امروز سالروز تولد منصور حکمت، ژوبین رازانی، است. او بنیانگذار حزبی بود که بزرگترین تاثیرات را در جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی مردم ایران داشت و به جنبشی بزرگ افق و سمت و سو داد که میرود تا بساط یکی از جنایتکار ترین و مخوف ترین و غارتگر ترین حکومت های تاریخ بشر را در هم بپیچد.
اگر منصور حکمت متولد نشده بود، بدون شک کمونیسم در ایران چیزی نبود، که امروز هست. و اگر مرگ زود هنگام او رخ نداده بود، ممکن بود که جنبش کمونیسم کارگری و حزبش موقعیتی برتر از امروز میداشتند. اما در تاریخ و در سیر تحولات اجتماعی جایی برای خیالبافی و اما و اگر ها نیست. منصور حکمت امروز در بین ما نیست. شانزده سال از مرگ او میگذرد. اما مرگ منصور حکمت پایان جنبش کمونیسم کارگری نبود. در حزب او کسی مایوس نشد و زانوی غم بغل نگرفت. مبارزه ای که به رهبری منصور حکمت آغاز شده بود، ادامه یافت و درستی نظرات او و راهی که در پیش روی ما گذاشته بود، روشن شد.
بودن منصور حکمت هر چند در سال هایی اندک تاثیرات بزرگی در تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی ایران داشت. این شانزده سال شاهد پیروزی های بزرگی در مبارزات مردم ایران هستیم که او مقدمات آنها را فراهم کرد و چشم انداز تحقق آنها را در مقابل ما قرار داد. جنبش کارگری با چهره های برجسته خود به میدان آمده و به مصاف جمهوری اسلامی برخاسته است. “نه به اعدام” دیگر فقط یک بند برنامه حزب منصور حکمت نیست بلکه به یک خواست همگانی در ایران تبدیل شده است. جنبش زنان حکومت ضد زن را عاجز کرده. آزادی، برابری و معیشت و منزلت انسانی تبدیل به یک خواست عمومی جنبش سرنگونی طلبی مردم ایران شده است. بسیاری از آنچه را که منصور حکمت در برنامه حزبش تدوین کرد، اکنون به شعارهای تظاهرات هر روزه مردم در ایران تبدیل شده است. پیروزی های کمونیسم کارگری و حزبش در این شانزده سال انکار ناپذیر است.
سالروز تولد منصور حکمت را باید به مردم ایران، به طبقه کارگر، به حزب کمونیست کارگری و به همه مردم آزادیخواه و شریف جهان تبریک گفت.
اینرا هم بخوانید
پیرامون نمایش مضحکه انتخاب خامنه ای در مجلس خبرگان
در گرماگرم طغیان و به خیابان آمدن مردم در سراسر ایران علیه جمهوری اسلامی فیلمی …