آیا برف و بهمن جان کارگران کولبر را گرفت؟

بر اساس گزارشات منتشر شده روز شنبه  ۱۰ بهمن ۹۵ بر اثر ریزش بهمن در مناطق مرزی ایران و عراق در نزدیک شهرستان سردشت تعدادی از کارگران کولبر قربانی شدند. گزارشات ارسالی تا این لحظه به پیدا شدن ۹ کارگر کولبر اشاره دارد. اسامی ۳ نفر از آنان که در این حادثه در روستای بیوران سردشت جان خود را از دست داده اند به این شرح است: علی محمد نژاد ۱٨ساله، شیرزاد عبدالهی ۲۷ سالە، هیوا ابراهیمی ۲۲ سالە اهل بانه. همچنین، قاسم محمود خدر ۳۱ سالە و هیدی ظاهیری ۲۴ سالە به بیمارستان منتقل شده اند.

 

آیا طبیت، کولاک و بهمن و سرمای زمستان هم با ماموران مرزی حکومت اسلامی همدست شده و بجان کارگران کولبر افتاده اند؟ هنگام نوشتن این سطور هرچه فکر کردم نمیتوانستم به خودم بقبولانم و بگویم که برف و بهمن جان کارگران کولبر را گرفته است چرا که عوامل اصلی تری در رقم زدن چنین سرنوشتی برای این کارگران و همه کولبران مرزی دخیل هستند که باید تعرض را متوجه آنان کرد. طبیعت و اتفاقاتی از این دست بی تقصیرند. وجود نظامی سراپا نکبت، دزد و ضد انسان است که زیبایی های طبیعت و لذت بردن از آنها را برای کارگران و زحمتکشان و همه مردم تلخ کرده است. بروز این واقعه و مواردی نظیر، سقوط از کوه، یخ زدن در میان برف و سرما، بی حال شدن از شدت گرما و مدفون شدن زیر خروارها برف که جان و زندگی کارگران کولبر را با فاجعه روبرو ساخته است همگی به یمن موجودیت یک نظام بشدت وحشی و ضد انسان خلق شده است که هزاران انسان زحمتکش را برای تامین معیشت زندگی خود و خانواده هایشان ناچار به روی آوری به این شغل برده وار نموده و زندگی را بکام شان تلخ کرده است.

کارگران کولبر مرزی تاکنون نه تنها ازهیچگونه حمایتی برخوردار نبوده اند بلکه هر روز و هر ساعت زندگی آنان با کابوس مرگ و نیستی از سوی باندهای حکومت مواجه شده است. اگر تهدید نیروها و آدمکشان اسلامی در مرزها نباشد، آنان مجبور به از دست دادن جان خود نمیشوند. اگر از شغل مناسب، امنیت شغلی و بیمه بیکاری برخوردار باشند مجبور نیستند و مجبور نخواهند بود به چنین شغلی که نمیشود آنرا شغل نامید روی بیاورند.

همانند هر جای دیگر دنیا آنان نیز میتوانستند بجای مواجه شدن با چنین واقعه درناکی، از یک زندگی شایسته انسان امروز بهرمند باشند وکوههای سردشت و دیگر مناطق کوهستانی بجای تبدیل شدن به قتلگاه آنان مکانهایی برای لذت بردن از زیبایی های طبیعت پر از برف زمستانی برای مردم کل منطقه باشد. اما تا این بختک اسلامی وجود دارد چنین امید و آرزویی غیرممکن است. بانی و مسبب گرفته شدن جان زحمتکش ترین انسانها مناطق مرزی بر بستر شرایط و موقعیت شغلی شان، حتی اگر گلوله ای هم بسوی آنان شلیک نشود، جمهوری اسلامی و مزدوران آدمکش این رژیم هستند. این جمهوری اسلامی است که آنان را مجبور به انتخاب این شغل کرده است، نظام سراپا نکبت اسلامی است که هر روز صدها و هزاران انسان را از کار بیکار و آنان را به قتلگاهی که خود ساخته است میفرستد. کارگران کولبر اکنون به یک منبع عظیم اقتصادی برای کسب سود مفتخوران اسلامی تبدیل شده اند. به این وضعیت دردناک و پر از درد و رنج که حاکمان اسلامی برای کارگران کولبر بوجود آورده اند باید اعتراض کرد. کارگران کولبر همانطوریکه بارها نشان داده اند میتوانند و قادر هستند که بر بستر شغلی که به آنها تحمیل شده است متشکل شده و در گردهمایی های خود به فلاکتی که هر روز با آن دست و پنجه نرم میکنند اعتراض کنند. خواست شغل مناسب و بیمه بیکاری مطالبه اصلی کارگران کولبر برای رهایی از جهنمی است که مفتخوران و زالوهای اسلامی برایشان فراهم کرده اند. تا تامین شغل مناسب و برخورداری از بیمه بیکاری، حفظ امنیت این شغل جانکاه در مناطق مرزی خواست دیگر کارگران کولبر مرزی است. کارگران کولبر مرزی و خانواده هایشان بویژه در این شرایط سخت و درناک به حمایتهای مردم، فعالین و تشکلهای کارگری و دیگر نهادهای اجتماعی و حمایت نیروهای مختلف سیاسی در هر جا نیازمند هستند. از خواست و مطالبات برحق کارگران کولبر مبنی بر شغل مناسب، امنیت شغلی و بیمه بیکاری وسیعا باید پشتیبانی کرد.  با تسلیت به خانواده های عزیزانی که در این واقعه جان خود را از دست دادند.

 

عبدل گلپریان

۱۰ بهمن ۹۵

۲۹ ژانویه ۲۰۱۷