اتحادیه اروپا و گردهمایی “آینده اقوام در ایران”

“آینده اقوام در ایران” عنوان نشستی بود که روز ٢١ آذر (١٢ دسامبر) در مقر پارلمان اروپا در بروکسل برگزار شد. در این نشست «شیرین عبادی» سخنران اول این نشست بود.
موضوع اصلی در این نوشته گردهمایی و نشست “آینده اقوام در ایران” است. قطعا پیشنهاد دهندگان این نشست تحت تاثیر قیام و خیزش تهیدستان، جوانان و مردم علیه بیکاری، گرانی و کل نظام جمهوری اسلامی در آبان(٩٨)به صرافت برگزاری نشست “آینده اقوام در ایران” افتاده اند.
اتحادیه اروپا و شرکت کنندگان در نشست “آینده اقوام در ایران” ٢١ آذر (١٢ دسامبر) خوب میدانند و آگاه هستند که خیزش جوانان و مردم ناراضی و معترض به گرانی، بیکاری و فقر، قیامی توده ای و سراسری بود. و اساسا در مرکزی ترن شهرها(کرج، تهران، شیراز و اصفهان …) در سطح سراسری و با اعلام گران شدن قیمت بنزین در ٢٤ آبان ماه، استارت زده شد. دامنه اعتراضات مردم علیه گرانی در ظرف سه روز در ٢٨ استان و نزدیک به ٢٠٠ شهر گسترده شد. این اعتراضات با مشخصاتی بشدت تعرضی و با شعارهای طبقاتی علیه گرانی و بیکاری پیامهایش را به دنیا فرستاد. از جغرافیای شهری و استانی عبور کرد، با شعار های عمومی از قبیل مرگ به گرانی و حکومت اسلامی نمیخواهیم، جوانان و مردم ناراضی را در یک گستره وسیع و سراسری متحدانه بخیابان آورد. خیزش آبان ماه مرز و جغرافیای معینی نداشت. قیام سراسری تهیدستان جامعه علیه نظام جمهوری اسلامی بود، قیامی برای آزادی و رفاه، قیام تهیدستان برای بزیر کشیدن نظام فاسد، دزد و چپاولگر حمهوری اسلامی بود. خیزش محلی “اقوام” نبود. شعارها و مطالبات علیه گرانی، معیشت و ضد نظام جمهوری اسلامی بود . این شعارها در کردستان و بلوچستان و مناطق جنوبی در تهران و کرج و ماهشهر و مریوان و جوانرود یکسان و همه گیر بود. شعار و خواستی برجسته و متفاوت تر از سطح سراسری دیده نشده است. آنچه در راس شعارها و مطالبات جوانان زن و مرد و مردم ناراضی دیده میشد، خواستهایی انسانی برای رفاه و معیشت و سرنگونی حاکمیت فاسد و چپاولگر جمهوری اسلامی بود و هست! خیزش آبان ماه ادامه اعتراضات دی ماه ٩٦ و ٨٨ بود. ادامه اعتراضات و صدای بلند و کوبنده کارگران هپکو کارگران فولاد اهواز، کارگران هفت تپه و ادامه اعتصاب قدرتمند معلمان و ادامه اعتصاب سراسری ده ها شهر مردم کردستان علیه اعدام و توحش نظامی جمهوری اسلامی، بود.
اما چرا اتحادیه اروپا نخواسته است این تصویر جامع از خیزش جوانان و مردم را قبول کند و ببیند! چرا به نیازهای اساسی تر مردم در ایران بی تفاوت است و کوتاهی کرده. دست به برگزاری نشست “آینده اقوام در ایران” زده است. و در معیت خانم شیرین عبادی این وزیر مفتخر و چاکر و کشته و مرده اسلام را دعوت به نشست مشترک کرده است، خود باید جای تامل جدی برای ما باشد.

