استثمار بیشتر در سایه کرونا ویروس

اپیدمی کرونا ویروس بار دیگر ثابت کرد جمهوری اسلامی رژیمی سراسر سیاهی و تباهی است. این بیماری بیش از بیش به توده مردم ایران نشان داد که همه ادعاههای کذایی در مورد آماده بودن زیر ساخت ها در زمینه بهداشت و درمان و امور پزشکی از سوی جمهوری اسلامی فقط برای از ما بهتران است. بهترین سند عکس توزیع بسته های بهداشتی در میان نمایندگان مجلس و مراجعه ما به مراکز بهداشتی و داروخانه ها است که حتی ماسک هم ندارند و یک بطری “الکل طبی” در بازار سیاه 50 هزار تومان قیمت دارد. و وقتی به داروخانه مراجعه میکنیم، خانم فروشنده می گوید:” هر وقت دیدی ما ماسک زدیم بدانید ماسک هست!” این یک قلم ساده و در عین حال اساسی برای جلوگیری از عدم انتشار این بیماری است. و تنها در فیلمهای تهوع آور نمایشی شان وانمود میکنند که دارند کار میکنند و از جمله فیلمی منتشر شده است که سپاه در حال صدور ماسک است. خلاصه اینکه سرتان را بدرد نیاوریم و بواسطه شبکه های اجتماعی از ریز مصیبتهای این بیماری در ایران و ابعاد این فاجعه انسانی همگی اطلاعی داریم. اگر همین شبکه های اجتماعی هم نبود در این انبوه درد و مصیبت خفه میشیدم. مردم آسیب دیده و نگرانند اما خود را سرپا نگاهداشته و مطالبه گرند. از جمله رقص کارکنان بیمارستانها و انبوه جوک و طنزهایی که با چاشنی قوی اعتراض رد و بدل میشود مرهمی است بر این آشفتگی حاکم بر زندگی ما. بگذریم از اینکه در این میان پته همه ائمه معصومین و دکانی که مذهب باز کرده بود، تخته شده و به روشنی به توده مردم ثابت شد که مذهب صنعت تولید مخدرات است.
نکته قابل توجه اینکه در پناه بیماری کرونا، استثمار وحشیانه کارگران به وسعت زیادی ادامه دارد. از جمله در این کوران بحران کرونا در شرکتهای بزرگ زیر نظر خود حکومت، از جمله شرکتهای زیر نظر بیت رهبری تا فلان کارخانه متعلق به سپاه، تعطیلی کار که هیچ بلکه نه تنها از ساعات کار کارگران کاسته نشده بلکه بر شدت کار نیز افزوده شده است. صحبت از قرنطینه شهرها میشود اما در عمل درست بر عکس رفتار میکنند. هر ساله این موقع سال ( اسفند) به بهانه “شب عید و تعطیلات عید” شدت کار چندین برابر میشود و امسال با وجود بیماری خطرناک کرونا استثنایی در کار نبوده همان روال شاید هم بدتر حاکم است و این جانیان مشغول سود اندوزی هایشان هستند. بدین ترتیب خطر ابتلای بیشتر کارگران به کرونا نه فقط به خاطر اینکه جمعی بزرگ در زیر یک سقف کار میکنند، بلکه به خاطر خستگی مفرط حاصل از شدت کار برای کارگران بیشتر شده است. اما حکومت و کارفرمایان آشکارا با جان کارگران دارند بازی میکنند و بی توجه به این امر بر شدت کار افزوده اند و نهایت تلاش آنها برای “مراعات بهداشت” ریختن وایتکس در مایع دستشویی است. که هیچ معیاری و میزانی برای مخلوط کردن این دو هم رعایت نمی گردد واین خود موجب بیماریهای پوستی در میان کارگران شده است. از جمله پاشیدن وایتکس در محیط هایی مانند سرویس های بهداشتی کارخانجات خود باعث بیمارهای تنفسی و آسیب رساندن به ریه ها شده است که خطر سرایت ویروس کرونا را هم بیشتر میکند. و یا برای مثال برخی از “کارآفرینان محترم” خیلی لطف کرده و تب سنجی تهیه کرده اند و در ابتدای ورود به کارگاه حرارت بدن کارگر را کنترل میکنند. بعد در صورت نشان از بروز تب نه اینکه با کارگر همدردی ای کنند و امکاناتی در اختیارش بگذارند، بلکه او را فقط راهی خانه میکنند. !. حال دستمزد کارگر چه میشود؟ تکلیف قرارداد او چه خواهد بود؟ چه بر سر کارگر و خانواده اش می آید؟ کاملا روشن است و نیازی به توضیح اضافه تری نیست. و وقیحانه میگویند که کارفرما در قبال کار پول میدهد نه امور دیگر! از جمله بی شرمی این حکومت را میتوان از زبان سخنگوی وزارت بهداشت شنید:” هزینه تست کرونا در صورت مثبت نبودن آزمایش، از افراد گرفته می شود.” و آنچه من شنیدم هزینه تست کرونا را هشتصد هزار تومان تعیین کرده اند. بدین ترتیب این حکومت در بیماری همگانی که خود مقصر اصلی در شیوع آن است نیز دنبال کسب سود جویی است و دیگر از کارفرمای “محترم” چه انتظاری باید داشت که در اوج درماندگی و استیصال مردم نمی خواهد از یک ریال سودش بگذرد.
