اشاره انگشتی کفایت می کند

این عکس نماد ضد مذهب و ضد اسلام است. نماد مبارزه با جمهوری اسلامی و فشرده چند نسل مبارزه سیستماتیک زنان علیه ارتجاع مخوف اسلامی.
این عکس با آن انگشتان وسط و آن موهای آزاد، پرچمی است که از ۸ مارس ۱۳۵۷ به دست این نسل جوان و جسور داده شده است. بیاد داشته باشیم که یک شعار کوبنده ۸ مارس ۱۳۵۷ این بود که آزادی جهانی است نه شرقی است، نه غربی است.
جریانات و دولتهای راست در کشورهای غربی بعد از انقلاب ۵۷ پرچم نسبیت فرهنگی را بالا کشیدند. مردمِ اسیر در چنگال دیو اسلام سیاسی را تنها گذاشتند و اعلام کردند یک فرهنگ جهانی و انسانی نداریم. اگر زن بدست هیولای اسلامی سنگسار می شود و شلاق می خورد و به قتل می رسد، می شود نادیده اش گرفت، فراموشش کرد و گفت فرهنگ خودشان است. این تعرض به آزادی خواهی جهانی بود. آن جنبش آزادیخواهانه زنان در سال ۵۷ امروز انگشت وسطین خود را به این تئوری ارتجاعی نسبیت فرهنگی نیز نشان می دهد و پایان این تئوری ارتجاعی را اعلام می کند و می گوید همچنان ارزش های انسانی جهانی است.
دختران دانش آموز که در این عکس می بینید جواب سیاسی و فرهنگی و انقلابی خود را به همه جریانات راست اپوزیسیون ایرانی هم داده اند. وقتی راست پرو آمریکایی سلطنت طلب در به در دنبال «روحانیون مبارز» می گردند و در جریان قیام دی ماه ۹۶ برای این روحانیون از گور برخاسته پیام دوستی می فرستند و می خواهند «اسلام خوب»، صف اش را از حکومت اسلامی جدا کند با این جواب تاریخی دختران دانش آموز و به یک معنا با جواب کل زنان در ایران مواجه می شود که دین سم است، دین تعفن است و دین اسیدی است بر پیکر زنان و جامعه.
این تصویر که می بیند تصویر یک مبارزه عمیق و انسانی و رهایی بخش است که تنها می تواند با پایان دادن به بساط حماقت و جهالت اسلامی – مذهبی و با شکست ماشین کشتار جمعی حاکم در ایران به نتیجه مطلوب و نهایی خود برسد.
این عکسی است که دانش آموزان در حمایت از اعتصاب معلمان گرفته و منتشر کرده اند. یعنی جنبش ضد اسلامی – مذهبی مستقیما از نبرد فرهنگی به نبرد سیاسی وارد می شود. این یعنی شروع اعتصابات سراسری همه بخش های جامعه و با همه خواسته های انسانی علیه ارتجاع اسلامی حاکم. یعنی شروع انقلاب بهم تنیده و به هم پیوسته ای که می رود به عمر جمهوری اسلامی پایان بدهد.

انترناسیونال 786
کیوان جاوید