مخرج مشترک نشست “آینده اقوام در ایران” فرمولبندی های مبهم و نامتعینی است که توسط شرکت کنندگان ارائه شده از قبیل « ادامه سرکوب، تبعیض و خشونت به ویژه علیه اقلیت‌های قومی، آخرین ظرفیت‌ها برای زیست مسالمت‌آمیز در ایرانی یکپارچه را به محاق می‌برد» و مسائلی از قبیل “دمکراسی و همبستگی در قالب یک سیستم فدرال” و “تمامیت ارضی” ایران. گفتمان این نشست زبان حال مردم در ایران نیست. اینها مشغولیات و یا گفتمان الیتهایی از به اصطلاح متفکرینی است که فکر میکنند، میتوانند تجربه های دمکراسی موزائیکی قومی ــ مذهبی در عراق را بار دیگر به مردم تحمیل کنند.!! در شرایطیکه جامعه ایران با کشش بالایی وارد فاز سیاسی و تعرضی خود با جمهوری اسلامی شده، همسرنوشتی سیاسی با بیشترین ظرفیتها بمیدان آمده است. تعین تکلیف و سرنوشت آینده سیاسی در ایران با تمرکز رسیدن به معیشت و کرامت انسانی و برای رهایی و سرنگونی جمهوری اسلامی شروع شده، فرمولبندی های این نشست نگرش عبث و بی ربطی شرکت کنندگان در نشست “آینده اقوام در ایران” را رونمایی کرده است. جامعه ایران تشنه حاکمیت شورایی است.

گریز اشکار اتحادیه اروپا برای دست زدن به اقاماتی موثر!
در این مقطع تاریخی که جامعه ایران و میلیونها نفر از مردم معترض برای ادامه خیزش آبان ماه بمناسبتهای مختلف درگیر هستند! صدها نفر توسط نیروهای سپاه پاسداران، بسیج و نیروهای لباس شخصی جانباخته اند. پیکر شکنجه شده و تیرباران شده تعدادی از مبارزین انقلابی در سدهای جنوب ایران و کردستان و کرج پیدا شده اند. هزاران نفر دستگیر و زندانی شده اند، در شرایطیکه جمهوری اسلامی دست به جنایت آشکاری زده، در شرایطیکه مردم در ایران نیازمند بیشترین حمایتهای بین الملل هستند، هزاران نفر از خانواده های جانباختگان و دستگیر شدگان نیازمند حمایتهای بین المللی هستند، نشست “آینده اقوام درایران” گریز اشکار اتحادیه اروپا تا این مقطع(نگارش این مقاله) در محکومیت محکم جمهوری اسلامی است. شرکت کنندگان در این نشست هر کدام به نوبه خود تلاشی برای بدست آوردن جواب قاطع و محکومیت جمهوری اسلامی بخرج نداده اند. و عملا در راستای اهداف اتحادیه اروپا برای گریز از فشار و محکومیت بین المللی جمهوری اسلامی موضعگیری کرده اند.

اینجا اینرا اضافه کنیم که؛ مساله “دمکراسی و همبستگی در قالب یک سیستم فدرال” و “تمامیت ارضی” مسائلی در حد خود قابل بحث هستند. نیروهایی از اپوزیسیون علاقمند هستند که این دو مساله را به گفتمان سیاسی و آلترناتیو آینده سیاسی در ایران وصل کنند. اما، تجارب زنده اعتراضات دی ماه ٩٦ و آبان ماه ٩٨، جمعبندی و ردیف کردن خواست و شعارهای مردم در سطح سراسری و محلی بر این واقعیت مهر تایید میزنند که مردم برای خلاصی از دست حاکمیت جمهموری اسلامی، برای رهایی از چنگ رژیم فساد و چپاول و دزد، برای رسیدن به دنیایی بدور از ستم و استثمار و برای کرامت و حرمت انسانی دست به قیام و خیزشهای کوبنده زده اند. و بعنوان یک تجربه زنده سیاسی و مهم ما شاهد بودیم که در خیزش انقلابی مردم علیه گرانی شعار فدرالیسم جایی در ذهنیت و زندگی مردم نداشت، هویت قومی و قومیگری بطور کلی هم در بین میلیونها مردم ساکن ایران جایگاه تعین کننده ای پیدا نکرد. خیزش جوانان و مردم برای فدرالیسم و قومیگری نبود و نیست!
به اتحادیه اروپا و شرکت کنندگان در نشست “آینده اقوام در ایران” توصیه میکنیم؛ صحنه های نبرد واقعی خیزش توده ای مردم علیه جمهوری اسلامی را برسمیت بشناسند. به کارزار آزادی هزاران دستگیر شده بپیوندند! مبارزات مردم را با بستن لانه های جاسوسی(سفارتخانه ها و کنسولگری ها) تقویت کنند.
٢٥ آذر ١٣٩٨
١٦ دسامبر ٢٠١٩
ایسکرا ۱۰۱۹