
حکومت جمهوری اسلامی به بن بست رسیده است و چرخه خشونت ، شکنجه،زندانی، اعدام… را به دست گرفته است . روزی نیست که خبر بازداشت ، دادگاهی و یا اعدام شدن مخالفان جمهوری اسلامی ، جوانان نازنین کشورمان را نشنویم. یک رژیم دیکتاتور و سرکوبگر در اوج قدرت نیازی به این همه بگیر و ببند ندارد !
در چنین شرایطی اساسا باید مخالفین کمتر به میدان بیایند و اظهار وجود کنند ،اما حکومتی که این همه مخالف بالفعل و فعال دارد بی شم در سراشیبی و سقوط قرار گرفته است.اعتراض مردم ایران به این حکومت بچه کش کاملا با اذیت ، تهدید و فشار بر فعالین عرصه ها ، خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده جانباختگان روز اعتراض به تمام جنایت جمهوری اسلامی در بیش از چهل دهه اخیر میباشد که کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی این روزها به اعتراض به قتلهای خاموش در زندان که توسط محرومیت عامدانه زندانی از درمان صورت میگیرد اختصاص داده است .
این حکومت فاسد در این 43 سال جز فلاکت و فقر گرانی و فقر گرانی ،اعدام،کشتار جوانان،نخبه های تکرار نشدنی دست آورد دیگری برای مردم نداشته است . صدها انسان آگاه و آزاد به گناه حق خواهی و آزادی خواهی در زندان هستند و هزاران نفر هم اعدام میکنند و یا اعدام شده اند .این جمهوری اسلامی نه تنها آزادی های سیاسی ، اجتماعی و حقوق ابتدایی ملت را سرکوب کرده حال با این انقلاب دست به بچه کشی هم می زند و برای پر کردن جیب تروریست های حامی خود نفس مردم را نیز گرفته است.
همه چیز گویای ضعف و استیصال حکومت برای ادامه حیات است.تجربه مبارزه مردم نیز این واقعیت را به خوبی نشان میدهد که این دستگیری ها و سرکوب ها هیچ کمکی به نظام اسلامی نکرده و نتوانسته کوچکترین خللی در اعتراضات اقشار مختلف مردم ایجاد کند. این رژیم ناتوانتر از گذشته در برابر درخواست های مردم شمشیر سرکوب را تیزتر کرده است .
حکومت کثیف اسلامی ، حکومت سرمایه داران و دزدان و اختلاس گران است دشمن خبیث کارگران و مردم شریف و حق طلب است.حکومت شکنجه ،زندان و جنایت است . این حکومت جایش در رأس جامعه نیست . این حکومت باید با موجی از اعتراض و اعتصاب و تظاهرات و حق طلبی و دفاع از آزادی بیان و مخالفت با زندانی ،شکنجه و دستگیری این حکومت ارتجاعی را به زیر بکشیم و آزادی بی قید و شرط اعتراض ،بیان و اعتصاب را به قانون جامعه تبدیل کنیم و یک جامعه آزاد وبرابر و مرفه انسانی را پایه ریزی کنیم .
اعدام نکنید” فریاد جامعه ای است که از خشونت و جنایت دولتی زخم عمیقی برداشته است و به خیابان آمده تا بگوید که ما به این جنایات عادت نکرده ایم. “اعدام نکنید” فریاد کسانی است که در مخالفت با بی ارزش کردن جان انسانها خواهان رسیدگی به درد انسانها هستند. می گویند جان نگیرید. رفاه بدهید. اعدام نکنید فریاد آن فرزندی است که بعد از گذشت سالها از اعدام پدرش توسط رژیم جنایتکار اسلامی با دلی شکسته خود را نکوهش می کند که چرا نتوانستم برای نجات پدرم کاری کنم.این خانواده ها را تنها نگذارید. آنها دردی را فریاد می زدند که درد همه ماست. همه ما موظفیم که به حمایت از این خانواده ها برخیزیم و جلوی این آدمکشی را بگیریم. این رژیم جنایتکار با بی ارزش کردن جان انسانها، منزلت و حرمت انسانی را لگد کوب کرده است. با اعتراض دسته جمعی علیه اعدامها در مقابل زندانها و بیدادگاهها نشان دهید که انسانیت زنده است