روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
روز دوشنبه ۲۰ تیر نیروهای امنیتی رژیم با حمله به چندین خانه، تعدادی از اعضای خانوادههای دادخواه را دستگیر کردند. ناهید شیرپیشه و مهرداد بختیاری، مادر و عموی پویا بختیاری، محبوبه رمضانی مادر پژمان قلیپور، سعید دامور برادر وحید دامور، رحیمه یوسف زاده مادر نوید بهبودی، ایران الله‌یاری مادر مهران معین‌فر، سکینه احمدی مادر ابراهیم کتابدار و سمیه جعفرپناه خواهر محسن جعفرپناه از جمله دستگیرشدگان هستند.
دستگاههای امنیتی و تبلیغی رژیم اتهام نخ‌نمای “ارتباط با سرویس جاسوسی بیگانه” و پول گرفتن از خارج را به آنها زده‌اند و دارند برای آنها پرونده سازی امنیتی میکنند. اتهام پول گرفتن را کسانی به این عزیزان وارد میکنند که هر روز لیست اختلاس های میلیاردی آنها در رسانه های خودشان منتشر میشود.
اما جرم واقعی این خانواده‌ها این است که به قتل فرزندانشان در آبان ۹۸ اعتراض دارند. جرمشان این است که خواهان محاکمه آمرین و عاملین قتل جانباختگان آبان ۹۸ هستند. جرمشان این است که مرعوب و ساکت نشده اند و هر روز به اشکال مختلف دست به اعتراض میزنند و از دیگر جنبش‌های آزادیخواهانه حمایت میکنند. جرمشان این است که به سمبل جسارت، اعتراض و همبستگی تبدیل شده اند و این آن چیزی است که رژیم از آن وحشت دارد.
دستگیری فعالین از معلمان تا سینماگران، از اعضای خانوادههای دادخواه تا دانشجویان و جوانان و از زنان معترض و بیحجابان تا نویسندگان و هنرمندان و فعالین مدیای اجتماعی، عکس‌العمل حکومت وحشت‌زده و مرعوب شده در مقابل گسترش اعتراضات و تندتر شدن شعارها و عمیق‌تر شدن همبستگی‌ها است.
اما دوره ارعاب مدتها است تمام شده است و در مقابل هر مورد دستگیری تعداد بیشتری دست به اعتراض میزنند. جامعه در آستانه انفجار و انقلاب را نمیتوان با دستگیری مرعوب کرد. حکومتی ورشکسته از نظر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اخلاقی، حکومتی متشتت و به بن بست رسیده چه تعداد از میلیونها مردم سرنگونی طلب را میتواند به زندان بیندازد آنهم زندان هایی که فی الحال کانون های پرقدرت اعتراض هستند؟
باید با قدرت در مقابل دستگیری ها دست به اعتراض زد. باید فضای اعتراض به دستگیریها را در کوچه و خیابان و دانشگاه و مدرسه گسترش داد. باید مدیای اجتماعی را به کانون تعرض و اعتراض و خشم علیه حکومت تبدیل کرد. باید وسیعا خواهان آزادی فوری اعضای خانوادههای دادخواه، سینماگران، معلمان، زنان بیحجاب و کلیه زندانیان سیاسی شد. باید خانواده های دادخواه بیشتری به میدان بیایند، سینماگران بیشتری اعتراض کنند، باید حمایت از یکدیگر و همبستگی ها را تقویت کرد و مانند تنی واحد پوزه حکومت ورشکسته و بی آبروی جمهوری اسلامی را به خاک مالید.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۲ ژوئیه ۲۰۲۲، ۲۱ تیر ۱۴۰۱
