بیانیه حزب کمونیست کارگری به مناسبت سالروز خیزش آبان ۹۸

از خیزش آبان و دی ماه ۹۸ دو سال گذشت و به سالروزش نزدیک میشویم. خیزشی که در بیش از صد شهر جریان یافت و لرزه ای سنگین بر اندام حکومت اسلامی انداخت و یک بار دیگر نشان داد که مردم ایران مصممند حکومت اسلامی این نیروی ضد بشری، این مافیای چپاول مفتخوران خبیث و جنایتکار را به زیر کشند و جامعه ای انسانی و مرفه و مدرن را پایه ریزی کنند.

جمهوری اسلامی اعتراض مردم به گرانی بنزین را با گلوله جواب داد و مردم اعتراض را به شهرهای مختلف کشور کشاندند و تظاهرات به یک خیزش سراسری تبدیل شد. بنا به آمار یکی از مقامات مجلس اسلامی  ۴۹۷ مرکز دولتی و بخش خصوصی مورد خسارت جدی قرار گرفت، به ۲۳۰ خودرو دولتی و عمومی و ۵۶۹ خودرو و موتور نیروهای امنیتی و انتظامی آسیب زدند. ۹۹۱ بانک یا تخریب شد یا آتش زده شد، ۱۲۳ مرکز! سوخت و تخریب شد. علاوه بر اینها تعدادی از حوزه های علمیه و مراکز تحمیق و سرکوب مذهبی نیز به آتش کشیده شد. شعارهای “مرگ بر دیکتاتور”، “مرگ بر خامنه ای”، “مرگ بر جمهوری اسلامی”، “توپ تانک فشفشه آخوند باید گم بشه” در سراسر کشور طنین انداز شد. مردم عکس های خمینی و خامنه ای و پرچم جمهوری اسلامی را به عنوان نماد حکومت و چهل سال سرکوب و فساد و جنایت به آتش کشیدند، دانشجویان در دانشگاهها شروع به تظاهرات کردند و در برخی شهرها عملا اعتصاب عمومی شکل گرفت.

آبان ۹۸ ادامه خیزشهای مردمی تیر ٧٨، خرداد تا دیماه ٨٨ و دی ۹۶ و ادامه اعتصابات و اعتراضات وسیع کارگری بود اما بدون ابهام و در ابعادی بسیار وسیعتر، خشمناکتر، عمیقتر و سراسری تر اراده و آرزوی مردم را بازتاب داد و جنبش سرنگونی را یک گام اساسی تر به جلو سوق داد. لایه های مختلف مردم، زن و مرد در این خیزش دخیل شدند و شرکت کردند. جوانان و زنان در این خیزش نقش بسیار برجسته ای داشتند و روزهایی تاریخی را در جنبش سرنگونی و رهایی از شر نظام فاسد سرمایه داری اسلامی رقم زدند.

جمهوری اسلامی با تمام توان جنایتش به تقابل با مردم پرداخت و بیرحمانه ترین فرماندهان و نیروهایش را در همه جا علیه مردم معترض به میدان کشید و با هدف کشت تظاهر کنندگان را مورد یورش قرار داد. بیش از ۱۵۰۰ نفر از تظاهرکنندگان با شلیک مستقیم مزدوران و آدمکشان اسلامی کشتار شدند. بیش از ۷۰۰۰ نفر دستگیر و زندانی شدند. مردم اعتراضات را به محلات کشاندند و برای روزهایی عملا کنترل برخی محلات را بویژه در خوزستان بدست گرفتند و جوانان جسور برخی پایگاه های سرکوب را خلع سلاح کردند. نهایتا خیزش مردم به خون کشیده شد و عقب نشست. کشتار و بیرحمی حکومت اسلامی در این تقابل براستی حد و حساب نداشت.

بدنبال این کشتار دوره دیگری از تقابل با حکومت اسلامی آغاز شد. یک اوج مجدد آن در خیابانها پس از شلیک موشک به هواپیمای اوکراینی پرواز ۷۵۲ در دی ۹۸ فوران کرد. در دیماه بار دیگر مردم و در پیشاپیش آنها دانشجویان در چندین شهر دست به تظاهرات زدند، پوسترهای خامنه ای و سلیمانی را به آتش کشدیند و با شعار جمهوری اسلامی نابود باید گردد، سپاه جنایت میکند رهبر حمایت میکند، سلیمانی قاتله رهبرشم جاهله به کشتار آبان پاسخ دادند و اعلام کردند که جامعه مرعوب نشده و هر جا فرصت کند رادیکال تر و گسترده تر به میدان میاید.

با سرکوب خیزش آبان، اعتراض و اعتصاب و جنبش دادخواهی و ابراز علنی نفرت و انزجارعلیه سران و سردمداران حکومت از جانب بخشهای مختلف مردم، اشکال علنی تر و متنوع تر و ابعاد وسیعتری یافت. اعتصابات و اعتراضات کارگری ابعادی وسیعتر بخود گرفت. خواست ها روشن تر، جامعه چپ تر و فعالین متشکل تر شدند و جنبش سرنگونی برای حکومت غیر قابل کنترل تر گردید. اوضاع به شکلی در آمد که همه جا همه کس این جنبش را می بیند و لمس میکند، اما سرکوب و کنترل آن توسط سرکوبگران عملا ممکن نیست. وحشت و ترس از مردم را در تمام حرکات و وجنات دست اندرکاران حکومت میشود بوضوح دید.

آنچه جامعه ایران دارد نشان میدهد اینست که آبان زنده است. قربانیان کشتار آبان همه جا توسط مردم عزیز و گرامی داشته میشوند. حکومت اسلامی به عنوان یک نیروی بیگانه و اشغالگر و دشمن خونی  مردم شناخته میشود. مردم اعلام میکنند و نشان میدهند که این حکومت باید برود و راهی جز سرنگونی پیش پای آن قرار ندارد. حکومت اسلامی در میان مردم شدیدا منفور و منزوی است. و چنین حکومتی راهی جز سرنگون شدن پیش رو ندارد. دور نیست روزی که آمران و عاملان کشتار آبان را در دادگاههای علنی مردمی به محاکمه بکشیم.

نابود باد حکومت اسلامی

زنده باد انقلاب انسانی برای جامعه ای انسانی

حزب کمونیست کارگری ایران

۵ آبان ۱۴۰۰، ۲۷ اکتبر ۲۰۲۱