اول مه لحظه تولد روزي بزرگ

• در سال ۱۸۳۵ بخشي از کارگران يکي از معادن ذغال سنگ در اعتراض به طولاني بودن ساعات کار اعتصاب مي کنند و دولت به خواست آنها مبني بر ۱۰ ساعت کار تن مي دهد.
• کارگران استراليا در سال ۱۸۵۶ تصميم ميگيرند روزي را در مطالبه روز کار هشت ساعته جشن بگيرند و روز ۲۱ آوريل را انتخاب مي کنند.
• مارکس در کاپيتال مي گويد: اولين ميوه جنگ داخلي در آمريکا تولد جنبش ۸ ساعت کار در روز بود.
• کنگره “اتحاديه مرکزي آمريکا” در سال ۱۸۶۸ قطعنامه اي درباه روز کار هشت ساعته بتصويب مي رساند. دو هفته بعد از آن کنگره ژنو انترناسيونال اول قطعنامه اي که توسط مارکس نوشته شده بود، بتصويب مي رساند که “از آنجا که کارگران آمريکا خواهان روزکار هشت ساعته هستند، کنگره اين خواست را به يک خواست جهاني طبقه کارگر تبديل مي کند.” در همان سال طوماری با امضا ۱۰ هزار نفر از کنگره آمريکا مي خواهد که روزکار را به هشت ساعت تقليل بدهد.
• در مارس ۱۸۶۷ ايالت ايلنويز قانون ۸ ساعت کار را مي گذراند ولي به دلائلي هيچوقت به اجرا در نمي آيد. کارگران کارخانه مک کورميک در اول ماه مه همان سال بعد از ۸ ساعت کار دست از کار مي کشند.
• جورج ادمانستون، دبير اتحاديه بناها و نجاران، قطعنامه اي به مجمع سالانه سال ۱۸۸۴ فدراسيون کار آمريکا مي برد مبني بر اينکه از اول ماه مه ۱۸۸۶ روز کار قانوني ۸ ساعت است. قطعنامه بتصويب مي رسد. رهبري شواليه هاي کار، بزرگترين تشکل کارگري آن دوره آمريکا، از اين خواست نه تنها حمايت نکرد، بلکه شديدا برعليه آن جنگيد. رهبر اتحاديه لوکومتيورانان در مخالفت با روزکار هشت ساعته همصدا با رسانه هاي آمريکا گفت که کم کردن ساعات کار يعني افزودن بر سر ساعات ولگردي کارگران!
• در روز اول مه ۸۶، ۵۰۰ هزار نفر در آمريکا بنوعي (شرکت در راهپيمائي، دست از کار کشيدن، جشن گرفتن و غيره) به اين فراخوان جواب مثبت دادند.
• در روز سوم مه ۱۸۸۶، ۶ هزار نفر از کارگران يکي از کارخانه هاي شيکاگو در مقابل کارخانه در حال اعتصاب مک کورميک به سخنان يکي از رهبران کارگري گوش مي دادند که اعتصاب شکنها قصد وارد شدن به کارخانه مک کورميک را داشتند و با اعتصابيون وارد نزاع لفظي شدند. پليس به روي کارگران آتش گشود و چندين نفر را زخمي و به قتل رساند.
• اتحاديه هاي کارگري در اعتراض به اين وحشيگيري پليس، کارگران را به يک ميتينگ بزرگ در مرکز هي مارکت براي روز بعد فراخواندند. در دقايق اواخر ميتينگ بود که بمبي در ميان پليس منفجر شد که چندين نفر کشته و دهها نفر نيز زخمي شدند. پليس به تجمع کارگران آتش گشود و چندين نفر جانشان را از دست دادند.
• يک ميتينگ اعتراضي براي روز ۵ مه در ميلواکي فراخوان داده شده بود که پليس به آن هم حمله کرد و ۹ تن از کارگران را بقتل رساند.
• دادگاه نمايشي ۷ تن از رهبران کارگران را به اعدام و يک تن را به ۱۵ سال زندان با اعمال شاقه محکوم کرد. چهار تن از اين رهبران در روز جمعه معروف به جمعه سياه ۱۱ نوامبر سال ۱۸۸۷ به دار آويخته شدند. يک تن را پليس در زندان بقتل رساند. حکم اعدام دو تن ديگر به حبس ابد تقليل يافت.
  در سال ۱۸۹۳ استاندار جديد ايلنويز، در يک سخنراني گفت که دادگاه اين افراد يک توطئه بوده و هيچکدام از اينها در انداختن بمب شرکت نکرده بودند. او در يک فرمان ۳ تن باقيمانده را آزاد کرد.
• کنگره دسامبر ۱۸۸۸ فدراسيون کار آمريکا بحث روز کار هشت ساعته را به بحث مي گذارد. اين کنگره قطعنامه اي را بتصويب مي رساند که از اول ماه مه ۱۸۹۰ روز کار قانوني در آمريکا ۸ ساعت مي باشد، و ۴ روز را بعنوان کمپين قبل از آن روز انتخاب مي کند: روز تولد جورج واشنگتن (۲۲ فوريه ۸۹ و ۹۰)، روز استقلال آمريکا از انگليس (۴ ژانويه ۸۹) و روز کارگر در آمريکا (اولين دوشنبه سپتامبر ۸۹). تا قبل از اول مه ۹۰ يک کمپين فشرده کارگران را براي اين روز آماده مي کند.
• کنگره اول انترناسيونال دوم بنابه خواست نماينده کارگران فرانسه تصميم گرفت که روزي را به مطالبه روز کار هشت ساعته در سال ۱۸۹۰ انتخاب کند. فرستاده آمريکا از کنگره خواست که روز اول مه ۱۸۹۰ را با کارگران آمريکا جشن بگيرد. و کنگره اين درخواست را پذيرفت.
• النور مارکس (دختر کارل مارکس) در سال ۱۸۹۰ به ساموئل گامپرز (رهبر فدراسيون کار آمريکا) نامه اي مي نويسد و پيام رهبران کارگري حاضر در جشن تولد ۷۰ سالگي انگلس را مبني بر اينکه کارگران آمريکا بزرگترين سهمي در توده گير کردن مبارزه بر سر روز کار هشت ساعته داشته اند را مي رساند.
• تأثير روز اول ماه مه ۱۸۹۰ بر روحيه مبارزاتي کارگران چنان عظيم بود که کنگره بعدي انترناسيونال دوم روز اول ماه مه را بعنوان روز جهاني کارگر برگزيد و از آن به بعد هر ساله اين روز توسط کارگران جشن گرفته مي شود.
• روز اول ماه مه در آمريکا روز کارگر نيست!

به نقل از جوانان كمونيست ١٩٠، ويژه نامه اول ماه