روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
روز ۱۱ آبان تعدادی از زنان جوان فارغ‌التحصیل با برداشتن حجاب، مراسم جشن فارغ‌التحصیلی خود را مقابل دانشگاه تهران برگزار کردند.
این اقدام زنان جوان دانشجو، پاسخی روشن است به تمام ظلم و ستمی که به طور مستمر علیه زنان و به صورت سیستماتیک به کار گرفته می‌شود. نمونه متأخر این ظلم آشکار، حمله به یک زن توسط گشت ارشاد و بازداشت وحشیانه او بود.
در ادامه این روند آشکار سرکوب سیستماتیک، می‌بینیم که یک نوع روند نسبتا نهان نیز از سرکوب وجود دارد. این روند شامل حمایت قانونی و قضایی از متجاوزین، قاتل‌های با انگیزه ناموسی و به طور کلی آنان که تعمداً به دنبال بی‌حقوق کردن زنان هستند، می‌باشد.
ما باور داریم که اقدام زنان معترض نسبت به حجاب اجباری، بدون شک ارتباطی جدی و مستحکم با اعتراض نسبت به تمام پدیده‌های ضد زن دارد. چرا که این زنان جوان در حالی دست به این اقدام زدند که طی همین روزها و هفته‌های گذشته زنانی در مناطق مختلف ایران قربانی قوانین، سنن و باورهای ارتجاعی، عقب مانده و ضد زن شدند که توسط همین دستگاه حاکم تأیید، ترویج و تبلیغ می‌شوند.
فرحناز_خلیلی در بوشهر که مورد تجاوز قرار گرفته بود، به خاطر برخورد تحقیرآمیز قاضی رسیدگی کننده به پرونده، خودکشی کرد.
فائزه_ملکی در #سنندج به جرم داشتن دوست پسر به دست پدر خود آتش زده شد.
دختر افغانستانی در #رفسنجان به جرم داشتن دوست پسر، توسط پدرش به قتل رسید و به درون چاه ۱۲۰ متری انداخته شد.
دختر خوزستانی به جرم داشتن دوست پسر توسط خانواده‌اش با اسلحه گرم به قتل رسید.
قتل #مبینا_سوری کودک همسر ۱۴ ساله (همسر آخوند) لرستانی توسط خانواده‌اش هنوز در یادها هست.
فاطمه_رسولی زن حامله‌ی ساکن #ماکو به خاطر باردار بودن فرزند دختر، توسط همسرش آتش زده شد.
اینها تنها مواردی از قتل زنان توسط خانواده‌هایشان هستند؛ زنانی که قربانی افکار پوسیده ناموس پرستی شده‌اند. در جامعه‌ای که از نظر قانون و سنت، زن فاقد ارزش انسانی و تنها متعلقه و ناموس مرد به حساب می‌آید؛ عشق ورزیدن، دوست داشتن و دوست داشته شدنش گناهی بزرگ و جرمی نابخشودنی است که سزای آن آتش زدن و به قتل رساندنش است.
در ایران تحت حاکمیت سیستم موجود، زندگی و انسان بودن برای زنان به معنای واقعی چه از نظر قانونی و چه سنتی، ممنوع است و حجاب این سلول انفرادی جداسازی زن از سایر افراد جامعه، سمبل آن است.
به همین خاطر زن با عبور از ممنوعیت‌های سیستم حاکم با خطر مرگ مواجه می شود.
همچنانکه اکثریت مردم کارگر و زحمتکش با عبور از محدوده‌های اعتراض، سرکوب و زندان را به جان می خرند و عبور کولبران و سوختبران از مرزها برای کسب یک لقمه نان، آتش و گلوله در کمین نشسته است.
اقدام شجاعانه دختران مقابل دانشگاه تهران، ادامه مبارزات زنان از روز جهانی زن سال 1358 تا ظهور دختران خیابان انقلاب و همچنین ادامه مبارزات کل مردم طی 42 سال گذشته و آبان 98 است که علیه هر گونه قوانین و سنن و اعمال ضد زنانه، ضد انسانی و تحقیرآمیز در جامعه است و باید مورد پشتیبانی وسیع عمومی قرار گیرد.
از این رو امضاء کنندگان این بیانیه با برشماردن خواست‌های زیر، از زنانی که مقابل دانشگاه تهران حجاب از سر برداشتند، قاطعانه حمایت می‌کنند:
امضا کنندگان همچنین از مبارزات سراسری و جاری معلمان حمایت پشتیبانی می کنند.
۱. نباید هیچ یک از دخترانی که در مقابل دانشگاه تهران حجاب را از سر برداشته‌اند، مورد تهدید و تعقیب و آزار و اذیت دستگاه‌های امنیتی و قضایی قرار گیرند.
۲. قوانین ضد زن باید فورا لغو گردند؛ از جمله این قوانین می‌توان به #حجاب_اجباری، تفکیک و تبعیض جنسیتی در هر عرصه‌ای اشاره کرد.
۳. هر نوع تعرض و خشونتی تحت عنوان صیانت از ناموس و ناموس پرستی علیه زنان از جانب هر کسی باید جرم به حساب آید و مجرمین تحت شدیدترین پیگردها و کیفرها قرار گیرند.
۴. هر گونه تبلیغات ضد زن و ناموس پرستانه از طریق رسانه‌ها، مدارس، مساجد و غیره باید ممنوع گردد. فعالیت نیروهای وابسته به سیستم حاکم به خصوص در دانشگاه‌ها که از عوامل اصلی تحمیل این نگاه‌ها به جامعه هستند، باید ملغی شود.
۵. دانشجویان مستقل باید این حق را داشته باشند که با ایجاد جمع‌ها، نهادها و تشکل‌های مستقل و همینطور کمیته‌های پیگیر حقوق زنان، حق و حقوق زنان را به صورت جدی و پیگیرانه مطالبه کنند.
۶. معترضین نسبت به حجاب اجباری که توسط همین سیستم زندانی شده‌اند و یا تحت فشار امنیتی قرار دارند، باید فوراً و بی‌قید و شرط آزاد شوند و هیچگونه پیگردی علیه آنان و حامیان آنها وجود نداشته باشد.
