تداوم تبهکاری در معدنجوی طبس – یاشار سهندی

مندرج در ژورنال شماره ۸۷۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

درحالی‌که وزارت صَمت، دوم آبان اعلام کرد که معدن زغال‌سنگ معدنجوی طبس همچنان تعطیل است، اما به گزارش ایلنا به جز کارگران بلوکی که فاجعه قتل ۵۲ کارگر در آن رخ‌داده “کارگران سایر بلوک‌ها به سرکار خود بازگشته‌اند، همه چیز مثل قبل است، سنسور مرکزی، مانیتورینگ و تهویه‌های قوی در کار نیست، چیزی در معدنجو عوض نشده و احتمال بروز حادثه مرگبار همچنان بالاست… کارگران سالم با همان حقوق‌های ناچیز و در همان شرایط پرخطر به سرِ کار بازگشته‌اند و مصدومان مجبورند با مستمری ناچیز ازکارافتادگی روزگار بگذرانند.” دبیر اجرایی خانه کارگر طبس، تشکیلاتی در خدمت توجیه ستمکاری فرمودند: “البته در اصل، کارگاه زغال‌سنگ نمی‌تواند مدت زیادی تعطیل باشد اما ایمن‌سازی باید اتفاق بیفتد(!)”

در جمهوری اسلامی کارفرمایان تنها چیزی که حتماً اتفاق می‌افتد تضمین استثمار بی‌حدوحصر و بسیار خشن کارگران است.

مجلس اسلامی سرمایه در گزارشی فقدان نظارت بر نقشه‌های تهویه شرکت زغال‌سنگ معدنجو طبس، شرایط کاری نامناسب شامل عدم رعایت قوانین، استانداردهای ایمنی و قواعد حرفه‌ای، کمبود تجهیزات حفاظتی، ایمنی و آموزش ناکافی، استفاده از ماشین‌آلات قدیمی یا نامناسب، ضعف در عملکرد دستگاه‌های مسئول دارای وظیفه قانونی در امر نظارت بر فعالیت و محیط کار معدن، عدم توجه به هشدار کارگران و عدم ارائه آموزش‌های ایمنی لازم به کارگران معدن به‌عنوان دلایل مرتبط با این حادثه اشاره کرده است. این یعنی اذعان به قتل عمد کارگران.

به‌دروغ منت گذاشتند که بیش از یک میلیارد به بازماندگان هر کارگر داده می‌شود. در گزارش ایلنا می‌خوانیم: “تبلیغات دولت بیشتر روی خانه‌هایی دور می‌زند که قرار است به برخی از خانواده‌های کارگران فوت شده داده شود.” شک نکنید همین را نیز عملی نخواهند کرد. گزارشگر ایلنا نوشته است: “سوگواری برای معدن طبس تمام شد، حالا همه چیز به حالتِ “عادی” برگشته”،. هیچ‌چیزی باوجود ادامه حاکمیت جمهوری اسلامی به حالت عادی برنخواهد گشت. حالت عادی در این حکومت یعنی ادامه تبهکاری و جنایت، یکی از جنایت‌های بزرگ قتل کارگر بخاطر کارکردن است. حالت عادی برای ما یعنی جمهوری اسلامی باید برود.

جمهوری اسلامی روی این حساب باز می‌کند که یک مدت بگذرد آب‌ها از آسیا می‌افتد و همه چیز فراموش می‌شود. قتل و عام کارگران در محل کار جز لیست بزرگ دادخواهی است. کاربدستان این حکومت باید بابت تک تک اینها محاکمه شوند و جواب پس بدهند.