران، ورزشکاران، معلمان و فعالین دفاع از حقوق کودک اعلام می‌کنیم در تداوم روند اشارهشده و در راستای هرچه بیشتر قدرتمندتر کردن مبارزات توده‌ای، فراخوان ۱۶ آذر امسال، چیزی جز ادامه مبارزات سراسریدانشجویان، گروه‌های محله‌ای، کارگری، زنان، فعالین محیط زیست، معلمان، دانش آموزان و … نیست. همانطور که تا کنون در هرتحرک و جنبش اجتماعی حاضر بوده‌ایم، تمام وقایع پیش رو را نیز با حضور اعتراضی خودمان به سکویی برای پرواز آزادی خواهی درآسمان سیاسی کشور تبدیل خواهیم کرد؛ و در این راه پر فراز و نشیب نشان خواهیم داد که نه سرکوب، نه جنایت، نه اعدام، نه بازداشت،نه شکنجه، نه احکام سنگین و وثیقه و نه شیوع کرونا و نه هیچ عامل دیگری نمی‌تواند ما را از پیشبرد مبارزاتمان برای برخورداری اززندگی آزاد و برابر باز دارد.
۱. تشکل مستقل دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
۲. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه بهشتی تهران
۳. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه علامه تهران
۴. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه فردوسی مشهد
۵. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه‌های هنر تهران
۶. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه آزاد نجف آباد اصفهان
۷. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
۸. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه الزهرا تهران
۹. جمعی از دانشجویان و فعالین دانشگاه پیام نور تهران جنوب
۱۰. انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
۱۱. سندیکای نقاشان البرز
۱۲. فعالین کارگری سقز
۱۳. فعالین لغو کار کودکان
۱۴. ورزشکاران رزمی کار کرمانشاه
۱۵. فارغ‌التحصیلان رشته شیمی دانشگاه رازی کرمانشاه
۱۶. کارگران پتروشیمی سبلان عسلویه
۱۷. کارگران پتروشیمی جم عسلویه
۱۸. کارگران پتروشیمی بوشهر عسلویه
۱۹. کارگران پتروشیمی صدف عسلویه
۲۰. کارگران پتروشیمی دماوند عسلویه