مثال دیگر فیلم منتشر شده از سم پاشی کردن کارگران نی بر هفت تپه است که به خوبی زشتی و وقاحت سرمایه اسلامی شده را به نمایش میگذارد. سندیکای هفت تپه در این باره در بیانیه اش اینگونه نوشته است:”.. ما نمی دانیم که صاحبان زر و زور و کارفرمایان نیشکر هفت تپه در کدام جنگل، در کدام باغ وحش، در کدام لجنزاری پروش یافته اند که اینگونه به خود جرات می دهند که سم کشنده را به سر و صورت کارگران زحمتکش بپاشانند؟ شما چه جانوارانی هستید؟ کدام اختاپوس، کدام مار افعی، کدام هیولا به مانند شما می تواند این چنین درنده خو و خالی از احساس باشد؟ حد شما برای کسب سود بیشتر، مال اندوزی و استثمار کجاست؟ تا کجا می خواهد ادامه یابد، تا کجا؟” حدی در کار نیست. در چشم صاحبان سرمایه و یغماگران زندگی، کارگر نه انسان بلکه “حیوان ناطق” است. همین روزها در شبکه های اجتماعی فیلم دیگری از ورود کارکنان شرکتی در شمال تهران که ظاهرا نمایندگی شرکت msi است که لوازم جانبی کامپیوتر را تامین میکند، منتشر شده است. در این مکان در ابتدای ورود کارکنان با عزت و احترام تمام مواد ضد عفونی به لباسهایشان پاشیده میشود و با دستگاهی اتومات کف کفش های آنها روکش کشیده میشود و دستکش و ماسک در اختیارشان قرار میگیرد. این دو صحنه گویایی شرایط حاکم بر ایران است. از سوی دیگر خبرهایی در دست است که شرکتهای خودرو سازی ایران خودرو و سایپا بر شدت کار خود افزوده اند و در روزهای تعطیل حتی برای کارگران سه شیفت کار تعریف کرده اند و به همین نسبت کلیه شرکتها و کارگاههایی که قطعات این دو خودرو سازی را تامین میکنند بر وسعت و شدت کار کارگران خود افزوده اند. دولت برای رفع تکلیف میگوید مردم در خانه بمانند. اما اصلا به روی مبارکش نمی آورد که کارگر با مشکلات زیادی که در تامین زندگی روبرو میشود و زیر فشار کارفرمایان که خودشان نیز بخشی از آنها هستند، کارگر باید سر کارش باشد و اضافه کاری هم داشته باشد. ضمن اینکه کارفرمایان حمایت همه جانبه رژیم را برای جاری کردن این حد از استثمار وحشیانه و جنایتکارانه را دارند و قانون و دستگاه قضا و کل سیستم در خدمت این توحش و بردگی قرار دارد.
بیماری کرونا کشنده است و بسیار سریع و وسیع شیوع پیدا کرده است. اما ویروس اصلی که ما مردم با آن در جنگ هستیم جمهوری اسلامی سرمایه است که هیولاهایی مانند کارفرمایان هفت تپه را تولید میکند. راه مبارزه با این ویروس اعتراض است و اعتصاب. همانگونه که اعتراضات باعث شده که علیرغم میل حکومت مدارس تعطیل گردد. باید واحدهای تولیدی از کارخانجات بزرگ تا کارگاههای کوچک تعطیل شوند. و این ممکن نیست جز با اعتراض و اعتصاب متحدانه و سراسری ما کارگران. برخی خرده گرفته اند این لوث کردن اعتصاب است چون گویا اعتصاب یعنی دست از کار کشیدن و تجمع در محل کار ( این را ما تا حالا نمیدانستیم
وضعیت جامعه آشفته شده است و حکومت اسلامی بدش نمی آید این وضعیت تشدید شود تا شاید مفری برای فرار از اعتراضات مردم پیدا کند. جمهوری اسلامی میخواهد از آب گل آلود ماهی بگیرد. عواملش میکوشند با دامن زدن به تعصبات محلی گری بین مردم شکاف بیندازند. از جمله تصاویری منتشر کرده اند که گویا مردم بی توجهند و فقط فکر خوشی و سفرشان هستند و موجب شیوع تصاعدی بیماری میشوند. اینها تبلیغات پوچ و کذایی حکومت است. دامنه اعتراضات را باید گسترش یابد. باید به مقابله با تبلیغات، و در واقع تعرض رژیم به مردم برخاست. مسئولیت این وضع تماما بر عهده جمهوری اسلامی است. در پایان اپیدمی ویروس کرونا باید ویروس جمهوری اسلامی که چون بختک بر سینه جامعه سنگینی میکند نیز پایان یابد. فضای اعتراضی در پی این بیماری که به آگاهی عمومی توده مردم از نقش حکومت مذهبی سرمایه منجر شده است ، میتواند رادیکال تر و عمیق تر گردد و این فضا کمک میکند که عرصه بیش از پیش بر بورژوازی و کل دارودسته های آن تنگ شود.*.