بیانیه های اول مه، پلاتفرم خیزش توده ای فردا است

کارگر کمونیست: ٩ روز بیشتر به اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران نمانده است. ویژگی اول مه امسال در دل بحران کرونا چیست و پیام مشخص شما به مناسبت این روز خطاب به کارگران و مردم چیست؟

اصغر کریمی: روشن است که شیوع کرونا ویژگی خاصی به شکل و نحوه برگزاری اول مه داده است. راهپیمایی های اول مه در ایران و همینطور در سطح جهان امسال جای خود را به جنب و جوش برای تدارک اول مه در اینترنت داده است. اما رویکرد فعالین به اول مه ادامه رویکرد و جدال قبلی آنها ضربدر شرایط کنونی جامعه است. اول مه در سالهای گذشته با جنب و جوش فعالین کارگری از یکطرف و احضار و دستگیری آنها توسط جمهوری اسلامی از طرف دیگر بوده است. امسال نیز جمهوری اسلامی شروع به احضار فعالین کارگری کرده است که تا جایی که میتواند دامنه تحرک فعالین را کاهش دهد اما در مقابل تلاش قابل ملاحظه ای در میان کارگران، معلمان، بازنشستگان و دانشجویان جریان دارد.

دو فاکتور مهم را لازم است اینجا اشاره کنم. اول مه در دل بحران کرونا اتفاق می افتد بحرانی که ناتوانی سرمایه داری در سطح جهان را بطور آشکاری عیان کرد که چگونه این نظام با نیازهای مردم بیگانه است، که در مقابل یک بیماری قابل پیش بینی و پیشگیری اوج ناتوانی اش را به نمایش گذاشته است چون حتی بهداشت و درمان را هم به یک شغل سودآور برای اقلیت حاکم تبدیل کرده  است. در ایران اما بخش اعظم مردم ناتوانی و بیگانگی و در واقع دشمنی آشکار این نظام با خودشان را در طول چهل سال گذشته با گوشت و پوست تجربه کرده اند. دهها مورد زلزله و سیل و لاقیدی حکومت نسبت به زندگی دهها و صدها هزار نفر که هر بار هستی و نیستی شان را از دست داده اند تجربه کرده اند. در جریان بحران کرونا نیز شاهد این هستند که حکومت به تنها چیزی که فکر نمیکند سلامت مردم است. بعلاوه ابعاد فقر و بیکاری عمق و گسترش باز هم بیشتری پیدا میکند و حکومت بار اقتصاد ورشکسته و مافیایی اش را روی دوش مردم انداخته است. دستمزد کارگر را یک پنجم خط فقر تعیین کرده اند اما میلیون ها نفر دیگر یک پنجم همین دستمزد را هم ندارند. مردم میدانند که با تمام شدن بحران کرونا و قربانی شدن انبوهی از عزیزانشان، تازه باید با فقر بسیار کمرشکن تر از فقر کنونی دست و پنجه نرم کنند. اما مردم تنها در دو سال و نیم گذشته بارها ضرب شصت محکمی به دزدان حاکم نشان داده اند و سر سازشی ندارند. حکومتیان از همین الان از شورش سی میلیون گرسنه خواب راحت ندارند. حکومتی که سیاست هایش فقط برای بقای خود است و هیچ راهی برای تخفیف معضلات دهها میلیون نفر از مردم و هیچ راهی برای برون رفت از بحرانهایی که گریبانش را گرفته و هر روز عمیق تر میشود ندارد. حکومت از همیشه بی افق تر است و مردم از همیشه تعرضی تر و سازش ناپذیرتر.

