روزنه rowzane خبری – تحلیلی
سه هفته دیگر کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار (ILO) برگزار میگردد. این دیگر گفتن ندارد کسانی که از طرف جمهوری اسلامی در این کنفرانس حضور دارند نه نماینده کارگر بلکه سرکوبگر کارگران هستند. یکی از خواسته های مهم ما کارگران ایران اخراج جمهوری اسلامی از این سازمان است. هر چند رویه این سازمان تاکنون برعکس منافع طبقه کارگر ایران بوده و به سرکوبگران کارگر در ایران پست و مقام اعطا میکند! در مورد مماشات با حکومت اسلامی دول غربی مدعی اند برای اینکه “دریچه دیپلماسی” بسته نشود و مانع توسعه هسته ای جمهوری اسلامی شد، این امر لازم است. فقط معلوم نیست با کسانی که رسما و علنا در سرکوب کارگر نقش مستقیم دارند چرا باید “تعامل” داشته باشند و “دریچه گفتگو” بسته نشود! با این وجود زمان برگزاری این کنفرانس فرصتی است که صدای طبقه کارگر ایران شنیده شود و باید مبارزه هر روزه کارگر در ایران در آنجا پژواک قوی داشته باشد.
کمیته برگزاری آکسیونهای اعتراضی مقابل سازمان جهانی کار آی ال او مثل هر سال برای روز هجده خرداد (هفتم ژوئن ) در اعتراض به حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار و با خواست آزادی همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی و علیه اعدامها فراخوان به تجمع داده است. کمپین برای آزادی کارگران زندانی نیز همچون سالهای گذشته مقابل اجلاس سازمان جهانی در تجمع شرکت خواهد داشت. سخنی من با همه کسانیکه در این آکسیون مهم اعتراضی شرکت دارند، اینست که صدای اعتراض ما باشد. ما که اکنون در بطن یک انقلاب، یا خیزش انقلابی، یا قیام ژینا قرار داریم . و نشان دهید که کارگر در این مبارزه آلترناتیو خودش را دارد. نشان دهید که کارگر علیه اعدام است، کارگر بازنشسته در کف خیابان شعار آزادی زندانی سیاسی را میدهد، به اعتصاب کارگران پیمانکاری شرکت نفت در سال 1401 در ابتدای انقلاب زن زندگی آزادی اشاره کنید که کارگران با شعار مرگ بر دیکتاتور اعتصاب کردند. نشان دهید که کارگر به عنوان معلم خواستار آموزش رایگان و مدرن برای جامعه است. کارگر به عنوان پرستار سخت درگیر مبارزه برای رفاه و منزلت خود و در نتیجه رسیدگی بهتر به بیمارانی است که دست شان به دهانشان نمیرسد. انعکاس صدای جنبش کارگری علیه همه گونه تبعیض و کل بساط اختلاس و چپاول حاکم در ایران باشید. به مبارزات بی وقفه بازنشستگان اشاره کنید که رسما کف خیابان را به عنوان محل مبارزه تثبیت کردند. به منشورهایی که از طرف کارگران در بطن انقلاب صادر شده است و همین آخرین آن میثاق هشت تشکل، اشاره کنید. به کارگران که از نقاط مختلف در آنجا جمع شده اند نشان دهید طبقه کارگر در ایران در بطن یک انقلاب کجا ایستاده است و به دنبال چیست.
بیانیه ها و منشورها و میثاقهای صادر شده نتیجه مبارزات عملی کارگر، نتیجه یک جنبش چپ اجتماعی قوی در بطن جامعه است، بازتاب دهنده این اعتراضات باشید.
بدون پشتوانه مبارزات کارگران در داخل ایران نمی توان جمهوری اسلامی از ارگانهای بین المللی راند. مبارزات جاری و چند هزار اعتصاب در یک سال را در یک بنر بزرگ ( دربزرگترین حد ممکن) انعکاس دهید و نشان دهید آن مزدوری که داخل سالن به نمایندگی از جمهوری اسلامی نشسته است کار اصلی اش سرکوب همین مبارزات است.
ما از شما انتظار داریم بنابراین متحد و یکپارچه به عنوان فعال کارگری، به عنوان کمونیست که نماینده سیاسی طبقه کارگر است در محل حضور پیدا کنید. تجمع مقابل سازمان جهانی کار را به یک تجمع پرشور اعتراضی تبدیل کنید. بگذارید صدای شما را کارگران ایران بشنوند و ببینند که صدای مبارزه کارگران ایران در سوی دیگر دنیا تو گوش یک ارگان سازمان ملل فریاد زده میشود. این مهمترین دستاورد میتواند باشد و نیز در تاکید قدرت طبقه کارگر کل جامعه را متوجه آن کند.
آخرین سخن اینکه خواست ما کارگران اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار است. انزوای آن در جهانی بخاطر اینهمه جنایت و کل بساط آپارتاید جنسی حاکم است. صدای ما و صدای انقلاب زن زندگی آزادی باشید.
