بازیهای فوتبال جام جهانی و برنده واقعی

در ایران اما ویزگیهای خاص تری هست.
در بازی اول تیم ایران با مراکش که با زدن گل بازیکن تیم مراکش منجر به پیروزی تیم ایران شد، در حقیقت برنده این بازی نه تیم ایران بلکه میلونها نفر از مردم، از زنان و جوانان دختر و پسر تشنه شادی، تشنه رقص و پایکوبی و متنفر از حکومت اسلامی در ایران بودند که با ابراز وجود شادی آفرین خود کوشیدند ارتجاع اسلامی را عقب بزنند.
در بازی تیم اسپانیا و تیم ایران هرچند یک بر صفر تیم ایران با بازی خوبی که ارائه کرد باخت اما پیروزی و برنده واقعی این بازی باز هم زنان، جوانان دختر و پسر و مردم بودند که قادر شدند با ورود به ورزشگاه آزادی دومین پیروزی خود را جشن بگیرند.
ورود مردم بویژه تلاش زنان و جوانان دختر و پسر برای گشودن در ورزشگاه آزادی آسان بدست نیامد. این تلاش قدمتی چهل ساله دارد که توانست اوباشان اسلامی صاحب توپ و تفنگ و زندان را آچمز کند.
منبعد حکومت اسلامی که در لبه پرتگاه سقوط قرار گرفته است ابدا قادر نخواهد بود سطح توقعات مردم را برای بدست آوردن این دستاورد و این پیروزی پایین بیاورد.
فعلا تا اتمام بازیهای فوتبال جام جهانی مردم خواهند کوشید هر برد یا هر باخت تیم فوتبال ایران را به سکویی همچون سکوی دختران خیابان انقلاب و برای پس زدن باندها و قمه کشان اسلامی تبدیل کنند.
وحشت و هراس سراپای پیکر حاکمان نظام اسلامی را فرا گرفته است.
این روزها بازیهای جام جهانی فوتبال برای مردم به سکویی برای شادی، نشاط ، رقص و به مبارزه ای بی امان علیه حکومت اسلامی تبدیل شده است.
تیم فوتبال ایران با بازی خوبی که در برابر تیم فوتبال اسپانیا و دارنده جام جهانی ارائه داد مردم را به خیابانها، اماکن عمومی، ورزشگاه آزادی و مهمتر از همه به مقابل زندان سنندج در حمایت از رامین حسین پناهی و در محکومیت حکم ضد انسانی اعدام روانه کرد.
میتوان از زیبایی های فوتبال لذت برد، میتوان بازی فوتبال و هر مناسبت دیگری را برای شادی و رقص برگزید و این روزها میتوان در کنار دیدن این مسابقات همچنان در اعتراض به احکام اعدام، در اعتراض به فقر و فلاکت در اوج قدرت و با اعتماد بنفس در خیابانها، در میادین و در مقابل زندانها بطور گسترده و متحد حضور به هم رسانید.
پیروزی از آن مردم، از آن کارگران، زنان و جوانان دختر و پسر برای بزیر کشیدن حکومت مفلوک و زخم خورده اسلامی است.

عبدل گلپریان
۳۱ خرداد ۹۷