اینها ویژگی های خاصی به شرایط کنونی و اول مه میدهد. کرونا مانند شوک بزرگی مردم را برای مدتی مشغول حفظ خود کرد. اما شوک اولیه دارد سپری میشود. نه اینکه مردم نگران ابتلا به کرونا نیستند،‌ نه اینکه فکر کنند این بیماری دوره اوج خود را پشت سر گذاشته است،‌ بلکه علیرغم این راهی جز اعتراض ندارند. دستگیری ها و احضارها ناشی از پتانسیل اعتراضی عمیق جامعه است. جامعه خشمگین تر و مصمم تر از آبان و دی ۹۸ به میدان میاید و شورش گرسنگان در ابعادی وسیع تر گلوی حکومت را خواهد فشرد. انعکاس این وضعیت را در بیانیه ها و طومارهای اعتراضی هفته های گذشته که توسط صدها فعال جنبش کارگری و جنبش های اعتراضی سازمان داده شده بخوبی میتوان مشاهده کرد. صرفنظر از اینکه مراسم های اینترنتی اول مه چه ابعادی بخود بگیرد، که باید تلاش کرد هرچه وسیعتر باشد، اما این بیانیه ها که فراتر از طرح مطالبات عمومی مردم و در واقع نقد و کیفرخواست اکثریت جامعه است،‌ پلاتفرم خیزش های بعدی است که بسرعت فرامیرسد. بیانیه ها تماما مضمونی سوسیالیستی دارند،‌ علیه نابرابری ها و تبعیضات، علیه بیحقوقی ها و سرکوب ها و علیه نفس استثمار اکثریت مردم توسط اقلیت حاکم و پرچم اعتصابات و اعتراضات و خیزش های توده ای اند.

به یک نکته مهم دیگر هم در اول مه امسال باید اشاره کرد. صدها هزار کادر درمانی که اکثریت عظیم آنها کارگران مزدی در بخش خدمات هستند، به جلو صحنه رانده شده اند. پرستاران و کارکنان بخش درمان بجز قشر کوچکی از پزشکانی که حقوق های دهها میلیونی میگیرند، در فقر و ناامنی شغلی و ناامنی ناشی از بیماری های مختلف و بویژه کرونا به سر میبرند. اینها امروز مورد توجه و احترام و عشق عمیق جامعه قرار گرفته اند، در سراسر کشور جنبشی در همبستگی با آنها و برای کمک به آنها شکل گرفته است و این تحرکات همبستگی طبقاتی این بخش از کارگران را با سایر کارگران و معلمان تحکیم میکند و انتظاراتشان از زندگی را بالاتر میبرد. اگر در سالهای گذشته شاهد رشد همبستگی میان کارگران مراکز تولیدی و معلمان بودیم اینبار شاهد تحکیم همبستگی کارگران خدمات درمانی با بقیه کارگران هستیم. این نیز یک ویژگی اول مه امسال است که انتظار میرود رنگ خود را به بیانیه ها و پیام های اول مه بزند. پیام ها،‌ قطعنامه ها و بیانیه های اول مه امسال باید به شیوه برجسته ای این بخش جامعه را آدرس کند و خواست های آنها را برجسته کند. اول مه فرصت مناسبی برای تحکیم همبستگی طبقاتی با این بخش از طبقه کارگر است.

و بالاخره صحبت من با فعالین کارگری و فعالین جنبش های اجتماعی این است که دوره تعیین تکلیف سیاسی با حکومت مدتها است فرارسیده است و بحران کرونا هر وقفه ای در مسیر آن ایجاد کرده باشد اما جلو آنرا نمیتواند سد کند و خیزش های عظیم توده ای و طبقاتی در راه است. پرچم کمونیسم و حزب طبقه کارگر را باید هرچه بیشتر بالا برد. راه دیگری مقابل جامعه نیست. جامعه بیش از همیشه تشنه عدالت و رفاه و آزادی است و راهی جز کمونیسم برای تحقق این خواست های دیرینه مردم وجود ندارد. با اعتماد بنفس، با احساس حقانیت هرچه بیشتر و سازمان یافته باید آلترناتیو سوسیالیستی را در جامعه تحکیم کرد و حزب سیاسی آنرا تقویت نمود. این چسب درون جامعه است و بیش از هرچیز جامعه برای رهایی خود به آن نیاز دارد و از آن استقبال میکند.

روز جهانی کارگر، روز عدالتخواهی کارگر، روز انسانیت در مقابل نظام پوسیده و ظالمانه سرمایه داری پیشاپیش گرامی باد.

کارگر کمونیست ٦١٩