تامین معیشت همه شهروندان یعنی چه؟

حزب کمونیست کارگری طی بیانیه ای بر تامین معیشت همه شهروندان جامعه توسط دولت تاکید کرده است. تامین معیشت از نظر شما یعنی چه؟ منظورتان تامین چه بخشی از نیازهای مردم است؟ و آیا این خواست فقط ویژه این دوره معین یعنی دوره بحران کرونا است؟

کاظم نیکخواه: 

اول بگذارید اضافه کنم که ما علاوه بر تامین معیشت، بطور مشخص بر پرداخت منظم حقوق پایه به همه کسانی که درآمدی ندارند یا درآمدشان از حد معینی پایین تر است تاکید کرده ایم. ما بعلاوه بر افزایش دستمزدها و حقوقها به بالای خط فقر و درمان رایگان و آموزش رایگان برای هم اتاکید کرده ایم. و نکته مهمتر اینکه در جامعه این خواستها به نحوی در تظاهرات و اعتراضات کارگران و معلمان و بازنشستگان و دانشجویان و بخشهای معترض جامعه فریاد زده میشود. وقتی که کارگران و معلمان و بازنشستگان میگویند “منزلت معیشت حق مسلم ماست” دارند روی همین حق انسانی خود تاکید میگذارند. یا وقتی که کارگران و معلمان میگویند “خط فقر هشت میلیون حقوق ما یک میلیون” روی همین خواست تاکید میکنند. خواست درمان رایگان و آموزش رایگان هم یک خواست همه کارگران و معلمان و بازنشستگان در تمام تجمعاتشان بوده است. میخواهم بگویم که این صدای یک جنبش عظیم اجتماعی است و حزب ما بخش مهمی از این جنبش اجتماعی است و سیاستش اینست و همیشه این بوده است که این جنبش را فعالانه نمایندگی کند، خواستهایش را شفاف تر کند و صدایش را سراسری و جهانی نماید و آنرا به پیروزی برساند.

اما برگردم به سوال مشخص شما که میپرسید منظور ما از تامین معیشت چیست. معیشت یعنی رفاه. یعنی امکانات مادی کافی با استانداردهای امروزی برای همه. یعنی تک تک آدمها حق دارند غذای کافی و مناسب داشته باشند، مسکن مناسب داشته باشند، دکتر و دارو و درمان مناسب داشته باشند، کودکان از امکان رفتن به مدرسه و بازی و شادی و وسائل آموزشی برخوردار باشند، همه افراد جامعه از امکان سفر و تفریح و وسیله نقلیه و امکانات ارتباطی این قرن برخوردار باشند و خلاصه انسانها باید بتوانند مثل انسان زندگی کنند.  معیشت یعنی تامین نیازهای رفاهی همه افراد و خانواده ها.

هیچکس و تاکید میکنم هیچ تک نفری نباید بهیچ وجه و بهیچ درجه ای بخاطر بیکاری، بیماری، خانه داری، بازنشستگی و امثال اینها از رفاه مادی محروم شود. معیشت یعنی این.

بعلاوه این خواست فقط مربوط به دوره کرونا نیست. در این دوره این خواست و این جنب و جوش وسیعتر مطرح شده است و مبرم تر و حیاتی تر است. اما این شروع یک فوران و یک حرکت گسترده تر اجتماعی است که تازه بعد از بحران کرونا در همه جای جهان فعالتر خواهد شد. بیماری کرونا مثل جنگ یک مرتبه مثل پتکی توی سر همه خورد و یادآوری کرد که اکثریت مردم از تامین و تضمین اجتماعی و مادی برخوردار نیستند و با یک بیماری یک مرتبه دچار بی پولی و فقر و محرومیت میشوند. در برخی کشورها درجاتی از تامین اجتماعی در ثر مبارزات مردم وجود دارد ولی کافی نیست. اما در کشوری مثل ایران که حتی دستمزد توافق شده کارگر را هم بالا میکشند، اوضاع بسیار وحشتناک و غیر انسانی و خارج از حداقل استانداردهای انسانی است. این وضع را ما تحمل میکنیم. مردم تحمل نمیکنند. دولت ادعا میکند که نماینده جامعه است. بسیار خوب. ما میدانیم اینها نماینده چه کسانی هستند اما همین را باید کوبید توی سر مسئولین دولتی و یقه شان را گرفت و گفت چرا اینهمه کودک کار در این جامعه هست؟ چرا اینهمه فقر؟ چرا اینهم بیکاری؟ چرا اینهمه تن فروشی و کارتون خوابی؟ چرا اینهه بی تامینی؟ این قابل قبول نیست.

هیچ بهانه ای برای بی مسئولیتی در قبال شهروندان قابل قبول نیست. در بدترین شرایط اقتصادی ثروت و امکانات اجتماعی بسیار از حد تامین نیازهای پایه ای مردم بیشتر است و اولین اولویت هر دولتی باید تامین زندگی مردم باشد. نه تامین بودجه آخوند و حوزه علمیه و بسیج و پاسدار و ترویسم. هرکس که میگوید بودجه نیست بیاید اینجا بنشیند تا من به او ثابت کنم و نشان دهم که صدبار بیشتر از هزینه تامین زندگی مردم بودجه و ثروت در جامعه فی الحال وجود دارد و دارد حیف و میل میشود. . این بحث اصلی ماست که من سعی کردم رئوسش را اینجا اشاره کنم و در بحثهای متعددی ما جوانب آنرا مفصلا توضیح داده ایم.